Υπάρχει η Γάζα χωρίς την Χαμάς;

Ο πρόεδρος του Ισραήλ Ισαάκ Χέρτσογκ το είπε ξεκάθαρα: «Είναι ένα ολόκληρο έθνος εκεί έξω που είναι υπεύθυνο. Δεν είναι αλήθεια, αυτή η ρητορική για αμάχους που δεν γνωρίζουν, που δεν εμπλέκονται, δεν είναι καθόλου αλήθεια. Θα μπορούσαν να είχαν ξεσηκωθεί, θα μπορούσαν να είχαν πολεμήσει εναντίον αυτού του σατανικού καθεστώτος που κατέλαβε τη Γάζα με πραξικόπημα». 

Η αναφορά του Χέρτσογκ αποτελεί ευθεία βολή και προσβολή προς όλους τους Παλαιστινίους και έρχεται να «κουμπώσει» με όσα δήλωσε ο ακραίος στην ιδεολογία του υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, Γιόαβ Γκάλαντ, μετά τη διαταγή για την πολιορκία της Γάζας, ότι «πολεμάμε ανθρώπινα ζώα και ενεργούμε ανάλογα». 

Ντροπιαστικές πραγματικά δηλώσεις, προσβλητικές για το σύνολο του παλαιστινιακού λαού που σε μεγάλο βαθμό είναι εγκλωβισμένο σε μία κατάσταση την οποία αδυνατεί να αποτινάξει από πάνω του. Από το 2006 οι Παλαιστίνιοι βρίσκονται στο περιθώριο των πολιτικών αποφάσεων και εξελίξεων, από εκείνη δηλαδή τη φορά που ψήφισαν για να ορίσουν, υποτίθεται, το μέλλον τους. Η Χαμάς επικράτησε τότε με λιγότερες από 30.000 ψήφους διαφορά από τη δεύτερη Φατάχ, ενώ σε καμία περιοχή της Γάζας η Χαμάς δεν κέρδισε την πλειοψηφία των ψήφων. 

Από τότε, οι Παλαιστίνιοι δεν κλήθηκαν ποτέ ξανά να εκφράσουν τη βούλησή τους μέσω εκλογών, με ένα σημαντικό τμήμα να επιδιώκει, να θέλει την ειρήνη με το Ισραήλ, να θέλει τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους και να αποδέχεται την συγκατοίκηση με το Ισραήλ στην ίδια γη. Αντίθετα με αυτά, ο παλαιστινιακός λαός δέχεται νυχθημερόν οβίδες και βομβαρδισμούς, με το υπουργείο Υγείας της Γάζας να ενημερώνει ότι μέχρι σήμερα έχουν σκοτωθεί περισσότεροι από 6.5000 άνθρωποι, εκ των οποίων τα 2.700 ήταν μικρά παιδιά.

Η πλειοψηφία των Παλαιστίνιων δεν θέλει τον αφανισμό του Ισραήλ, όπως διατείνονται ιέρακες και ακραίοι ένθεν κακείθεν, αλλά ανεξάρτητο κράτος, ασφάλεια, δουλειές, υγεία, παιδεία και καταπολέμηση της διαφθοράς. Πως όμως θα καταφέρει να το εκφράσει αυτό και να το πετύχει; Από τη μία πλευρά η πολιτική ηγεσία στο Ισραήλ δεν δίνει στους Παλαιστίνιους άδειες εργασίας αλλά στέλνει βόμβες, στη Γάζα η φτώχεια και η ανεργία θερίζουν, κι από την άλλη πλευρά γενιές ολόκληρες ριζοσπαστιποιούνται με μοναδικό σκοπό να πάρουν το αίμα τους πίσω για τους νεκρούς. Η Αίγυπτος και η Ιορδανία δεν μπορούν να προσφέρουν πολλά, όπως και η Τουρκία, η προσφυγιά είναι η μοναδική επιλογή, αλλά για πολλούς δεν είναι μία διαδικασία που γίνεται έτσι απλά. 

Η Γάζα είναι φυλακή, μία φυλακή αναγκαστική, με τους πολίτες να έχουν μάθει να ζουν μέσα στο σκοτάδι και το φόβο να ασκήσουν κριτική στην Χαμάς. Ο φόβος απέναντι στη Χαμάς και η οργή απέναντι στις στρατιωτικές επιθέσεις από το Ισραήλ διαμορφώνουν ένα εκρηκτικό μείγμα, ένα τρομερό αδιέξοδο, τις συνέπειες του οποίου βιώνουν οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι και εμείς από τις τηλεοράσεις μας. Για πόσο ακόμα;