Ο Μέσι, ο Ρικέλμε και οι Έλληνες ιδρυτές της Μπόκα Τζούνιορς
Στο νέο επεισόδιο του podcast της ROSA «Πελότα Λίμπρε» ξεκινάμε από το πρόσφατο παιχνίδι προς τιμήν του Ρικέλμε στο «Μπομπονέρα» και πάμε πίσω στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, όταν ένα όμορφο παρεάκι, μεταξύ των οποίων τα αδέλφια Φαρέγγα από τη Χίο, ο Κωνσταντίνος Καρούλιας από τη Σάμο και ο Σιανής από τη Βυτίνα Αρκαδίας έβαζαν το λιθαράκι τους για την ίδρυση της Μπόκα Τζούνιορς στο Μπουένος Άιρες.
Αν και έχει αποσυρθεί από το 2015, ο Χουάν Ρομάν Ρικέλμε είπε το δικό του «αντίο» σε ένα φιλικό που έγινε προς τιμήν του ανάμεσα στις δύο ομάδες που σημάδεψαν την καριέρα του, την Μπόκα Τζούνιορς και την εθνική Αργεντινής. Το παιχνίδι είχε προγραμματιστεί για την Κυριακή 25 Ιουνίου και πολλοί αστέρες του ποδοσφαίρου τίμησαν με την παρουσία τους τον μεγάλο μεσοεπιθετικό, ένα από τα σπουδαιότερα δεκάρια στην ιστορία του ποδοσφαίρου της Αργεντινής, με 49 γκολ σε 116 εμφανίσεις με την εθνική ομάδα. Ο Ρικέλμε έπαιξε στην Μπόκα από το 1996 μέχρι το 2002 και από το 2007 μέχρι το 2014, ενώ πέρασε επίσης από Μπαρτσελόνα, Βιγιαρεάλ και Αρχεντίνος Τζούνιορς.
Το «Μπομπονέρα» ήταν κατάμεστο από χιλιάδες οπαδούς, λάτρεις του καλού ποδοσφαίρου, ενώ ανάμεσα στους υψηλούς προσκεκλημένους ήταν και ο Λιονέλ Μέσι, ο οποίος αγωνίστηκε σε μια σύνθεση της «αλμπισελέστε» με παλιούς και νυν παίκτες της. Οι επευφημίες προς τον Μέσι δεν σταματούσαν, ωστόσο την ίδια ώρα, στο πέταλο των οργανωμένων, οι μυημένοι στην «La Doce», στην πλέον πλούσια σε συνθήματα και κορέο κερκίδα, στον «δωδέκατο παίκτη», όπως ονομάζονται, τραγουδούσαν ρυθμικά για το δικό τους αγαπημένο παιδί, τον Χουάν Ρομάν Ρικέλμε, με τους στίχους «Μέσι, Μέσι, Μέσι, πρέπει να με συγχωρήσεις, στη Λα Μπόκα ο καλύτερος, ο μεγαλύτερος όλων είναι ο Ρομάν». Για την ιστορία, η Μπόκα επικράτησε με 5-3, με τον Ρικέλμε να βρίσκει το δρόμο προς τα αντίπαλα δίχτυα και να μοιράζει ασίστ.
Messi's face while Riquelme thanked him.????????????????????
— FCB Albiceleste (@FCBAlbiceleste) June 26, 2023
Riquelme with the no touch nutmeg ???? pic.twitter.com/H3KFC5Afuf
— Former Footballers (@FinishedPlayers) June 24, 2023
Η νύχτα έπεσε στο θρυλικό γήπεδο, τα φώτα έσβησαν και οι φίλοι της ομάδας βάδισαν νωχελικά προς τα μπαρ της περιοχής. «Είναι ο αγώνας μας που μας έχει καθορίσει μέχρι σήμερα», θα πει ένα από τα παλαιότερα μέλη της ομάδας, ο Ντιέγκο Μαρτίνες, που πολλές φορές τον έχει πιάσει η κάμερα να πανηγυρίζει στα κιγκλιδώματα του σταδίου, εκεί που σκαρφαλώνουν μετά τα γκολ οι παίκτες της ομάδας για να πανηγυρίσουν, εκεί όπου ο Κάρλος Τέβες έγραψε ιστορία και έγινε ένα από τα πιο αγαπημένα πρόσωπα της κερκίδας. O Μαρτίνες έπινε την μπίρα του όταν άρχισε να μιλά για τον Εστέμπαν Μπαλιέτο.
Ήταν 3 Απριλίου του 1905, όταν μετά από σειρά εξορμήσεων και ατελείωτων συζητήσεων στο συνηθισμένο τους στέκι στην Plaza Solís, πάνω στο μικρό πάρκο που πήρε το όνομά του από τον διάσημο Ισπανό κατακτητή, Juan Díaz, ο οποίος περιόδευσε στο Río de la Plata, στις αρχές του 16ου αιώνα, ο Μπαλιέτο αποφάσισε μαζί τους Αλφρέντο Σκαρπάτι, Σαντιάγο Σάνα, τα αδέρφια Γιάννη και Θόδωρο Φαρέγγα από τη Χίο, τον Κωνσταντίνο Καρούλια από τη Σάμο και τον Σιανή από τη Βυτίνα Αρκαδίας ότι είχε έρθει η ώρα για την ίδρυση ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου που θα εκφράζει τις ιδέες και τις αξίες της δικής τους κοινότητας, της γης αυτής στην Αργεντινή που αγκάλιασε και στέγασε τα όνειρά τους μακριά πλέον από την Ευρώπη των πολέμων, των εμφύλιων συρράξεων, της πείνας και της φτώχειας.
Το παρεάκι του Μπουένος Άιρες που δημιούργησε με πολλή αγάπη την Μπόκα Τζούνιορς. / AP Photo
Στην αυγή του 20ου αιώνα, το Μπουένος Άιρες είχε λιγότερους από ένα εκατομμύριο κατοίκους. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των 50 ετών που μεσολάβησαν μεταξύ των ετών 1870 και 1920, η μαζική μετανάστευση διόγκωσε τον πληθυσμό της πόλης. Πολλοί Ιταλοί έφεραν μαζί τους τα έθιμα και τις παραδόσεις τους, με τη μουσική, το φαγητό τους, τη γλώσσα τους και την αγάπη για τον χορό, έθιμα και παραδόσεις που επηρέασαν βαθιά την τοπική, αργεντίνικη κουλτούρα.
Η Μπόκα Τζούνιορς είχε γίνει σταδιακά πραγματική οικογενειακή υπόθεση για τα αδέρφια Γιάννη και Θόδωρο Φαρέγγα από τη Χίο, οι οποίοι σε κάθε δύσκολη φάση του συλλόγου, ήταν εκεί, πρωτοστατώντας στην οικονομική του ενίσχυση και στήριξη. Η μετοίκηση των πρώτων Ελλήνων στην Αργεντινή είχε ξεκινήσει από τα μέσα του 18ου αιώνα, με πολλούς νέους τότε της υπόδουλης και υπό οθωμανικό ζυγό νησιωτικής Ελλάδας, προκειμένου να αποφύγουν τη στράτευση και τον εξισλαμισμό, να καταφεύγουν στα κρυφά στη Γένοβα και από εκεί τραβούσαν για τη Λατινική Αμερική. Έτσι βρέθηκαν στο Μπουένος Άιρες τα αδέρφια Φαρέγγα, αλλά και οι περισσότεροι Έλληνες εκείνη την πρώιμη περίοδο.
Στην κερκίδα των οργανωμένων της La Doce χτυπάει η καρδιά του γηπέδου «La Bombonera». / AP Photo
Ο Θόδωρος, ο μεγαλύτερος από τα δύο αδέλφια, είχε αναλάβει για μία μεγάλη περίοδο την οικονομική διαχείριση του συλλόγου, ενώ ο μικρότερος αδελφός του, ο Γιάννης, έπαιρνε τον γιο του και πήγαιναν στο γήπεδο, όχι μόνο για να δουν τα παιχνίδια της ομάδας, αλλά για να επιθεωρήσουν το γήπεδο, να δουν τα προβλήματα και τις ανάγκες, να μιλήσουν με τους θεατές και, γενικότερα, να έχουν έναν εποπτικό ρόλο σε ό,τι είχε να κάνει με την καθημερινή λειτουργία της ομάδας, κυρίως στο εξωαγωνιστικό σκέλος. Σύμφωνα με έρευνα της δημοσιογράφου και συγγραφέα Κυριακή Τρακάδα, η οποία έχει συνεργαστεί και με την διοίκηση της Μπόκα και την νομαρχία Σάμου, εκδίδοντας και μία ενδιαφέρουσα μελέτη με τίτλο «Boca Juniors-Αιγαίο, αυτά που μας ενώνουν», στις αρχές του περασμένου αιώνα το 40% των καταστημάτων της συνοικίας Μπόκα, γύρω από το στόμιο του λιμανιού του Μπουένος Άιρες, ανήκε σε Έλληνες, ενώ Έλληνας και ο επί χρόνια λιμενάρχης, Εμμανουήλ Χατζηδάκης, ήταν Έλληνας με καταγωγή από την Κάσο. Οι Έλληνες, προσθέτει η Κυριακή Τρακάδα, είχαν στέκι το «Καφενείο των Φίλων», του Χιώτη Αντώνη Ζέππου, χώρο συνάντησης των ιδρυτών της Μπόκα πριν την ίδρυση του συλλόγου.
Έλληνες και Ιταλοί προχώρησαν χέρι-χέρι στο Μπουένος Άιρες, στηρίζοντας την Μπόκα Τζούνιορς από την πρώτη μέρα, μέσα και έξω από το γήπεδο, διαμορφώνοντας μία ζωηρή κοινότητα, με την ομάδα να τιμά τους ιδρυτές του συλλόγου και να τους αφιερώνει μία μεγάλη, μαρμάρινη πλάκα, πάνω στην οποία είναι χαραγμένα τα ονόματά τους. Το ταξίδι που ξεκίνησαν την 3η Απριλίου του 1905 συνεχίζεται μέχρι και σήμερα στις κερκίδες του «Μπομπονέρα», με τα πρόσωπα πουν έχουν περάσει αυτόν τον αιώνα από τον σύλλογο να είναι σχεδόν μυθικά: Ούγο Γκάτι, Σίλβιο Μαρζολίνι, Ούγο Ιμπάρα, Ρομπέρτο Μούζο, Σεμπάστιαν Μπατάλια, Ρομπέρτο Τσέρο, Μάρτιν Παλέρμο, Κάρλος Τέβες, Χουάν Ρομάν Ρικέλμε και φυσικά ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
