Το προσφυγικό δεν προσφέρεται για προεκλογικά παιχνίδια

Η τραγωδία στην Πύλο έφερε και πάλι στην επικαιρότητα το μείζον ζήτημα του προσφυγικού και του μεταναστευτικού και κυρίως τη διαχείρισή του. Ανέδειξε επίσης με τρόπο οδυνηρό τις πολιτικές της ΕΕ στο τομέα αυτό, πολιτικές που δεν έχουν στο επίκεντρο τον άνθρωπο, αλλά την εξυπηρέτηση συμφερόντων που βασίζουν την ύπαρξη κι ανάπτυξή τους πάνω στον ανθρώπινο πόνο και την εκμετάλλευση.

Η διαχείριση του προσφυγικού και του μεταναστευτικού ζητήματος από την κυβέρνηση δεν έχει σε καμία περίπτωση θετικό πρόσημο, αντίθετα μένουν πάρα πολλά που πρέπει να γίνουν για να μπορούμε να θεωρούμε ότι η πατρίδα μας βρίσκεται στην πρωτοπορία του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στις πολιτικές ενσωμάτωσης και τις αντίστοιχες πολιτικές κοινωνικής συνοχής. Για την ακρίβεια, παραμένουμε στον πάτο των σχετικών δεικτών στην ΕΕ κι αυτό είναι άκρως υποτιμητικό και ντροπιαστικό για τη χώρα μας.

Στο προσφυγικό και το μεταναστευτικό ζήτημα δεν μπορούν να υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές, ούτε δύναται να μιλάμε για αριστερά και δεξιά, ιδεολογικές κόντρες, απόψεις κι αντιφάσεις. Η ίδια η πραγματικότητα επιβάλλει μία ενιαία πολιτική που μοιράζεται σε δύο επίπεδα: στο πρώτο επίπεδο είναι η τήρηση των νόμων, η ασφάλεια των ανθρώπων και ο σεβασμός του δικαίου, και σε δεύτερο επίπεδο είναι οι πολιτικές ενσωμάτωσης των ανθρώπων που εισέρχονται στη χώρα μας. Όταν ένα από τα δύο ή και τα δύο δεν προχωρούν, τότε δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να μιλάμε για κράτος δικαίου και για μία δημοκρατική πολιτεία.

Πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Eteron κατέγραψε ότι ακόμη και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, έξι στους 10 ψηφοφόρους θεωρούν ότι ο αριθμός των μεταναστών στη χώρα μας είναι «υπερβολικά μεγάλος». Το ίδιο ισχύει, κατά 55%, και για τους ψηφοφόρους του ΜέΡΑ25, καθώς και του ΚΚΕ. Τα δεδομένα αυτά αποδεικνύουν ότι όλα τα κόμματα, όχι μόνο η ΝΔ, δεν αντιμετωπίζουν το προσφυγικό και το μεταναστευτικό ζήτημα με όρους ρεαλισμού και με μία προσέγγιση αξιοποίησης των ανθρώπων που αναζητούν στην πατρίδα μας ένα καλύτερο αύριο, αλλά το χρησιμοποιούν ως εργαλείο πολιτικής, μίσους και διχόνοιας, τρέφοντας τα πιο σκοτεινά και εθνικιστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας. Η ευθύνη γι’αυτή την τάση είναι συνολική και δεν μπορεί κανένα κόμμα να «επενδύει» στο παραπάνω ζήτημα, όπως συμβαίνει τώρα ενόψει των εκλογών της 25^ης Ιουνίου.

Στο προσφυγικό και το μεταναστευτικό ζήτημα απαιτείται πολιτικός διάλογος και προτάσεις που δεν βάζουν στο στόχαστρο πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά λύσεις που τους καθιστούν ενεργά συμμέτοχους στην κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου.