Πολιτικά επικίνδυνος και ανεπαρκής ο πρωθυπουργός εν μέσω ενεργειακής κρίσης
Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη συνειδητά δεν ακολουθεί το μονοπάτι άλλων χωρών, αφήνοντας την κοινωνία να πληγεί βαθιά.
Οι προτάσεις της Κομισιόν για την αναχαίτιση της ενεργειακής κρίσης αποδεικνύουν κάτι για το οποίο εδώ και πολλά χρόνια πολλοί προοδευτικοί αναλυτές έχουν μιλήσει: Ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση «πνίγηκε» σε τεχνοκρατικές και γραφειοκρατικές συμπληγάδες, αλλά και συγκεκριμένα συμφέροντα, δημιουργώντας μια ενεργειακή αγορά με γυάλινα πόδια. Τα πόδια αυτά τελικά έσπασαν με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Η μεγάλη εξάρτηση από την Ρωσία σε φυσικό αέριο, πετρέλαιο και άνθρακα έχουν κάνει την ΕΕ να δέχεται κάθε ενέργεια του Ρώσου προέδρου, κάθε αντιδημοκρατική και παραβατική ενέργεια, που προσβάλλει τα ανθρώπινα δικαιώματα και την εδαφική ακεραιότητα κρατών. Η ΕΕ εισάγει ενέργεια από την Ρωσία και παράλληλα κλείνει τα μάτια σε ό,τι άλλο συμβαίνει με το οποίο -υποτίθεται- ότι βάσει των αρχών και των αξιών του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, είναι θεμελιωδώς αντίθετη. Στο όνομα της μη παρέμβασης και του δήθεν ελεύθερου ανταγωνισμού των παραγωγών ρεύματος, οι ευρωπαϊκές ηγεσίες επέβαλαν να διαμορφώνεται η τιμή του ρεύματος σε χρηματιστήρια ενέργειας, με αποτέλεσμα σήμερα να μην μπορούν ούτε οι ίδιες οι ηγεσίες να αλλάξουν στρατηγική και να διαμορφώσουν ένα πιο ισορροπημένο ενεργειακό περιβάλλον.
Τα τελευταία χρόνια, και προφανώς όχι λόγω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, καταγράφεται μια συνεχής αύξηση τιμών, η οποία τώρα με τον πόλεμο έχει οξυνθεί διαταράσσοντας ολόκληρη την εφοδιαστική αλυσίδα, τροφοδοτώντας παράλληλα με την ενεργειακή κρίση και μια πολιτική κρίση.
Στη μεν ενεργειακή κρίση, οι εταιρείες παραγωγής ρεύματος, ιδιωτικές αλλά και δημόσιες, πλημμύρισαν από απρόβλεπτα κέρδη, πουλώντας το ρεύμα σε τιμή πολλαπλάσια από το κόστος παραγωγής του. Στη δε πολιτική κρίση, οι ευρωπαίοι ηγέτες φαίνονται εξαιρετικά αδύναμοι και «λίγοι» να ορθώσουν ανάστημα απέναντι στην αυταρχική πολιτική της ρωσικής ηγεσίας, ενώ στο εσωτερικό της Ένωσης κανείς δεν ακούει κανέναν, αφήνοντας τις συλλογικές, δεσμευτικές αποφάσεις για το απώτερο μέλλον.
Όσο για την ελληνική κυβέρνηση, τη στιγμή που άλλες κυβερνήσεις στην ΕΕ προχωρούν έστω και την ύστατη ώρα σε μειώσεις φόρων στα ενεργειακά τους προϊόντα, παρεμβαίνουν στην τιμολογιακή πολιτική, φορολογούν τα υπερκέρδη εταιριών ενέργειας, επιμένει σε πολιτικές που δεν έχουν κανένα θετικό αντίκρυσμα για την κοινωνία. Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη συνειδητά δεν ακολουθεί το μονοπάτι άλλων χωρών, αφήνοντας την κοινωνία να πληγεί βαθιά. Επιμένει, ακόμα και σήμερα, μετά από όσα έχουν συμβεί τους τελευταίους μήνες και ειδικά μετά την ρωσική εισβολή, να χειρίζεται τα κρίσιμα για την επιβίωση της κοινωνίας ζητήματα με όρους επικοινωνιακής και πολιτικής εξαπάτησης των πολιτών. Αυτό τον καθιστά πολιτικά ανεπαρκή και επικίνδυνο.
