Υπόθεση Λιγνάδη: Βρίσκεται σε αδιέξοδο ο Πρωθυπουργός;
Το ποινικό σκέλος της υπόθεσης Λιγνάδη αφορά το δικαστήριο. Το πολιτικό, όμως, αφορά την κυβέρνηση, την κα Μενδώνη και τον Πρωθυπουργό.
Ο κ. Μητσοτάκης από την προηγούμενη εβδομάδα έχει αποφασίσει να είναι παρακολουθητής των εξελίξεων. Οι αποκαλύψεις συνεχίζονται όμως, είναι σοκαριστικές και δείχνουν το βαθμό σήψης στο περιβάλλον του πρώην διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου.
Η πολιτική προϊστάμενη του κ. Λιγνάδη ίσως γνώριζε, ίσως δεν γνώριζε για τις υποθέσεις παιδεραστίας, όμως σίγουρα φέρει πολιτική ευθύνη και θα ήταν φρόνιμο, ηθικό και πολιτικά αξιοπρεπές να παραιτηθεί. Εάν δεν μπορεί ή δεν θέλει να το κάνει η ίδια, θα όφειλε να το κάνει ο Πρωθυπουργός. Άλλωστε αυτός έχει τον τελευταίο λόγο για όλα στην κυβέρνηση.
Η σιωπή του όμως σε ένα σκάνδαλο τέτοιων διαστάσεων είναι τουλάχιστον ανησυχητική. Οι φήμες για την πρόθεση του Πρωθυπουργού να ζητήσει την παραίτηση της κας Μενδώνη το βράδυ της προηγούμενης Παρασκευής είχαν φουντώσει, ωστόσο μέχρι στιγμής έχει διστάσει να το πράξει. Γιατί άραγε; Δεν αντιλαμβάνεται ότι η συγκεκριμένη υπόθεση μπορεί να πλήξει ανεπανόρθωτα το πολιτικό του προφίλ; Δεν αντιλαμβάνεται ότι τηρώντας στάση αναμονής θα χάσει τον έλεγχο της κατάστασης και των εσωκομματικών ισορροπιών και κάθε «στραβή» που μπορεί να προκύπτει από εδώ και πέρα θα έχει τον ίδιο ως πολιτικό υπεύθυνο και όχι το εκάστοτε πρόσωπο της κυβέρνησής του;
Σήμερα η κα Μενδώνη μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έχει τις «πλάτες» του Πρωθυπουργού για μια υπόθεση που προσβάλλει όχι μόνο το ελληνικό θέατρο συνολικά, αλλά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τα αντανακλαστικά της κοινωνίας. Αύριο μπορεί να είναι κάποιος άλλος υπουργός με ένα ανάλογης οξύτητας και κοινωνικής σημασίας θέμα και ο Πρωθυπουργός να κάνει και πάλι τα «στραβά μάτια». Ο ρόλος του Πρωθυπουργού όμως δεν είναι να κάνει τα στραβά μάτια για να δέχεται φιλικά χτυπήματα στην πλάτη από τους υπόλογους υπουργούς του. Ο ρόλος του είναι να παίρνει κρίσιμες και σκληρές αποφάσεις εκεί που οι άλλοι διστάζουν ή κάνουν πίσω.
Υπάρχει μια «παγωμάρα» από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας, που δεν παίρνει τις κατάλληλες αποφάσεις την κατάλληλη στιγμή. Είναι θέμα δειλίας; Κρύβεται κάτι μεγαλύτερο από αυτά που έχουν αποκαλυφθεί μέχρι τώρα στην υπόθεση Λιγνάδη; Φοβάται κάτι ο κ. Πρωθυπουργός; Υπάρχουν κάποιοι θεμελιώδεις κανόνες στη δημοκρατία και στον αστικό κοινοβουλευτισμό που σίγουρα τους γνωρίζει ο κ. Μητσοτάκης. Όταν υπάρχει πολιτική ευθύνη, αυτή καλό είναι να αποδίδεται και να προχωράμε. Όσο ο Πρωθυπουργός καθυστερεί, τόσο θα εξυφαίνονται θεωρίες συνομωσίας γύρω από τη δική του θέση και το ρόλο του στα πράγματα που πλήττουν αδίκως και τον ίδιο προσωπικά, και το θεσμό του Πρωθυπουργού, και την ίδια τη δημοκρατία.
Κάποιος ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για την τοποθέτηση του κ. Λιγνάδη στο πόστο του διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Και κάποιος πρέπει να αναλάβει τώρα την πολιτική ευθύνη για όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Το ποινικό σκέλος αφορά το δικαστήριο. Το πολιτικό, όμως, αφορά την κυβέρνηση.
