Ο πρωθυπουργός μόνος, απέναντι στο είδωλό του και τις φωτιές

Λίγες ημέρες μετά την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης η χώρα εισήλθε σε μία περίοδο περιβαλλοντικής καταστροφής. Το κλίμα των ημερών είναι εξαιρετικά βαρύ, η απουσία ενός αποτελεσματικού κρατικού μηχανισμού κάτι παραπάνω από εμφανής, με το σκοτάδι να απλώνεται πάνω από τη χώρα έπειτα κι από θάνατο των δύο πιλότων στην Κάρυστο, τους δύο ανθρώπους που χάθηκαν στη Μαγνησία, τα καμένα σπίτια, τις περιουσίες, τις δασικές εκτάσεις στη Ρόδο, στα Δερβενοχώρια και σε τόσες άλλες περιοχές.

Κάθε χρόνο η ίδια ιστορία, κάθε χρόνο η ίδια ανείπωτη θλίψη, κάθε χρόνο η ίδια ανημποριά, παρά την μάχη που δίνουν τόσο άνθρωποι, πυροσβέστες και εθελοντές. Η αξιωματική αντιπολίτευση και συνολικά η αντιπολίτευση εκκωφαντικά απούσα, με τη χώρα να μην έχει ισχυρό αντιπολιτευτικό πόλο. Θα είναι ο ισχυρότερος αντίπαλος της κυβέρνησης ο ΣΥΡΙΖΑ με την/τον νέο αρχηγό του, θα αναπτύξει δυναμική το ΠΑΣΟΚ ή θα προκύψει ένα νέο σχήμα; Ερωτήματα που είναι σημαντικά σήμερα, αλλά όχι τόσο σημαντικά όσο το γεγονός ότι η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν έχουν αντίπαλο και κριτή.

Η απουσία ενός αντιπολιτευτικού πόλου δεν κάνει τα πράγματα πιο εύκολα για την κυβέρνηση. Αντίθετα, η βουβή οργή των πολιτών ενισχύεται, πολλοί από τους οποίους έδωσαν στην κάλπη μία δεύτερη ευκαιρία στον κ. Μητσοτάκη, μία ευκαιρία που δεν είναι πλέον εύκολα διαχειρίσιμη, ειδικά όταν δεν έχει απέναντί μία ισχυρή κι αξιόμαχη πολιτικά αντιπολίτευση για να μπορεί, έστω, να υπερασπιστεί τον εαυτό του και τις επιλογές του.

Υστερήσεις, λάθη και πολλά προβλήματα. Πάρα πολλά προβλήματα. Οι απαιτήσεις αυξάνονται και η λογοδοσία τίθεται ευθέως προς τον πρωθυπουργό, που φαίνεται να τα έχει χαμένα. Απροετοίμαστος ο μηχανισμός, απροετοίμαστος και ο ίδιος. Ο πρωθυπουργός πρέπει να αναμετρηθεί με την κοινωνία των πολιτών που προσδοκά μια σύγχρονη και κανονική χώρα. Μπορεί να τα καταφέρει;