«Το να βάλω γκολ μπροστά σε 100.000 κόσμο όπως με την Αγγλία, ήταν φυσιολογικό για μένα, ήταν η ζωή μου. Όταν αποτοξινώθηκα, ήμουν όπως όλοι σας, μπορούσα να σας μιλήσω. Η κοκαΐνη με έκανε χάλια. Όταν άφηναν ελεύθερο τον τίγρη, όταν έβγαινα στο γήπεδο, είχα εγώ τον έλεγχο. Ξέρεις τι παίχτης θα ήμουν αν δεν είχα πάρει κοκαΐνη; Τι παίκτη χάσαμε; Θα μπορούσα να είμαι πολλά περισσότερα. Αλήθεια, έτσι είναι. Γεννήθηκα μέσα στο ποδόσφαιρο. Ήξερα τι θα γινόμουν, αλλά δεν ήξερα ότι θα παίρνω κοκαΐνη. Ήξερα ότι θα αγόραζα σπίτι στην μητέρα μου, ότι θα παντρευόμουν και θα έκανα οικογένεια, ότι θα γύριζα τον κόσμο και ότι θα έπαιρνα τίτλο με την Αργεντινή. Τα είχα πει όταν ήμουν τόσος. Υπάρχουν σε ταινία. Τα ήξερα όλα αυτά. Υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία σήμερα νιώθω τρομερά ένοχος. Ο κόσμος μπορεί να πει ότι είμαι καλά, καλύτερα από πριν, αλλά όχι μέσα μου. Ξέρω τα λάθη που έχω κάνει. Και δεν μπορώ να τα αλλάξω». Αυτά είχε εκμυστηρευτεί, μεταξύ πολλών, ο Ντιέγκο Μαραντόνα στο ντοκιμαντέρ του Εμίρ Κουστουρίτσα για τη ζωή του.
Σαν σήμερα, πριν από 35 χρόνια, στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του 1986 στο Μεξικό, η Αργεντινή παίζει απέναντι στην Αγγλία. Με τον ήλιο να χτυπά κατακόρυφα τον αγωνιστικό χώρο στο στάδιο της Πόλης του Μεξικού, τη ζέστη να έχει εξαντλήσει παίκτες και φιλάθλους, φτάνουμε στο 51ο λεπτό, όταν ο Ντιεγκίτο βάζει ένα γκολ που πολλοί αμφισβήτησαν και πολλοί λάτρεψαν. «Το χέρι του Θεού» μένει στην ιστορία, με τον Μαραντόνα μετά από λίγο να πετυχαίνει ένα ακόμη συγκλονιστικό γκολ, περνώντας τους πάντες από το κέντρο του γήπεδο μέχρι τον τερματοφύλακα της Αγγλίας.
Η Αργεντινή επικρατεί με 2-1 και λίγες ημέρες αργότερα θα φτάσει στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο Μαραντόνα είναι πλέον εθνικός ήρωας.
