Ο Λουίς Ρουμπιάλες και ο απύθμενος σεξισμός στο ποδόσφαιρο γυναικών
Η πράξη του Ρουμπιάλες είναι απόδειξη του τρόπου με τον οποίο διοικητικοί παράγοντες στο ποδόσφαιρο αντιμετωπίζουν το ποδόσφαιρο γυναικών, ως πεδίο δηλαδή προβολής κι αναπαραγωγής σεξιστικών συμπεριφορών.
«Δεν πρόκειται να παραιτηθώ», επανέλαβε τέσσερις φορές σε υψηλούς τόνους ο Λουίς Ρουμπιάλες, επικεφαλής της ισπανικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας (RFEF), με τους περισσότερους άνδρες που βρίσκονταν στην αίθουσα να τον χειροκροτούν με ενθουσιασμό. Ο 46χρονος ποδοσφαιρικός παράγοντας έχει βρεθεί κι άλλες φορές στη δίνη σκανδάλων, στα πέντε χρόνια που ηγείται της ομοσπονδίας.
Κατά καιρούς ο Ρουμπιάλες έχει κατηγορηθεί για σκοτεινές οικονομικές συναλλαγές, για αυταρχισμό και διωγμούς στελεχών της ομοσπονδίας, ακόμα και για κατάχρηση εξουσίας και βίαιη συμπεριφορά, όμως όλες τις φορές κατάφερνε να επιβιώσει.
Αυτή τη φορά όμως φαίνεται ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά, έπειτα από το φιλί στο στόμα στην Τζένι Ερμόσο στο Σίδνεϊ, σε μία πράξη ακραίας σεξουαλικής παρενόχλησης. Το “ευτύχημα” – αν μπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει έτσι – είναι ότι έγινε σε δημόσια θέα, μπροστά σε εκατομμύρια ζευγάρια ματιών, σε τελικό Μουντιάλ. Έπειτα, ανέβηκε και το σχετικό βίντεο στο διαδίκτυο και ένα ακόμη που τον έδειχνε στα αποδυτήρια των παικτριών να τους υπόσχεται ταξίδι στην Ίμπιζα ως δώρο της ομοσπονδίας.
Τα 23 μέλη της εθνικής Ισπανίας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών αρνούνται να αγωνιστούν ξανά με το εθνόσημο, όσο εκείνος παραμένει πρόεδρος της RFEF. Οργανώσεις που υπερασπίζονται τα δικαιώματα των γυναικών, ποδοσφαιρικοί σύλλογοι, υπουργοί και βουλευτές όλη την περασμένη εβδομάδα ζητούσαν την παραίτηση ή την αποπομπή του. Ακόμη και ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός, Πέδρο Σάντσεθ, χαρακτήρισε τη συμπεριφορά του «απαράδεκτη», τονίζοντας ότι στη χώρα του ο δρόμος προς την ισότητα ανδρών και γυναικών είναι μακρύς ακόμη.
Η πράξη του Ρουμπιάλες είναι απόδειξη του τρόπου με τον οποίο παράγοντες στο ποδόσφαιρο αντιμετωπίζουν το ποδόσφαιρο γυναικών, ως πεδίο δηλαδή προβολής κι αναπαραγωγής σεξιστικών συμπεριφορών. Η κατακραυγή ήταν μεγάλη και η εφημερίδα El País έγραψε ότι «Η Ισπανία δεν ανέχεται πλέον περιπτώσεις όπως εκείνη του Ρουμπιάλες». Σύμφωνα με την ισπανική εφημερίδα «το φεμινιστικό κίνημα, έπειτα από δεκαετίες αγώνων εναντίον των ανισοτήτων και των σεξιστικών συμπεριφορών, έχει εκπαιδεύσει την κοινωνία να αντιδρά, σχεδόν ομόφωνα, απέναντι σε τέτοιες νοοτροπίες».
Τι συμβαίνει όμως με την ποδοσφαιρική κοινότητα; Πόσο “εκπαιδευμένη” είναι; Εκεί πόσο λειτουργούν τα ανακλαστικά ενάντια σε σεξιστικές και κακοποιητικές συμπεριφορές; Διοικητικοί παράγοντες και ΜΜΕ εξακολουθούν να μην αγαπούν και θαυμάζουν το ποδόσφαιρο γυναικών, συνεχίζουν να κλείνουν τα μάτια σε ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά προβλήματα της εποχής μας.
Η RFEF έχει ήδη πάψει τα καθήκοντα του πρώην-πλέον- προέδρου της για 90 ημέρες, ενώ ξεκίνησε προκαταρκτική έρευνα από τις δικαστικές αρχές για πιθανή σεξουαλική κακοποίηση για το φιλί στην Τζένι Ερμόσο. Επίσης, η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου θα ασκήσει πιέσεις ώστε να αποκλειστεί ο Ρουμπιάλες από το ποδόσφαιρο για 15 χρόνια.
Θα γίνει πράξη η παραπάνω πρόταση; Αλλά και να γίνει, αρκεί για να ξεριζωθούν τέτοιες συμπεριφορές από το ποδόσφαιρο γυναικών;
