Ευρωεκλογές: Η πολιτική αναμέτρηση που θα καθορίσει και το εσωτερικό πολιτικό τοπίο
Μια εκτίμηση που μένει να επαληθευτεί ή να αρχίσει να καλλιεργείται πιο δυναμικά στην πορεία προς τις εθνικές εκλογές του 2027, είναι η κατάρρευση του διπόλου «δεξιά - αριστερά».
Οι ευρωεκλογές πλησιάζουν και καλούμαστε να επιλέξουμε τους 21 ευρωβουλευτές που θα μας εκπροσωπήσουν στο Ευρωκοινοβούλιο από τον Ιούλιο του 2024 μέχρι και τον Μάιο-Ιούνιο του 2029. Το εκλογικό αποτέλεσμα της 9ης Ιουνίου θα συνδιαμορφώσει και τους συσχετισμούς στη νέα σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου και θα επηρεάσει και τους αντίστοιχους συσχετισμούς στην εγχώρια πολιτική σκηνή.
Ισχύει παραδοσιακά ότι για ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας οι ευρωεκλογές εκλαμβάνονται ως μια ευκαιρία για ψήφο διαμαρτυρίας και αποστολή μηνύματος από τους, λιγότερο ή περισσότερο, δυσαρεστημένους ψηφοφόρους προς τα κόμματα. Κυρίως προς την κυβέρνηση, για τις πολιτικές που ακολουθεί, αλλά και προς τα υπόλοιπα κόμματα της Βουλής για το κατά πόσο μπορούν να πείσουν ως εναλλακτική πολιτική επιλογή.
Η κυβέρνηση της ΝΔ θεωρεί δεδομένο ότι θα έχει απώλειες και πρώτος στόχος είναι να κρατήσει όσο το δυνατόν ψηλότερα τις δυνάμεις της, τουλάχιστον στο επίπεδο των προηγούμενων ευρωεκλογών και σε κάθε περίπτωση να διατηρήσει τη μεγάλη διαφορά από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως έχει διαμορφωθεί από τις περσινές εθνικές εκλογές, παρά τη μείωση της ψαλίδας που καταγράφεται το τελευταίο δίμηνο. Το ζητούμενο λοιπόν είναι η ΝΔ να παραμείνει ισχυρή για να μην αμφισβητηθεί, σε βαθμό δημοσκοπικής απειλής, η πολιτική της κυριαρχία.
Για την αξιωματική αντιπολίτευση, ο στόχος είναι να καταγραφεί ένα αποτέλεσμα τουλάχιστον στο ποσοστό των δεύτερων εκλογών του Ιουνίου 2023, για να κρατηθεί στη 2η θέση, με στόχο να ανέβει παραπάνω. Αν καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ, στο βάθος του 1,5 μήνα που απομένει, να πετύχει ένα ψηλότερο ποσοστό και σε κάθε περίπτωση ένα ποσοστό με το 2- μπροστά, θα πρόκειται για σημαντική επαναφορά σε πορεία ανατροπής των πολιτικών συσχετισμών με ορίζοντα τις εθνικές εκλογές του 2027. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και το ΠΑΣΟΚ, επιδιώκουν να κλονίσουν την πολιτική κυριαρχία της ΝΔ, ώστε τη 10η Ιουνίου να αμφισβητήσουν τη λαϊκή νομιμοποίηση της κυβέρνησης και να αρχίσει σταδιακά το «γκρέμισμα». Αυτό είναι το πολιτικό παιχνίδι και από αυτό το πρίσμα γίνεται αντιληπτό και αναπτύσσονται οι στρατηγικές από τα κομματικά επιτελεία.
Από την πλευρά τους οι εταιρίες ερευνών δεν μπορούν να εγγυηθούν ότι τα αποτελέσματα που παρουσιάζουν τώρα στις δημοσκοπήσεις θα είναι ίδια με εκείνα που θα προκύψουν από την κάλπη της 9ης Ιουνίου, κυρίως γιατί ένα περίπου 40%, ποσοστό οριζόντιο σε όλα τα κόμματα, απαντά ότι δεν θα ψηφίσει το κόμμα που στήριξε στις εθνικές εκλογές. Επίσης, στην εξίσωση πρέπει να βάλουμε και το ποσοστό των αναποφάσιστων, που εμπειρικά κατευθύνεται κατά πλειοψηφία στο πρώτο ή δεύτερο κόμμα στις εθνικές εκλογές, αλλά στις ευρωεκλογές κατευθύνεται σε μικρότερα κόμματα. Εδώ μπορεί να αποτυπωθεί και μια σημαντική άνοδος της Ελληνικής Λύσης, που πιθανότητα θα αποτελέσει την έκπληξη των ευρωεκλογών. Επαναλαβάνουμε ότι η γκρίζα ζώνη ψηφοφόρων παραμένει βουβή, ίσως περισσότερο απ’ό,τι συνήθως, και αναμένεται να επηρεάσει την απόδοση πολλών κομμάτων.
Μια ακόμη εκτίμηση που μένει να επαληθευτεί ή να αρχίσει να καλλιεργείται πιο δυναμικά στην πορεία προς τις εθνικές εκλογές του 2027, είναι η κατάρρευση του διπόλου «δεξιά – αριστερά». Ένα παραδοσιακό δίπολο που σταδιακά συρρικνώνεται τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, και αναμένεται να αντικατασταθεί τα επόμενα χρόνια από μια νέα πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα που θα κινείται μεταξύ προοδευτικών και συντηρητικών αντιλήψεων, πολιτικών και προσώπων που τις εκφράζουν. Μέσα στη νέα κατάσταση, όλα θα είναι πιο ρευστά, οι πολιτικές εκτιμήσεις πιο ευαίσθητες και οι αλλαγές πιο άμεσες και ορατές, καθιστώντας το πολιτικό παιχνίδι πολύ πιο ενδιαφέρον. Δεν έχουμε φτάσει ακόμα σε αυτό το σημείο, αλλά κινούμαστε σταθερά σε αυτό το μονοπάτι.
