Ο Ρεζά Γκολαμί, ασυνόδευτος πρόσφυγας στη Λέσβο πριν 15 χρόνια, παρουσίασε το πρώτο του βιβλίο

Ήρθε στη Λέσβο στα 17 του χρόνια, «ασυνόδευτος ανήλικος πρόσφυγας» το 2006 με μια φουσκωτή βάρκα από τις απέναντι τουρκικές ακτές. Έμεινε στην περιβόητη «Παγανή» και στη συνέχεια με ένα σημείωμα στο χέρι έφυγε στην Αθήνα. Τις προάλλες, 15 χρόνια μετά ο 32χρονος πια Ρεζά Γκολαμί, επέστρεψε στη Μυτιλήνη για να παρουσιάσει το πρώτο του βιβλίο, τις «Χαμένες Ταυτότητες» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Τόπος».

Περήφανος σαν όλους τους πρόσφυγες που τα κατάφεραν πια, ο Ρεζά ύστερα από απορριπτικές αποφάσεις από την επιτροπή ασύλου και με προσωπικό αγώνα, πήρε πρώτα πολιτικό άσυλο το 2011 και μετά το 2016 την ελληνική υπηκοότητα. Ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευσή του στην Ελλάδα και πλέον είναι φοιτητής στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων. Δούλεψε από το 2010 ως το 2015 ως μεταφραστής και διερμηνέας. Το 2012 εκλέχτηκε πρόεδρος της αφγανικής κοινότητας και από τότε αγωνίζεται για την ένταξη και για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κι όλα αυτά παράλληλα με ένα στέκι στα Εξάρχεια της Αθήνας που έφτιαξε εδώ και πέντε περίπου χρόνια αναπολώντας γεύσεις της παιδικής του ηλικίας. Ένα μαγαζί που πλέον είναι ένα από τα τοπόσημα της περιοχής, όπως δημοσιεύει το ΑΠΕ.

«Γεννήθηκα σε εμπόλεμη ζώνη, σε μία φτωχή χώρα» λέει μιλώντας άπταιστα ελληνικά πια. Και συνεχίζει περιγράφοντας την πορεία του. Στα 12 του χρόνια πέρασε στο Πακιστάν, το 2001 μαζί με τους συμπατριώτες του πίστεψε πως με τη βοήθεια των Αμερικανών θα άλλαζαν όλα στην πατρίδα του. Ακολούθησε η διαφυγή του στο Ιράν, η πορεία του στην Τουρκία και τέλος το πέρασμα του στη Μυτιλήνη. Δηλώνει τυχερός που εντοπίστηκε από το Λιμενικό Σώμα της Ελλάδας: «Αν ένα κύμα αναποδογύριζε τη βάρκα τότε, δεν θα ήμουν εδώ σήμερα». Και μετά η Αθήνα και η προσπάθεια του. «Δεν έγινα βάρος, και δεν αλλοίωσα τον ελληνικό πολιτισμό» λέει. Και συνεχίζει: «Πλέον θέλω να συνεισφέρω με αγάπη προς όλους, γιατί πάνω από όλα βρίσκεται ο άνθρωπος».

Το βιβλίο του Ρεζά Γκολαμί παρουσιάστηκε στη Μυτιλήνη από το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και την Ύπατη Αρμοστεία ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ελλάδα.