Η Εκκλησία μπροστά στον καθρέφτη 

Ο ρόλος της Εκκλησίας είναι πολυποίκιλος, σύνθετος και στενά συνδεδεμένος με την ανθρώπινη ιστορία, την πολιτική, τα κοινωνικά πάθη. Ο ρόλος της υπήρξε καταλυτικός στο βάθος των αιώνων σε όλα τα κράτη, παντού, αναπτύσσοντας πολιτικές και στρατηγικές που άλλοτε δίχασαν τις κοινωνίες, άλλοτε σκοτείνιασαν τον ουρανό της επιστήμης, της εξέλιξης και της προόδου.

Στα δικά μας, γνωρίζουμε λίγο πολύ το ρόλο που έπαιξε σε κρίσιμες στροφές της ιστορίας του τόπου, με πιο πρόσφατη την υπόθεση του Μακεδονικού. Είχαν προηγηθεί το ζήτημα των ταυτοτήτων και προ 40ετίας πλέον ο πολιτικός γάμος. Και στα τρία ζητήματα οι θέσεις της Εκκλησίας ηττήθηκαν, και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς καθότι ο ρόλος της τελικά δεν είναι να λαμβάνει πολιτικές αποφάσεις (παρότι τις επηρεάζει σε κρίσιμα θέματα). Αλλού είναι το έργο της, όπως κι αν αντιλαμβάνεται ο καθένας το έργο αυτό.

Και στις τρεις παραπάνω περιπτώσεις η Εκκλησία υποχώρησε ή, για να το θέσουμε κομψότερα, συμβιβάστηκε με το κλίμα των καιρών. Σε άλλα ζητήματα, όπως για παράδειγμα στα Εκκλησιαστικά Λύκεια και στο ζήτημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, δεν άνοιξε ρουθούνι, ενώ κάθε φορά που επιχειρείται η συζήτηση να φτάσει σε περιουσιακά ή εκπαιδευτικά θέματα, οι κυβερνήσεις κάνουν πίσω και η Εκκλησία θριαμβεύει.

Για να μην γελιόμαστε, η θέση της Εκκλησίας για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική από αυτή που είναι σήμερα. Μια διαφορετική στάση θα προκαλούσε σοκ και ταραχή, όπως επίσης θα ήταν τουλάχιστον παράξενο με βάση τις θέσεις του κλήρου και των ιεραρχών να μην βλέπαμε ή διαβάζαμε για διαφωνίες, τοξικές και προσβλητικές -σε μεγάλο βαθμό- δηλώσεις.

Η προσαρμοστικότητα είναι στοιχείο επιβίωσης και η Εκκλησία ξέρει να το κάνει καλά αυτό, εκεί που αντέχει το στομάχι της ή, καλύτερα, εκεί που αντέχουν οι συμβιβασμοί. Ο Πάπας λέει στους ιερείς της ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ότι δεν απαγορεύεται να ευλογούν ομόφυλα ζευγάρια κι αυτό θα πρέπει να κάνει προοδευτικά και η δική μας Εκκλησία. Όλοι άνθρωποι του Θεού είναι άλλωστε, όλοι στον ίδιο κόσμο κατοικούμε, όπως λένε οι απανταχού κήρυκες του θρησκευτικού δόγματος. Το πάθος και ο φανατισμός χάνουν την ισχύ που είχαν και πλέον δεν αποτελούν ισχυρά εργαλεία επιρροής και αποτελεσματικά διαπραγματευτικά όπλα. Κάποιοι κληρικοί το γνωρίζουν, το γνωρίζει σίγουρα και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, απλά και εκείνος πρέπει να τηρήσει κάποιες ισορροπίες. Ισορροπίες όμως που ανατρέπονται συν τω χρόνω μπροστά στην αλλαγή και ωρίμανση των συνθηκών σε θέματα ταμπού για τον εκκλησιαστικό χώρο.

Ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών αποτελεί απλώς ένα βήμα προς το σεβασμό των συνανθρώπων μας και την αναγνώριση θεμελιωδών δικαιωμάτων τους κι αυτό σίγουρα το αντιλαμβάνονται οι κληρικοί. Τουλάχιστον η πλειοψηφία αυτών, που σιωπά κι ακούει αγόγγυστα τις ύβρεις των πιο προβεβλημένων και με μεγαλύτερη -θεωρητικά- επιρροή στο ποίμνιο.