Ο Σπαλέτι έκανε τους Ναπολιτάνους να πιστέψουν και πάλι στον εαυτό τους
AP PHOTO ANDREW MEDICHINI
ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Ο Σπαλέτι έκανε τους Ναπολιτάνους να πιστέψουν και πάλι στον εαυτό τους

SHARE THIS

Ο Λουτσιάνο Σπαλέτι οδήγησε τη Νάπολι στον πρώτο της τίτλο πρωταθλήματος από τη δεκαετία του 1980 και την περίφημη ομάδα του Ντιέγκο Μαραντόνα, με έναν κορμό 14-15 ποδοσφαιριστών, απέναντι σε όλους και σε όλα.

Το εκτός έδρας ματς με την Ουντινέζε την περασμένη εβδομάδα έληξε 1-1 και στο σφύριγμα του διαιτητή ολόκληρη η Νάπολι ξεκίνησε να χύνει δάκρυα χαράς και συγκίνησης για την (μαθηματική) κατάκτηση του πρωταθλήματος Ιταλίας.

Ένα ατελείωτο «ποτάμι» ανθρώπων συνέρρεε στους δρόμους της πόλης του ιταλικού Νότου, οι οποίοι μαζί με τους 10.000 και πλέον Ναπολιτάνους που βρέθηκαν στο Ούντινε γιόρτασαν αυτή την ιστορική στιγμή. Αγκαλιές, φιλιά, κλάμματα, ατελειώτες φωτογραφίες, καπνογόνα, φωνές, κορναρίσματα, χιλιάδες σέλφι σε κάθε γωνιά της πόλης, αναμνηστικά με τον Μαραντόνα να πηγαινοέρχονται, τους παίκτες στα αποδυτήρια με δάκρυα στα μάτια να χαμογελούν, να χορεύουν και να τραγουδούν ασταμάτητα.

Στο γήπεδο «Ντιέγκο Μαραντόνα», ασφυκτικά γεμάτο από 55.000 ψυχές που παρακολουθούσαν το παιχνίδι στο Ούντινε, όλοι βίωσαν μία πρωτόγνωρη εμπειρία καθ’όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, αλλά κυρίως μετά το σφύριγμα της λήξης. Όταν ο Βίκτορ Οσιμέν ισοφάρισε το γκολ της Ουντινέζε, στο 53ο λεπτό, το γήπεδο κουνήθηκε σαν να έγινε σεισμός, σαν να ξύπνησε ο Βεζούβιος από τον λήθαργό του. Στην ισπανική συνοικία, το «μνημείο του θεού», όπως το ονομάζουν οι «παρτενοπέι», είχε ήδη μαζευτεί κόσμος ετοιμάζοντας το μεγάλο πάρτι, δίπλα στα φυλαχτά και τις εικόνες με τον Μαραντόνα. Ένα πάρτι που συνεχίστηκε και χθες και προχθές, μετά και τη νίκη επί της Φιορεντίνα, και όπως φαίνεται θα συνεχιστεί για καιρό ακόμα, τουλάχιστον μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος και την τελευταία αγωνιστική στις αρχές Ιουνίου. Τέσσερις αγωνιστικές πριν από το τέλος της σεζόν στη Serie A, η ομάδα βρίσκεται 17 βαθμούς μπροστά από τη δεύτερη Γιουβέντους και 19 από την τρίτη Λάτσιο, εξασφαλίζοντας το πρώτο της πρωτάθλημα έπειτα από 33 ολόκληρα χρόνια.

Μία ομάδα-δημιούργημα του Λουτσιάνο Σπαλέτι, ο οποίος παραλίγο να αποχωρήσει από την ομάδα πέρυσι το καλοκαίρι, με τις σχέσεις του με τον ιδιοκτήτη του συλλόγου Αουρέλιο ντε Λαουρέντις να μην είναι και οι καλύτερες. Ο ντε Λαουρέντις υλοποίησε ωστόσο το αίτημα του Σπαλέτι για ριζική αλλαγή του ρόστερ και το καλοκαίρι αποχώρησαν οι πιο αγαπημένοι παίκτες της κερκίδας, όπως ο αρχηγός της ομάδας Λορέντσο Ινσίνιε και ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Ντρις Μέρτενς, αλλά και οι Καλιντού Κουλιμπαλί, Φαμπιάν Ρουίθ, Μίλικ και Οσπίνα. Ήρθαν πρόσωπα που δεν «γέμιζαν» το μάτι, όπως ο 22χρονος Γεωργιανός Κβίτσα Κβαρατσχέλια και ο 24χρονος Νιγηριανός επιθετικός Βίκτορ Οσιμεν (ο οποίος έχει σημειώσει 46 γκολ), έκαναν όμως τη διαφορά και σήμερα αποτελούν τις «σημαίες» του συλλόγου.

