Κραυγή απόγνωσης από διευθύντρια δημοτικού: Δύο laptop για 200 μαθητές και 25 εκπαιδευτικούς
Κραυγή απόγνωσης από διευθύντρια δημοτικού σχολείου στα Άνω Λιόσια που καταγγέλλει ότι δύο laptop είναι ο τεχνικός εξοπλισμός που υπάρχει για να καλύψει 200 μαθητές και 25 εκπαιδευτικούς!
Ένα σχολείο που στην πλειονότητά του έχει μαθητές ρομά και προσπαθεί με νύχια και με δόντια αφενός να φέρει εις πέρας χωρίς βοήθεια από το κράτος την τηλεκπαίδευση και αφετέρου να κρατήσει τα παιδιά στο σχολείο χωρίς τεχνικό εξοπλισμό και υποδομές.
Ολόκληρη η καταγγελία της διευθύντριας:
«Είμαι διευθύντρια σε ένα δημοτικό σχολείο σε μια γειτονιά της Αθήνας. Στο 2ο δημοτικό σχολείο στα Άνω Λιόσια. Το σχολείο μας προσπαθεί να παιδαγωγήσει κυρίως μαθητές ρομά. Η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών μας είναι τσιγγανόπουλα.
Αν και ως διευθύντρια το υπουργείο θεωρεί ότι είμαι παντογνώστης και μπορώ να δίνω κατευθυντήριες οδηγίες και να βρίσκω λύσεις σε όλα τα προβλήματα σχετικά με την τηλεκπαίδευση, από προχτές ( μάλλον από τον περασμένο Απρίλιο) προσπαθώ να λύσω μια δυσεπίλυτη εξίσωση.
Πώς να ικανοποιήσω τις ανάγκες σε απαραίτητο εξοπλισμό για τηλεμαθήματα σε 200 περίπου μαθητές και 25 περίπου εκπαιδευτικούς με 2 laptop που μετά από πολλά παρακάλια με προμήθευσε η τοπική αυτοδιοίκηση;
Αλλά αν ακόμα ως άλλος Ιησούς πολλαπλασιάσω τα laptop, πώς θα συνδεθούν οι εκπαιδευτικοί αφού καμία αίθουσα, πλην του εργαστηρίου πληροφορικής και του γραφείου, δεν διαθέτει σύνδεση internet αν και είναι πάγιο αίτημά μας προς τους αρμόδιους;
Αλλά ακόμα και αν λυθεί αυτό το πρόβλημα, πώς θα συνδεθούν οι μαθητές μας αφού μετρημένοι στα δάχτυλα έχουν σύνδεση internet και κανένας δεν έχει σταθερό τηλέφωνο;
Γνωρίζω ότι δεν είμαστε το αντιπροσωπευτικό δείγμα σχολείου ούτε μαθητικού πληθυσμού.
Γνωρίζω ότι είμαστε ένα αμελητέο ποσοστό στις μετρήσεις συμμετοχής στην τηλεκπαίδευση της χώρας.
Για εμάς όμως το ποσοστό είναι άλλο. Για εμάς το 97% των μαθητών μας (το 3% το αφήνω ως περιθώριο λάθους) είναι το απόλυτο ποσοστό που έχουν αδυναμία σύνδεσης και συμμετοχής στην εξ΄ αποστάσεως εκπαίδευση.
Κύριοι,
σε ένα σχολείο όπου τα παιδιά μετακινούνται συνήθως μόνα τους και κανένας συνωστισμός δεν παρατηρείται στην προσέλευση και στην αποχώρηση των μαθητών, σε ένα σχολείο που ο φόβος για τον κορονοϊό εύκολα γίνεται χιονοστιβάδα και οδηγεί στη σχολική διαρροή, σε ένα σχολείο όπου οι εκπαιδευτικοί είναι σε συνεχή προσπάθεια να ενημερώνουν τους γονείς για τα μέτρα που τηρούνται στο σχολείο για να είναι όσο το δυνατό πιο ασφαλές…
Σε ένα τέτοιο σχολείο, που δεν είναι το μόνο στη Δυτική Αττική, ίσως –λέω ίσως- να υπήρχε το περιθώριο για άλλες εναλλακτικές λύσεις.
Ίσως να βλέπαμε το ενδεχόμενο το σχολείο να λειτουργεί εκ περιτροπής όπως τον Ιούνιο ή κάποια άλλη λύση που δεν θα απομακρύνει τα παιδιά από το σχολικό περιβάλλον.
Τις σκέψεις μου και την αγωνία μου συμμερίζεται σύσσωμος ο σύλλογος διδασκόντων του σχολείου μας.
Περιμένουμε λοιπόν μια δεύτερη σκέψη από εσάς για σχολεία σαν εμάς για να μη μείνει η εκπαίδευση των μαθητών μας σε απόσταση.
Μετά τιμής
Η διευθύντρια και ο σύλλογος του 2ου Δημ. Σχ. Άνω Λιοσίων»
