Το μακρύ κι επώδυνο ταξίδι του Μέσι με την Εθνική Αργεντινής
Ο Μέσι αγωνίζεται σαν δαιμονισμένος σε αυτό το Copa America, έχει έναν μοναδικό σκοπό και ίσως είναι η πρώτη φορά που τον βλέπουμε τόσο προσηλωμένο με την φανέλα της Αργεντινής.
Ο Μέσι δεν έχει κατακτήσει ποτέ μεγάλο τρόπαιο με την εθνική ομάδα της Αργεντινής. Ο τελικός του Κόπα Αμέρικα το Σάββατο (ξημερώματα Κυριακής στην Ελλάδα) απέναντι στη Βραζιλία ίσως είναι η τελευταία καλή ευκαιρία του να το κάνει.
Πολλοί από εμάς είμαστε συνήθως απασχολημένοι με το να θαυμάζουμε την ποδοσφαιρική ευφυΐα του Λιονέλ Μέσι που ξεχνάμε πόσο θυμωμένος είναι που δεν έχει καταφέρει να κέρδισε έναν τίτλο με την εθνική ομάδα. Η πιο πρόσφατη υπενθύμιση αυτής της οργής ήρθε στον ημιτελικό του Κόπα Αμέρικα, όταν η Αργεντινή αντιμετώπισε την Κολομβία και βρέθηκε στη διαδικασία των πέναλτι. Εκεί, ο Κολομβιανός Yerry Mina, γνωστός για τις περίτεχνες χορευτικές του κινήσεις όταν πανηγυρίζει τα γκολ του, είδε το πέναλτί του να αποκρούεται από τον Εμιλιάνο Μαρτίνες και τον Μέσι να αντιδρά ακαριαία φωνάζοντας «Χόρεψε τώρα! Χορέψτε τώρα!».
Είναι αλήθεια ότι δεν βλέπουμε συχνά τον Μέσι οργισμένο, να εκφράζει τα πάθη και τις σκέψεις του ή, έστω, κάπως εκνευρισμένο. Έχει πάντοτε αυτό το μειλίχιο, σχεδόν αδιάφορο ύφος που σε κάνει να απορείς εάν νιώθει κάτι. Μέσα του όμως φαίνεται να βρίσκεται μια φλεγόμενη άβυσσος. Δύο πράγματα σίγουρα απεχθάνεται ο Μέσι, όσο κι εάν τις περισσότερες φορές το κρύβει, το εσωτερικεύει και το σωματοποιεί: Την ήττα και το πέρασμα του χρόνου. Το βράδυ της νίκης με την Κολομβία, βρέθηκε αντιμέτωπος και με τα δύο.
Χάρη στο ταλέντο και την ετοιμότητα του πορτιέρο Μαρτίνες, ο οποίος απέκρουσε 3 πέναλτι των Κολομβιανών, η Αργεντινή επικράτησε και θα αντιμετωπίσει τη Βραζιλία στον τελικό του Κόπα Αμέρικα. Η Βραζιλία είναι σαφώς καλύτερη ομάδα και έχει μεγαλύτερο βάθος στον πάγκο, αλλά η Αργεντινή έχει τον Μέσι. Και, ακόμη και για τα δικά του δεδομένα, βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα. Έχει σκοράρει τέσσερα γκολ σε αυτό το τουρνουά και έχει δημιουργήσει άλλα πέντε, πράγμα που σημαίνει ότι έχει άμεση συμμετοχή στις εννέα από τις έντεκα φάσεις που η Αργεντινή βρήκε δίχτυα. Ο Μέσι αγωνίζεται σαν δαιμονισμένος, έχει έναν μοναδικό σκοπό και ίσως είναι η πρώτη φορά που τον βλέπουμε τόσο προσηλωμένο με την φανέλα της Αργεντινής. Απέναντι στους Βραζιλιάνους θα χρειαστεί να κάνει το κάτι παραπάνω, γιατί είναι βέβαιο ότι η Αργεντινή κάποια στιγμή θα παρουσιάσει ένα από τα γνωστά εδώ και πολλά χρόνια κενά διαστήματα, που η Βραζιλία δεν θα αφήσει ανεκμετάλλευτα. Η Αργεντινή, είτε με τον Σκαλόνι στον πάγκο, είτε με τον Μπιέλσα είτε με οποιονδήποτε άλλο, δεν μπορεί να διώξει από πάνω της αυτό που μέχρι πρότινος δεν μπορούσε να διώξει ούτε η Αγγλία: Το βάρος μιας παράδοσης που πέφτει σαν σκιά στις πλάτες των παικτών, το πεπρωμένο, την ανάγκη να είναι πάντα πρωταγωνίστριες και να φέρνουν το τρόπαιο στο σπίτι. Για την Αργεντινή, ο Γκαλεάνο το απέδιδε στην κληρονομιά του Μαραντόνα και σε όσα θέλει να κουβαλά η ποδοσφαιρική Αργεντινή που κάνει τη φανέλα σχεδόν ασήκωτη για τους παίκτες – και, ίσως, ο μεγάλος Ουρουγουανός χρονικογράφος να έχει δίκιο.