Ο Σπαλέτι οδήγησε τη Νάπολι στον πρώτο της τίτλο πρωταθλήματος από τη δεκαετία του 1980 και την περίφημη ομάδα του Ντιέγκο Μαραντόνα, με έναν κορμό 14-15 ποδοσφαιριστών, μέσα σε γκρίνιες οπαδών, μέσα σε αμφισβήτηση και πικρόχολα σχόλια για τους «άσχετους» που κουβάλησε στις τάξεις του συλλόγου. Ο ίδιος όμως δεν άκουγε τίποτα και σταδιακά, ήδη από τον πρώτο μήνα, τα αποτελέσματα έδειχναν ότι κάτι εξαιρετικό συμβαίνει στην ομάδα, με ένα σύνολο δεμένο, αποτελεσματικό και με μία ταυτότητα διακριτή μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Η Νάπολι ήταν από την αρχή σχεδόν του πρωταθλήματος ένα «κλικ» πιο πάνω από τους υπόλοιπους, κυρίως από τους διεκδικητές του τίτλου, παρότι λίγοι έδιναν σημασία τότε.

Έτσι δεν έδιναν σημασία και στον Σπαλέτι. Αυτός ο «ανεπιθύμητος» κατόρθωσε αυτό που δεν είχαν καταφέρει 31 προκάτοχοί του στη Νάπολι, ανάμεσά τους ο Ράφα Μπενίτεθ και ο Κάρλο Αντσελότι. Άφησε το κτήμα του στη Τοσκάνη, έχοντας κατακτήσει δύο κύπελλα Ιταλίας με τη Ρόμα και δύο πρωταθλήματα Ρωσίας με τη Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης, για να αναλάβει τη Νάπολι όταν κανείς δεν τον ήθελε, ούτε καν ο ντε Λαουρέντις που τελευταία στιγμή ελλείψει λύσεων κατέφυγε στον Σπαλέτι. «Θα φτιάξω μία ομάδα που ο κόσμος θα χαίρεται να την βλέπει», είχε δηλώσει κι αυτό ακριβώς έκανε. Με «φτηνά», πλην αξιόπιστα «υλικά», με παίκτες που τον πίστεψαν, που τους έδωσε αυτοπεποίθηση και σιγουριά, χωρίς βεντέτες και μεγαλόσχημους εντός κι εκτός αποδυτηρίων, κατάφερε να κάνει πολλούς να μιλούν για το «θαύμα του Σπαλέτι» και την -αναμφίβολα- πιο θεματική ομάδα φέτος στην Ιταλία και στην Ευρώπη.

«Νιώθω μεγάλη χαρά που κατάφερα να προσφέρω σε αυτούς τους ανθρώπους μερικές στιγμές ευτυχίας», τόνισε ο Ιταλός προπονητής μετά τον αγώνα με την Ουντινέζε. Παρότι δεν είναι Ναπολιτάνος, γνωρίζει πολύ καλά πόση περηφάνια τους χάρισε. Ειδικά σε όσους είχαν προλάβει τον Μαραντόνα όταν πήρε το πρωτάθλημα το 1987 και το 1990, που διηγούνταν στους νεώτερους τους άθλους του, με τη βεβαιότητα ότι η Νάπολι δεν θα ζούσε ποτέ ξανά τέτοιες στιγμές. Ο Σπαλέτι τους διέψευσε και κατάφερε και κάτι παραπάνω: Να τους κάνει να νιώσουν και πάλι περήφανοι και να μην μιλούν με καμάρι μόνο για το μακρινό παρελθόν, αλλά και για το σήμερα, για το τώρα.

Exit mobile version