Ο Ζινεντίν Ζιντάν απαντούσε πάντα μέσα στο γήπεδο
Στο νέο επεισόδιο του podcast «Πελότα Λίμπρε» μιλάμε για τους γονείς του Ζιντάν, τις αξίες που του μετέδωσαν, τα παιδικά του χρόνια στη Μασσαλία, τη σπουδαία πορεία του και την πιο γνωστή κουτουλιά στην ιστορία του ποδοσφαίρου στον τελικό του Μουντιάλ του 2006. Η εξέλιξη και το περήφανο τέλος για ένα από τα σύγχρονα τοτέμ του γαλλικού ποδοσφαίρου.
Για να κατανοήσουμε τη ζωή του Ζινεντίν Ζιντάν, πρέπει να μάθουμε κάποια βασικά για τους γονείς του, την Μαλίκα και τον Σμαίλ. Αμφότεροι μεγάλωσαν στο χωριό Καμπιλέ στη βόρεια Αλγερία. Ένα χωριό χωμένο στα βουνά. Ο πατέρας του στα 18 του χρόνια μπήκε για πρώτη φορά σε ένα καράβι με προορισμό την Ευρώπη. Έστελνε τα περισσότερα χρήματα πίσω στους δικούς του. Λίγα χρόνια αργότερα, έχοντας κάνει ένα κομπόδεμα, μόλις η Αλγερία κέρδισε την ανεξαρτησία της, ενθουσιασμένος θέλησε να επιστρέψει στο σπίτι του στο Καμπιλέ. Στο δρόμο της επιστροφής, σταμάτησε στη Μασσαλία κι έπεσε πάνω σε μια νεαρή γυναίκα από το χωριό του που είχε μεταναστεύσει εκεί με τους γονείς της. Ήταν η Μαλίκα. Κοιτάχτηκαν στα μάτια, ερωτεύτηκαν και ο Σμαίλ αποφάσισε να μην ανέβει στο καράβι για την Αφρική.
Το ζευγάρι εγκαταστάθηκε στη συνοικία Κασταγιάν της Μασσαλίας. Έκαναν πέντε παιδιά, με τελευταίο τον Ζινεντίν. Από την πρώτη μέρα στα γήπεδα, ο «Ζιζού» προτιμά να μην μιλά, αλλά να βλέπει στα μάτια και να απαντά με την μπάλα στα πόδια. «Η ζωή δεν είναι λόγια, αλλά δράση», του είχε πει η μητέρα του κι αυτή τη στάση ζωής την τηρούσε ευλαβικά μέχρι την τελευταία μέρα της καριέρας του.
Ο ίδιος είχε το πιο παράξενο τέλος στη σπουδαία καριέρα του, ένα τέλος όμως που θα ταίριαζε μόνο σε ένα από τα σύγχρονα τοτέμ του γαλλικού ποδοσφαίρου. Ναι, είναι εκείνη η κουταλιά στο στήθος του Ματεράτσι, στο Βερολίνο, στις 9 Ιουλίου του 2006. Εκείνη η κουταλιά που έμεινε για πάντα στην ιστορία.
Ακούστε το νέο επεισόδιο του podcast «Πελότα Λίμπρε»:
