Με αφορμή στη δολοφονία του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ από αστυνομικό στη Μινεάπολη των ΗΠΑ και το “τσουνάμι” οργής των πολιτών απέναντι στη ρατσιστική και φυλετική βία των αστυνομικών, πρέπει να ξεκινήσει ένας διάλογος για τη μεταρρύθμιση στην αστυνομία. Όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και στην Ευρώπη.
Ένας διάλογος με κεντρικό ζήτημα τον εκδημοκρατισμό της αστυνομίας είναι σήμερα περισσότερο απαραίτητος από ποτέ. Κι αυτό γιατί αφενός πληθαίνουν τα περιστατικά αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας παγκοσμίως, αλλά και η ορατότητα αυτών στη δημόσια σφαίρα, αφετέρου γιατί η στοίχιση και συμεμτοχή του αστυνομικού σώματος στη διαδικασία κοινωνικού μετασχηματισμού είναι κρίσιμη ώστε να επιτελείται ο ρόλος του ως εγγυητή της δημόσιας ασφάλειας.
Η μη ανοχή στην ωμή βία, κι ακόμη περισσότερο σε περιπτώσεις δολοφονίας πολιτών, συνιστά πράξη στοιχειώδους αυτοσεβασμού για μια κοινωνία ώστε να μην απολέσει την ανθρώπινη διάστασή της. Κοντά σε αυτό, δεν νοείται πλέον σήμερα το αστυνομικό σώμα με τη συλλογική του δράση, αλλά και ο κάθε αστυνομικός με την ατομική του δράση, να μην αντιλαμβάνονται τις έννοιες της ανοχής, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη θεμελιώδη αρχή της αναλογικότητας στην άσκηση βίας. Όσο βασικές διαστάσεις της κοινωνικής συνύπαρξης και της δημοκρατικής συμπεριφοράς αγνοούνται από τους αστυνομικούς, τότε οδηγούμαστε στον εκφασισμό του σώματος και στην αναπαραγωγή της βίας.
Έχουν πλέον ωριμάσει οι συνθήκες για μια ευρεία μεταρρύθμιση της αστυνομίας, που θα περιλαμβάνει όλες τις διαστάσεις του επαγγέλματος, από τη διαρκή εκπαίδευση, μέχρι την εσωτερική οργάνωση, το βιοποριστικό πλαίσιο, τα εργασιακά δικαιώματα, την ενσωμάτωση του αστυνομικού σώματος στον κορμό της κοινωνίας με τρόπο εποικοδομητικό, όχι με τρόπο βίαιο, φασιστικό και αντιδραστικό. Τα πολιτικά κόμματα του προοδευτικού χώρου και η ακαδημαϊκή κοινότητα στη χώρα μας πρέπει να πάρουν αυτήν την πρωτοβουλία. Το συντομότερο δυνατό.
