Η Αλληλεγγύη είναι η «τύχη» που φτιάχνουμε εμείς κι αλλάζει ζωές

Με ελπίδα μας πλημμύρισε η ιστορία του Σισσέ, του 19χρονου ασυνόδευτου πρόσφυγα που χάρη στην αλληλεγγύη των καθηγητών και των συμμαθητών του όχι μόνο δεν απελάθηκε, αλλά αποφοίτησε αποφοίτησε Πυθαγόρειο Γενικό Λύκειο Σάμου.

Το γράμμα που διάβασε στην αποφοίτησή του, με το οποίο ευχαριστούσε όσους τον βοήθησαν, είναι συγκινητικό.

Η ιστορία του Βάφιγκ Σισσέ, ο οποίος έφτασε στην Ελλάδα ως ασυνόδευτος ανήλικος και κινδύνευσε με απέλαση, καθώς το αίτημα του για απόδοση ασύλου είχε απορριφτεί, δεν διαφέρει σε πολλά με την ιστορία άλλων ανθρώπων που φτάνουν στην χώρα μας αναζητώντας κάτι καλύτερο. Σε αυτό που διαφέρει η ιστορία του, είναι στην έκβασή της. Γιατί στην δική του περίπτωση, η αλληλεγγύη της κοινωνίας μπήκε μπροστά, έβαλε πλάτη. Δυστυχώς, η στάση αυτή δεν είναι ο κανόνας. Είναι η φωτεινή εξαίρεση.

Δεν πέρασαν πολλά χρόνια άλλωστε από τότε που στα Καμένα Βούρλα οι κάτοικοι διαμαρτύρονταν για την προσωρινή φιλοξενία ασυνόδευτων προσφυγόπουλων σε ξενοδοχείο της περιοχής, εμποδίζοντας ακόμη και το φαγητό (!) τους, με σκοπό να τους αναγκάσουν να φύγουν.

Η περίπτωση του Σισσέ που τον αγκάλιασε μια ολόκληρη κοινωνία και τον υπερασπίστηκε σαν δικό της παιδί, αποδεικνύει την δύναμη της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς, που τελικά μπορεί να αλλάξει ζωές ανθρώπων που παλεύουν να πάρουν «ανάσα».

Δικό μας χρέος ως κοινωνία, ως γειτονιά, ως μικρή κοινότητα, ως σχολική τάξη, είναι να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας και σε άλλους ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη.

Να μην υπακούμε σε βολικά αφηγήματα που ποντάρουν στον κατακερματισμό μας ως κοινωνία των πολιτών, στην κατασκευή εχθρών στα πρόσωπα κατατρεγμένων για να εξυπηρετούνται συμφέροντα και σκοπιμότητες, να μην ξεχνάμε ότι ότι από καθαρή τύχη, δεν είμαστε εμείς στη θέση αυτών των ανθρώπων που διασχίζουν θάλασσες, ερήμους και ποτάμια αναζητώντας κάτι καλύτερο.