Η οργή λοιπόν του Μέσι έρχεται να αποτινάξει το βάρος του Μαραντόνα. Είναι εκεί, σε κοινή θέα σε όλα τα παιχνίδια αυτού του τουρνουά και μας θυμίζει μια σκηνή πριν από λίγα χρόνια. Ήταν Απρίλιος του 2017, όταν η Μπαρτσελόνα αντιμετώπιζε τη Ρεάλ Μαδρίτης στην τελευταία ευκαιρία που είχε εκείνη τη σεζόν να στερήσει από την αντίπαλό της τον τίτλο του πρωταθλήματος. Στο τέλος εκείνης της συναρπαστικής αναμέτρησης, με το σκορ στο 2-2, ο Μέσι βρέθηκε στην αριστερή γωνιά της μικρής περιοχής της Ρεάλ και με ένα αριστοτεχνικό σουτ έστειλε την μπάλα στα δίχτυα των Μαδριλένων. Βγάζοντας τη φανέλα του, ο Μέσι έτρεξε γρήγορα προς το πέταλο των οργανωμένων οπαδών της Ρεάλ και στη συνέχεια γύρισε την φανέλα και την κράτησε ψηλά και με τα δύο χέρια, ώστε να μπορούν να διαβάσουν όλο καθαρά το όνομά του στο πίσω μέρος.
Απέναντι στη Βραζιλία, η Αργεντινή ελπίζει ότι αυτός ο Μέσι θα λάμψει, θα πάρει την ομάδα από το χέρι και θα την οδηγήσει στην κατάκτηση του τροπαίου. Προέρχεται από μια ακόμη εξαιρετική σεζόν στη La Liga, κατά την οποία είχε τα περισσότερα γκολ, τις περισσότερες ευκαιρίες, τις περισσότερες επιτυχημένες ντρίμπλες και τις περισσότερες παρουσίες κατά μέσο όρο στην αντίπαλη περιοχή. Ωστόσο, ένα στατιστικό στοιχείο ξεχωρίζει πάνω από όλα: τα φάουλ που δέχθηκε. Σε 35 παιχνίδια στο ισπανικό πρωτάθλημα, ο Μέσι κέρδισε 99 φάουλ, δηλαδή σχεδόν τρία ανά παιχνίδι. Ο Μέσι εδώ και πολλά χρόνια δέχεται αμέτρητες κλωτσιές, άλλοτε σκληρές, άλλοτε περισσότερο σκληρές, υπομένοντας στωικά τα χτυπήματα σαν να είναι το πεπρωμένο του, το πεπρωμένο ενός ασύγκριτα σπουδαίου παίκτη, μιας συγκλονιστικής ποδοσφαιρικής φυσιογνωμίας.
Πριν από πέντε χρόνια, βαθιά απογοητευμένος από την αποτυχία της Αργεντινής να κερδίσει ένα τρόπαιο μετά το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο του 2008 στο Πεκίνο, ο Μέσι αποσύρθηκε από την εθνική ομάδα. Πολλοί τον επέκριναν ότι γύρισε την πλάτη στη χώρα του, για πολλούς άλλους όμως ήταν η πρώτη φορά που αντιλήφθηκαν το βάθος των συναισθημάτων του για αυτή την ομάδα. Είναι περίεργο να σκεφτεί κανείς ότι κάποιος που έχει εκπροσωπήσει την Αργεντινή 148 φορές, καταρρίπτοντας το ρεκόρ συμμετοχών που κατείχε προηγουμένως ο Χαβιέρ Ματσεράνο, θα δεχόταν τέτοια αμφισβήτηση. Είναι το πάθος όμως, το πάθος για αυτόν τον ποδοσφαιρικό γίγαντα που δεν θα κριθεί ποτέ όπως ένας θνητός.
Η τελευταία φορά που η Αργεντινή αντιμετώπισε τη Βραζιλία ήταν στο Superclásico de las Américas του 2019, όταν η ομάδα του Μέσι επικράτησε με ένα γκολ – το οποίο σημείωσε ο ίδιος, φυσικά. Τότε τα πράγματα δεν ήταν τόσο σοβαρά, τώρα όμως είναι. Η φανέλα είναι και πάλι βαριά, όπως βαριά όμως είναι και η κληρονομία που θέλει να αφήσει πίσω του ο Μέσι.
