Και εσύ πατέρα Αντώνιε;

Οι αποκαλύψεις σχετικά με την «Κιβωτό του Κόσμου» ξεπερνούν κάθε προηγούμενο κι έχουν προκαλέσει σοκ στην κοινή γνώμη, τόσο σε πολίτες που απλά παρακολουθούσαν, στήριζαν κι ένιωθαν ικανοποιημένοι με το έργο της οργάνωσης, όσο και πολιτικών προσώπων που στήριξαν την Κιβωτό προτείνοντάς την για ευρωπαϊκά βραβεία.

Η οργάνωση έλαβε το βραβείο του «Ευρωπαίου Πολίτη» από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και μάλιστα για δύο συνεχόμενες χρονιές, με τους Έλληνες ευρωβουλευτές να τιμούν το έργο της Κιβωτού και τη συνέπεια δράσης που είχε όλα αυτά τα χρόνια. Μετά τις αποκαλύψεις, τόσο ο πατέρας Αντώνιος όσο κι άλλα μέλη του οργανισμού βγαίνουν με δηλώσεις τους να ανατρέψουν όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας και κάνουν την κατάσταση ακόμη πιο δύσκολη, φουντώνοντας ακόμη περισσότερο την οργή μας.

Οι καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών που φιλοξενούνται στην Κιβωτό, καθώς επίσης και για τις συνθήκες διαβίωσης και διατροφής τους ξεκίνησαν από το Συνήγορο του Πολίτη και οδήγησαν σε προκαταρκτική εξέταση από τη δικαιοσύνη. Κάποιος θα περίμενε ότι η πρώτη αντίδραση των ανθρώπων που ηγούνται του οργανισμού θα ήταν να δηλώσουν συντετριμμένοι και να ζητήσουν να πέσει άπλετο φως στην υπόθεση, ώστε αν υπάρχουν ένοχοι να αποκαλυφθούν. Ωστόσο, αντί γι’αυτό, έχουμε παράξενες δηλώσεις και καταγγελίες από τον πατέρα Αντώνιο που βλέπει «συμφέροντα» πίσω από τις αποκαλύψεις. Άρα αποδέχεται τις καταγγελίες κι απλά επιχειρεί να τις ερμηνεύσει, να μας πει γιατί έγιναν τελικά, όχι αν ευσταθούν; Οι καταγγελίες, δηλαδή, επαληθεύονται; Υπάρχει κακοποίηση παιδιών στις δομές της Κιβωτού; Το παραδέχεται ο πάτερ;

Είναι λυπηρό, απογοητευτικό κι άκρως εξοργιστικό να παρακολουθεί κανείς αυτή την αντίδραση από ανθρώπους που δηλώνουν ότι έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στο φιλανθρωπικό έργο, ανθρώπους -υποτίθεται- υπεράνω υποψίας, οι οποίοι δεν μπορούν καν να αντιληφθούν ότι αυτά που υποστηρίζουν σήμερα δημοσίως επιδεινώνουν ακόμη περισσότερο τη θέση τους.

Με αφορμή όμως την Κιβωτό, κι επειδή οι σοκαριστικές αποκαλύψεις και η δικαστική έρευνα για το δίκτυο μαστροπείας ανήλικων στον Κολωνό βρίσκονται σε εξέλιξη, τίθεται ένα μείζον θέμα. Οι δομές παιδικής προστασίας πρέπει να μπουν στο επίκεντρο ερευνών, καθώς η εμπιστοσύνη μας προς αυτές έχει πληγεί σημαντικά. Από δομές εκκλησιαστικές, από δομές κρατικές, αλλά και δομές υπό την εποπτεία ΜΚΟ, κάτι φαίνεται να συμβαίνει, κάτι να μην πηγαίνει καλά. Αν η Κιβωτός, η «ναυαρχίδα» για πάρα πολλά χρόνια της παιδικής προστασίας, βρίσκεται αντιμέτωπη με τέτοιες κατηγορίες, τι γίνεται στις υπόλοιπες; Υπάρχει κάποιος έλεγχος; Υπάρχουν μηχανισμοί εξωτερικής εποπτείας; Ποιος λογοδοτεί που; Γιατί από ό,τι φαίνεται οι αγαθοεργίες, οι δωρεές και η καλοσύνη δεν «ξεπλένουν» ανοσιουργήματα, απλά καθυστερούν την αποκάλυψή τους.

Οι αποκαλύψεις για την Κιβωτό προσβάλλουν την εμπιστοσύνη μας στις προνοιακές δομές, στους θεσμούς προστασίας και βέβαια στην Εκκλησία. Για την τελευταία, δεν χρειάζεται να πούμε ότι τα «σκοτεινά μονοπάτια» της σχέσης της με την «παιδική προστασία» πάνε πίσω στον Μεσαίωνα κι έκτοτε δεν είναι λίγες οι φορές που μας έχει απασχολήσει το «έργο» της και οι σχέσεις της σε μία σειρά όμορων ζητημάτων εντός κι εκτός Ελλάδα (π.χ. σχέσεις με απολυταρχικά καθεστώτα, παιδεραστία, χούντες, φασίστες κλπ), ωστόσο για την οικονομία της συζήτησης ας πούμε ότι και για την Εκκλησία η πίστη του ποιμνίου προς το κοινωφελές έργο της, ακόμα και για όσους φορούν παρωπίδες και δεν θέλουν να δουν την αλήθεια, κλονίζεται σημαντικά.

Φυσικά και δεν είναι όλοι ίδιοι, ούτε πρέπει η υπόθεση της Κιβωτού να προκαλέσει μια γενική, ισοπεδωτική καχυποψία απέναντι σε δομές που επιτελούν κοινωνικό έργο. Όμως, νομίζω ότι πρέπει να συμφωνήσουμε ότι έχει έρθει η ώρα για καλύτερο, στενότερο, πληρέστερο, τακτικότερο έλεγχο από ανεξάρτητους οργανισμούς και την Πολιτεία σε τέτοιες οργανώσεις και ιδρύματα. Είναι, νομίζουμε, κάτι παραπάνω από σαφές ότι κάτι πρέπει να αλλάξει, ειδικά σε ένα τόσο ευαίσθητο κοινωνικό ζήτημα.