Μουντιάλ 1978: To «ξέπλυμα» της FIFA στη χούντα του Βιντέλα

Σε απόσταση αναπνοής από την βρόμικη γιορτή του σταδίου El Monumental, λίγους δρόμους πιο κάτω, μέσα στην δενδροφυτεμένη περιοχή της Σχολής Μηχανικών Υπαξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού του Μπουένος Άιρες, συνέχιζε να λειτουργεί το κέντρο βασανιστηρίων της χούντας. Το μεγαλύτερο από τα εκατοντάδες τέτοια στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν ένα από τα μέρη όπου στέλνονταν οι «Los Desaparecidos», οι «Εξαφανισμένοι» του καθεστώτος, οι πολιτικοί αντιφρονούντες, όσο ύψωναν ανάστημα απέναντι στον φασισμό. Η χούντα δεν επρόκειτο να αφήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο να σταματήσει το έργο της, αντίθετα, κατά τη διάρκεια του τουρνουά, φούντωσαν τα βασανιστήρια και οι δολοφονίες, με τους φύλακες να κάνουν διαλείμματα ανάμεσα στα βασανιστήρια για να ακούσουν στα τρανζίστορ τα ματς της εθνικής ομάδας.

Όπως συνέβη με τις δημοσιογραφικές αποστολές στο Κατάρ για το φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο, ελάχιστα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης που ταξίδεψαν το ’78 στο Μπουένος Άιρες μίλησαν για την κατάσταση στη χώρα, για το τί ακριβώς συνέβαινε. Η Διεθνής Αμνηστία ηγήθηκε κάποιων κινητοποιήσεων με το σύνθημα «Ναι στο ποδόσφαιρο, όχι στα βασανιστήρια!», κάποιες πρωτοβουλίες κατά του καθεστώτος Βιντέλα προσπάθησαν να αναδείξουν το θέμα, η κυβέρνηση της Δυτικής Γερμανίας απείλησε να αποσύρει την ομάδα από το τουρνουά, αλλά τίποτα από αυτά δεν έπιασε τόπο.

Το τουρνουά ξεκίνησε και κάθε Πέμπτη οι μητέρες των εξαφανισμένων συγκεντρώνονταν στην Plaza de Mayo του Μπουένος Άιρες, έξω από το προεδρικό μέγαρο Casa Rosada, για να θυμίσουν στη χώρα τα «εξαφανισμένα» παιδιά της. Μια χούφτα ποδοσφαιριστών πήγαν για να αποτίσουν φόρο τιμής, ανάμεσά τους και ο Σουηδός επιθετικός Ραλφ Έντστρομ, ο οποίος συνελήφθη από τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας. «Επτά ή οκτώ από εμάς πήγαμε να στηρίξουμε τους ανθρώπους», τόνισε αργότερα στον βρετανικό Independent ο Έντστρομ.

Μητέρες εξαφανισμένων από τη χούντα σε κινητοποίηση στην Plaza de Mayo στο Μπουένος Άιρες κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ. Οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται μέχρι και σήμερα, με εκατοντάδες γυναίκες να συγκεντρώνονται κάθε Πέμπτη στην ίδια πλατεία ζητώντας να μάθουν τι απέγιναν οι συγγενείς τους, απαιτώντας δικαιοσύνη / AP Photo / Eduardo Di Baia

«Θυμάμαι τον πόνο των ανθρώπων, τις μανάδες με δάκρυα αλλά και αποφασιστικότητα στα μάτια. ‘Θέλουμε να μάθουμε πού είναι τα παιδιά μας; Είναι νεκροί ή ζωντανοί;’ έλεγαν και πραγματικά παρακαλούσαν τα αδιάφορα διεθνή ΜΜΕ να τους βοηθήσουν».

Ακούστε το νέο επεισόδιο του podcast «Πελότα Λίμπρε»: