NYT για Έβρο: Μετανάστες που κάηκαν είχαν επαναπροωθηθεί

Νέο δημοσίευμα των New York Times, με τίτλο «Έτρεξαν για μια καλύτερη ζωή, κατευθείαν σε μια πυρκαγιά», αποτυπώνει την φρίκη που βίωσαν οι 18 μετανάστες που έχασαν τις ζωές τους απο τις πυρκαγιές στον Έβρο και καταγγέλει την μεταναστευτική πολιτική της Ελλάδας.

«Καθώς διέσχιζαν το σκληρό, δασώδες έδαφος στην Ελλάδα, οι 18 αιτούντες άσυλο βρέθηκαν μπροστά σε ένα αγωνιώδες δίλημμα: Να ακολουθήσουν την ασφαλέστερη διαδρομή μέσω χωριών και αυτοκινητοδρόμων, αλλά στην “αγκαλιά” των ελληνικών αρχών, ή να ταξιδέψουν μέσα από τα δάση και τα χωράφια που καταστρέφονται από τη μεγαλύτερη καταγεγραμμένη πυρκαγιά της Ευρώπης;», ξεκινάει το δημοσίευμα.

Και συνεχίζει, «επέλεξαν τα δάση. Στις 21 Αυγούστου, γύρω στις 9 το βράδυ, η ομάδα των αιτούντων άσυλο κάηκε μέχρι θανάτου στη μεγαλύτερη καταγεγραμμένη πυρκαγιά της Ευρώπης. Τα πτώματά τους, απανθρακωμένα, ανακαλύφθηκαν την επόμενη ημέρα.

Οι ελληνικές αρχές υπέθεσαν ότι τα θύματα ήταν μετανάστες, επειδή κανείς δεν αναζητούσε αγνοούμενους σε τοπικό επίπεδο. Και για περισσότερο από ένα μήνα, η ταυτότητά τους και οι συνθήκες του θανάτου τους παρέμειναν μυστήριο. Όμως, ρεπόρτερ των New York Times κατάφεραν να συγκεντρώσουν άγνωστες μέχρι τότε λεπτομέρειες σχετικά με το ταξίδι της ομάδας κατά τις απελπισμένες τελευταίες ώρες της».

12 είχαν συλληφθεί στο παρελθόν

«Το ρεπορτάζ δείχνει ότι τουλάχιστον 12 είχαν ήδη συλληφθεί μία φορά στο παρελθόν από Έλληνες συνοριοφύλακες και είχαν γυρίσει πίσω στην Τουρκία. Η απόφασή τους να διακινδυνεύσουν την πυρκαγιά είχε ως στόχο να αποφύγουν την επανασύλληψη με κάθε κόστος. Διέφευγαν από τη ρημαγμένη από τον πόλεμο Συρία, αναζητώντας, όπως ήλπιζαν, μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη.

Αντ’ αυτού, πέθαναν σε μια βραχώδη πλαγιά, με τις στάχτες τους να αναμειγνύονται πλέον με το γκρίζο τοπίο του Έβρου…».

Επισήμως, μόνο ένα πτώμα έχει ταυτοποιηθεί οριστικά μέσω εξέτασης με τεστ DNA, επειδή οι περισσότεροι από τους στενούς συγγενείς των υπολοίπων ζουν στη Συρία και δεν μπορούν να ταξιδέψουν στη χώρα μας. Ωστόσο, οι συνεντεύξεις με Έλληνες αξιωματούχους, εργαζόμενους στην ανθρωπιστική βοήθεια, περισσότερους από 20 συγγενείς θυμάτων και οι πληροφορίες που έδωσε ο διακινητής που τους σχεδίασε το δρομολόγιο, παρείχαν τα στοιχεία για τις ταυτότητες των υπολοίπων.

Οι Times εξέτασαν επίσης φωνητικά μηνύματα, βίντεο, δεδομένα τοποθεσίας και εικόνες που στάλθηκαν σε μέλη των οικογενειών των θυμάτων. Τουλάχιστον πέντε από τα θύματα ήταν παιδιά ή έφηβοι, όπως προκύπτει από τα στοιχεία.

Τα βίντεο και τα φωνητικά μηνύματα που παρείχαν οι συγγενείς των θυμάτων αποκάλυψαν τον τρόμο των 18. Καθώς η πυρκαγιά σκαρφάλωνε στους λόφους και ορμούσε πίσω τους, οι άνδρες και τα αγόρια έτρεχαν μέσα από τα δέντρα και κάτω από ένα βραχώδες μονοπάτι. Τρεις από αυτούς κρύφτηκαν μέσα σε μια μικροσκοπική, εγκαταλελειμμένη καλύβα βοσκού, ίσως νομίζοντας ότι οι τέσσερις τσιμεντένιοι τοίχοι της θα τους προστάτευαν.

