Ακόμη και σήμερα δεν γίνεται καμία απολύτως συζήτηση για την αποδόμηση της κουλτούρας του βιασμού. Τα θύματα πολλαπλασιάζονται, το ζήτημα επανέρχεται διαρκώς στην επικαιρότητα, ωστόσο η πολιτική ηγεσία αδιαφορεί και ο δημόσιος διάλογος δεν παράγει συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Σε περιπτώσεις που μια υπόθεση σεξουαλικής παρενόχλησης δει το φως της δημοσιότητας, γίνεται πολλές φορές προσπάθεια απενοχοποίησης του θύτη και ενοχοποίησης του θύματος.
Όσο ακούγονται δικαιολογίες ως ελαφρυντικά για πράξεις αδικαιολόγητες, όσο αμφισβητούνται τα θύματα αντί να στηρίζονται, η κοινωνία θα γεννάει βιαστές και θα βασανίζει τις ψυχές και τα σώματα νέων θυμάτων.
Η πατριαρχία, ο σεξισμός και η έμφυλη βία φαίνεται να μην έχουν τέλος, αντίθετα έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που αντί να ντρέπεται ο θύτης, ντρέπεται το θύμα.
