Η μεγάλη μπίζνα του κυκλώματος των υποκλοπών

Τα λογισμικά παρακολούθησης εισβάλλουν στα κινητά τηλέφωνα και τους υπολογιστές χωρίς να γίνονται αντιληπτά, χωρίς εμείς ως χρήστες να γνωρίζουμε ότι παρακολουθούν ό,τι γράφουμε, ό,τι διαβάζουμε, τα μηνύματα που ανταλλάσσουμε και τα τηλεφωνήματα που κάνουμε. Δεκάδες πολιτικοί, δημοσιογράφοι,ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποδείχτηκε ότι παρακολουθούνταν, καθώς στα τηλέφωνά τους βρέθηκαν ίχνη τέτοιων προγραμμάτων, ενώ υπάρχουν πολλοί περισσότεροι πουν δεν έχει αποκαλυφθεί κι αποδειχθεί ακόμα ότι παρακολουθούνται.

Στις δημοκρατίες η παρακολούθηση με spyware είναι σχεδόν ανεξέλεγκτη. Η Ελλάδα δεν αποτελεί μοναδική περίπτωση, καθώς τόσο στην Ουγγαρία και την Πολωνία όσο και στην Ισπανία έχουν αποκαλυφθεί σκάνδαλα παρακολούθησης δημοσιογράφων και πολιτικών αντιπάλων. Ίχνη βρέθηκαν στο κινητό δημοσιογράφου που ερευνούσε διαφθορά στο στενό περιβάλλον του πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία, στο κινητό επίσης του Ντόναλντ Τουσκ, του Πολωνού ηγέτη της αντιπολίτευσης, άλλοτε κεντρικού γραφειοκράτη των Βρυξελλών, ενώ και στο Μεξικό έχουμε την περίπτωση της δημοσιογράφου Κάρμεν Αριστέγκουι και ενός συγγενή της, την περίοδο που ερευνούσε υπόθεση διαφθοράς στην οποία εμπλεκόταν ο τότε πρόεδρος Πένια Νιέτο.

Η χώρα μας όμως έχει μία ιδιαιτερότητα σε σχέση με τις παραπάνω περιπτώσεις, κάτι που την καθιστά μία κατηγορία μόνη της: Είναι η μοναδική χώρα όπου η κυβέρνηση εμπλέκεται άμεσα στο σκάνδαλο και μάλιστα δεν υπάρχει καμία απολύτως δικαστική εξέλιξη, ούτε κάποια ανάληψη πολιτικής ευθύνης. Είναι η μοναδική χώρα που υπάρχει, δηλαδή, άμεση πολιτική εμπλοκή του περιβάλλοντος Μαξίμου, του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος. Παγκόσμια πρωτοτυπία λοιπόν και εδώ για την Ελλάδα μας, ακόμη μία «πρωτοτυπία» από αυτές που μας κάνουν να απορούμε κάθε μέρα και πιο σοβαρά σε τί δημοκρατία ζούμε.

Η έλλειψη διαφάνειας κάνει δύσκολη την ακριβή εκτίμηση του τζίρου της αγοράς των παράνομων λογισμικών, ωστόσο εκτιμήσεις από διαφορετικές πηγές αναφέρουν περί τα 11-12 δισ. ευρώ κάθε χρόνο. Η συγκεκριμένη αγορά είναι ακόμη σχετικά κλειστή σε συγκεκριμένους προμηθευτές, κάτι που αυξάνει το κέρδος και τις σχέσεις εξάρτησης με τους αγοραστές, ωστόσο οι τάσεις ανάπτυξής είναι συνεχείς. Συστήματα στα οποία κάποτε είχαν πρόσβαση κυρίως ισχυρότερες χώρες, είναι σήμερα εύκολα διαθέσιμα σε κυβερνήσεις, κρατικές υπηρεσίες, αλλά και ιδιωτικές εταιρείες.

Κι ενώ οι ίδιες οι κυβερνήσεις θα αναγκαστούν να θεσπίσουν ένα αυστηρό ρυθμιστικό πλαίσιο για τη χρήση spyware, στην περίπτωση της Ελλάδας η κυβέρνηση, μέλη της οποίας κατηγορούνται για την διευκόλυνση εταιριών με τέτοα λογισμικά, θεσπίζουν νόμους που αποτρέπουν τις ίδιες να αγοράσουν άλλα λογισμικά. Τι έχουμε δηλαδή; Από τη μία να δίνει μέσω του ΥΠΕΞ άδεια εμπορίας και εξαγωγής τέτοιων λογισμικών κι από την άλλη να απαγορεύεται η κυκλοφορία, διανομή κι αγορά τους από τρίτους εντός του κράτους (σ.σ. της Ελλάδας)!  Απίθανη ντρίμπλα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη που θα ζήλευε ακόμα και ο Λέο Μέσι…

Εάν η χρήση spyware συνεχίσει να αυξάνεται ανεξέλεγκτα, όπως φαίνεται ότι θα συμβεί ανεξαρτήτως των εθνικών νομοθεσιών που υποτίθεται θέλουν να ρυθμίσουν το τοπίο, οι κίνδυνοι για τη δημοκρατία θα γίνουν ακόμη πιο απειλητικοί. Εάν οι πολιτικές ελίτ σε οποιαδήποτε χώρα μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτήν την τεχνολογία για να εξουδετερώσουν την αντιπολίτευση, να λογοκρίνουν, να φιμώσουν τον αντίλογο, να υπονομεύσουν την ανεξάρτητη δημοσιογραφία και την ανεξαρτησία θεσμών και προσώπων, τότε οι αξίες στις οποίες βασίζεται το σύγχρονο κράτος δικαίου θα καταρρεύσουν. Δεν θα υπονομευτούν απλώς, όπως συμβαίνει σήμερα, αλλά θα καταρρεύσουν, αφήνοντας χώρο για βίαιες καθεστωτικές αλλαγές.