Η ανακοίνωση του θανάτου τους από τις ελληνικές αρχές προκάλεσε πανικό σχεδόν χίλια μίλια μακριά στη Συρία, όπου τα μέλη των οικογενειών τους μπήκαν σε μια αγωνιώδη αναμονή. Μοιράστηκαν ενημερώσεις σε μια ομαδική συνομιλία και προσπάθησαν να ανασχεδιάσουν τις κινήσεις των αγαπημένων τους προσώπων μέσω βίντεο και κειμένων.

Ακόμη και σήμερα, ο πατέρας ενός από τα αγόρια που εικάζεται ότι πέθαναν στη φωτιά εξακολουθεί να ελπίζει. “Η καρδιά μου λέει ότι είναι ζωντανός”, είπε.

«Ελλάδα, μία από τις πιο εχθρικές χώρες της Ευρώπης απέναντι στους μετανάστες»

Στους Times μίλησε ο αδερφός του Basel al-Ahmad, ενός εκ των θυμάτων. «Ο 28χρονος Basel, πήγε από τη Συρία στην Τουρκία και στις 11 Αυγούστου, με τη βοήθεια ενός διακινητή, πέρασε τα σύνορα με την Ελλάδα μαζί με άλλους 11. Αλλά τρεις ημέρες αργότερα, η ομάδα συνελήφθη από συνοριοφύλακες και στάλθηκε πίσω στην Τουρκία, σύμφωνα με τα μηνύματα WhatsApp που εστάλησαν στον αδελφό του Basel και εξετάστηκαν από τους Times» σημειώνεται στο δημοσίευμα.

Και προσθέτουν με αιχμές κατά της ελληνικής μεταναστευτικής πολιτικής, «δεν επρόκειτο για ένα ασυνήθιστο περιστατικό. Η Ελλάδα έχει πλέον καταγραφεί ως μία από τις πιο εχθρικές χώρες της Ευρώπης απέναντι στους μετανάστες. Τα τελευταία χρόνια, οι αρχές έχουν κατασταλεί κατά των αιτούντων άσυλο στα σύνορα, χρησιμοποιώντας συχνά βία και εξωδικαστικές απελάσεις, σύμφωνα με δημοσιεύματα ειδήσεων, ομάδες δικαιωμάτων και εσωτερικά πορίσματα της υπηρεσίας συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η φήμη της Ελλάδας για σκληρότητα «μαύρισε» τον Ιούνιο, όταν 650 μετανάστες πνίγηκαν στα ανοικτά των ακτών της σε ένα από τα χειρότερα ναυάγια στη Μεσόγειο εδώ και μια δεκαετία. Τα στοιχεία δείχνουν ότι η ελληνική ακτοφυλακή θα μπορούσε να είχε βοηθήσει στη διάσωσή τους, αλλά δεν το έκανε.  Οι εγχώριοι, διεθνείς και ενωσιακοί νόμοι απαιτούν από την Ελλάδα να δίνει σε όλους μια δίκαιη ευκαιρία να υποβάλουν αίτηση ασύλου, με απελάσεις μόνο μετά από τη δέουσα διαδικασία. Οι ελληνικές αρχές λένε ότι εφαρμόζουν μια “σκληρή αλλά δίκαιη” πολιτική και αρνούνται ότι κάνουν κάτι λάθος».

Οι οικογένειες των ανθρώπων

Στη συνέχεια στο δημοσίευμα εξιστορείται η ιστορία του Basel αλλά και την διαδικασία που πέρασε ο αδερφός του, Qusai στη προσπάθεια του να λύσει το φρικτό μυστήριο του τι έγινε.

Ορισμένοι συγγενείς ήταν τόσο απελπισμένοι που ήλπιζαν ότι οι αγαπημένοι τους θα μπορούσαν να είναι μεταξύ εκείνων που απήγαγαν οι φασίστες – “σερίφηδες” και έκαναν live στο Facebook.

Ο Qusai ήθελε επίσης να δει  το μέρος όπου πέθανε ο Basel. Μέχρι εκείνο το σημείο είχε διατηρήσει την ψυχραιμία του, αλλά όταν έφτασε στην πλαγιά, συνοδευόμενος από τα ξαδέλφια του, κατέρρευσε από την αγωνία του. Περίπου μια ώρα αργότερα, ο Qusai καθόταν στο αυτοκίνητο και κοιτούσε άναυδος μπροστά του.

Το τελευταίο πράγμα που έπρεπε να κάνει ήταν να δώσει ένα αντίγραφο του διαβατηρίου του στην τοπική πυροσβεστική υπηρεσία. Στο μικρό γραφείο ενός αντισυνταγματάρχη της πυροσβεστικής, του Δημήτρη Λυκίδη.

«Εντόπισα τον νεκρό αδελφό σας», είπε ο υπολοχαγός Λυκίδης, αποφεύγοντας την οπτική επαφή. «Ήμουν ένας από τους πυροσβέστες που βρέθηκαν στον τόπο του συμβάντος».

Ο Qusai σηκώθηκε όρθιος. «Σας παρακαλώ, μπορώ να σας αγκαλιάσω;» ρώτησε.«Ήσασταν από τους τελευταίους που είδαν τον αδελφό μου. Σας ευχαριστώ. Λυπάμαι για ό,τι συνέβη».