Το σκεπτικό της απόφασης του Αρείου Πάγου για το κόμμα Κασιδιάρη γεννά ερωτηματικά – και όχι για καλό λόγο

Ο Άρειος Πάγος απέκλεισε το κόμμα Κασιδιάρη από τις εκλογές, έπειτα από ένα «θρίλερ» που κράτησε πολλές μέρες. Είχαν προηγηθεί συζητήσεις, σχετική νομοθετική ρύθμιση της κυβέρνησης, συγκρούσεις μεταξύ των κομμάτων για το ποιο είναι τελικά πιο κοντά στην ερμηνεία του Συντάγματος, ποιο κόπτεται περισσότερο για τη δημοκρατία και τους θεσμούς.

Πριν λίγες μέρες είχα μία συζήτηση με φίλη νομικό που δραστηριοποιείται στις Βρυξέλλες. Η φίλη είναι Πορτογαλίδα, σε μία χώρα που έχει υποφέρει από το φασισμό και το καθεστώς Σαλαζάρ επί πολλές δεκαετίες. Όταν κάναμε τη σχετική με τον Κασιδιάρη και την Χρυσή Αυγή συζήτηση και την παρουσία ακροδεξιών κομμάτων στην πολιτική σκηνή, άμεσα αναρωτήθηκε για ποιο λόγο κόμματα με σαφή προσανατολισμό προς ολοκληρωτικές ιδεολογίες, διάδοση ρατσιστικών και μισαλλόδοξων ιδεών και ξενοφοβίας δεν έχουν αποκλειστεί αυτοδικαίως από την κάθοδο στις εκλογές, χωρίς καν συζήτηση, ερμηνείες επί ερμηνειών και πολιτικό bras de fer.

Για μήνες ολόκληρους το πολιτικό μας σύστημα, τα κοινοβουλευτικά μας κόμματα συγκεκριμένα, συζητούν για το πώς θα αποκλειστεί ένας κατάδικος Χρυσαυγίτης από τις εκλογές, καθηγητές συνταγματολόγοι διαπληκτίζονται, η κυβέρνηση φέρνει νομοθετική ρύθμιση ώστε να τεκμηριωθούν οι έννοιες της εγκληματικής δράσης και καταδίκης του πραγματικού ηγέτη ενός κομματικού μορφώματος, που λειτουργεί ως βιτρίνα εγκληματικής οργάνωσης. Απέναντι σε όλη αυτή την ιστορία, έρχεται η απόφαση του Αρείου Πάγου, η οποία επί της ουσίας ακυρώνει εντελώς τη νομοθετική ρύθμιση της κυβέρνησης και ερμηνεύει με διαφορετικό τρόπο το σχετικό άρθρο (αρ.29) του Συντάγματος. Τι αναφέρει λοιπόν η ανακοίνωση;

«Στην προκειμένη περίπτωση προκύπτει ότι το κόμμα ‘Εθνικό Κόμμα ΕΛΛΗΝΕΣ’, του οποίου ο πραγματικός ηγέτης είναι ο Ηλίας Κασιδιάρης, δηλωθείς και ως υποψήφιος βουλευτής, παροτρύνει στην άσκηση βίας, προωθεί μια πολιτική που δεν σέβεται τη δημοκρατία και στοχεύει στην αποδυνάμωση και κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος και των θεσμών του κράτους δικαίου, ιδίως με τη χρήση βίας ή την προτροπή βίας ή και τη δικαιολόγηση αυτής, την προώθηση ολοκληρωτικών ιδεολογιών, τη διάδοση ρατσιστικών και μισαλλόδοξων ιδεών και ξενοφοβίας, την επιδοκιμασία εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, το μίσος κατά προσώπων και ομάδων, ενέργειες και διακηρύξεις που απειλούν την ειρηνική συμβίωση των κοινωνικών ομάδων στη χώρα».

Με βάση την παραπάνω απόφαση του Αρείου Πάγου από τη μία πλευρά, και την ρύθμιση της κυβέρνησης από την άλλη, προκύπτει το ερώτημα γιατί ακριβώς έχει γίνει όλο αυτό, γιατί προέκυψε κι αναπτύχθηκε όλη αυτή η πολιτική και ακαδημαϊκή συζήτηση. Αν ο Άρειος Πάγος υιοθετεί το παραπάνω σκεπτικό, για ποιο λόγο η Χρυσή Αυγή, ευθύς εξαρχής, από την πρώτη φορά που κατέθεσε αίτημα να κατέβει σε εκλογές, δεν αντιμετωπίστηκε ανάλογα, αντίθετα της επιτράπηκε η λειτουργία και η συμμετοχή στις εκλογές; Το τι ακολούθησε το γνωρίζουμε όλοι, με το κόμμα να λειτουργεί ως επικάλυμμα μίας εγκληματικής οργάνωσης.

Μοιάζει υποκριτικό ό,τι συμβαίνει με το κόμμα Κασιδιάρη – κι αυτό δεν αφορά μόνο τη δικαιοσύνη: Αφορά και την εκτελεστική εξουσία και τη Βουλή. Ειδικά όταν όλες οι σχετικές με τους ακροδεξιούς σχηματισμούς εξελίξεις συμβαίνουν ακριβώς λίγες μέρες πριν την προσφυγή στην κάλπη.