Ο πονηρός Σολτς και ο πάντα πρόθυμος Έλληνας πρωθυπουργός

Οι ανακοινώσεις του Γερμανού καγκελάριου για αποστολή τεθωρακισμένων στην Ουκρανία μέσω της πρόθυμης κυβέρνησης Μητσοτάκη προκάλεσε κύμα αντιδράσεων στη χώρα. Δικαιολογημένο κύμα αντιδράσεων καθώς πρόκειται για τη δεύτερη φορά που μαθαίνουμε από χείλη ξένων ηγετών ότι η κυβέρνηση επέλεξε την περαιτέρω εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο στην Ουκρανία χωρίς να ενημερώσει τη Βουλή και την κοινωνία.

Πριν από μία εβδομάδα μάθαμε από τον Αμερικανό υπουργό Άμυνας ότι η Ελλάδα είναι μία από τις ευρωπαϊκές χώρες που συμμετέχει σε αποστολή όπλων στην Ουκρανία και χθες, μετά το πέρας της Συνόδου Κορυφής, ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς «άδειασε» τον Έλληνα πρωθυπουργό δηλώνοντας ότι οι δύο χώρες είχαν συμφωνήσει να σταλούν τεθωρακισμένα οχήματα σοβιετικού τύπου στην Ουκρανία, με τη Γερμανία να αναλαμβάνει την αντικατάστασή τους για λογαριασμό των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.

Ωραία ντρίπλα, ε; Ωραία δεν κινήθηκε η γερμανική πλευρά, που για να μη δώσει απευθείας όπλα στην Ουκρανία και πλήξει τις διμερείς σχέσεις με τη Ρωσία, επιβάλλει σε άλλα κράτη-μέλη, όπως πρόσφατα με την Πολωνία, την αποστολή στρατιωτικού υλικού «δια αντιπροσώπων»; Πονηρός ο σοσιαλιστής πολιτικός που «τύλιξε» σε μια κόλλα χαρτί τον πάντα δεκτικό σε εξυπηρετήσεις τρίτων δυνάμεων κ. Μητσοτάκη, που φαίνεται ότι έχει θαμπωθεί από τον «ενθουσιασμό» που δείχνουν οι ισχυρές δυνάμεις – ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία – απέναντί του, φορτώνοντάς τον, και κατά συνέπεια τους Έλληνες πολίτες, με πολλά δισεκατομμύρια χρεών για αμυντικές δαπάνες και αγορές.

Την ίδια στιγμή, τόσο ο Όλαφ Σολτς όσο και ο Τζο Μπάιντεν τηρούν πολιτική ίσων αποστάσεων απέναντι στην επιθετική ρητορική της Τουρκίας, για να μη χαλάσουν τις σχέσεις τους με τον Τούρκο πρόεδρο. Το Βερολίνο μόλις προχθές έκλεισε τα μάτια στις προκλήσεις της Τουρκίας που αμφισβητεί την κυριαρχία μας στα νησιά και μας ζήτησε να «τα βρούμε μαζί της». Ο κ. Μητσοτάκης όμως είδε «στήριξη» από τους Ευρωπαίους ομολόγους του. Στην πραγματικότητα, δεν υπήρξε καμία επίσημη ανακοίνωση στήριξης προς την Ελλάδα από την ΕΕ, με τη χώρα μας και πάλι να μένει μόνη σε διπλωματικό επίπεδο.

Τα λάθη στην εξωτερική πολιτική είναι πολλά και μαζεμένα αυτά τα τρία χρόνια. Και μάλιστα είναι λάθη που τα πληρώνουμε άμεσα σε χρήμα και σε στέρηση διπλωματικών και πολιτικών ερεισμάτων σε ΕΕ και ΗΠΑ.