«Συνεχίζουμε τον αγώνα μας για ελευθερία» – Παλαιστίνιοι ακτιβιστές μιλούν στη ROSA

Ήταν περίπου τέτοια εποχή πέρυσι, τη νύχτα του Ραμαζανιού, όταν ο Μοχάμαντ Αουάντ, ένας Παλαιστίνιος νέος από την Αλ Ισαουίγια ξυλοκοπήθηκε βάναυσα και συνελήφθη από την ισραηλινή αστυνομία στη γειτονιά Σεΐκχ Τζάρα της Ιερουσαλήμ. Όπως όλοι οι Παλαιστίνιοι που βρέθηκαν στην περιοχή εκείνο το βράδυ, ο Μοχάμαντ πήγε να διαμαρτυρηθεί σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τις παλαιστινιακές οικογένειες που αντιμετώπιζαν αναγκαστικό εκτοπισμό από τα σπίτια τους μετά από απόφαση ισραηλινού δικαστηρίου για άμεση εκδίωξή τους προκειμένου να προχωρήσουν νέοι εποικισμοί.

Η ισραηλινή αστυνομία εισέβαλε στη γειτονιά και άρχισε να επιτίθεται και να συλλαμβάνει διαδηλωτές. «Καθώς στεκόμουν εκεί, ένας Ισραηλινός στρατιώτης ήρθε ξαφνικά κοντά μου και άρχισε να με σπρώχνει με δύναμη και να βρίζει», θυμάται ο Μοχάμαντ. «Πλησίασαν και άλλοι στρατιώτες, οπότε προσπάθησα να απομακρυνθώ γιατί ήξερα ότι με είχαν στοχοποιήσει. Ήρθαν όμως περισσότεροι, με καταδίωξαν και με στρίμωξαν σε μια γωνία και ένας στρατιώτης με κάρφωσε βίαια στο έδαφος με τα γόνατα και τα χέρια του. Προσπάθησα να ξεφύγω, αλλά δεν τα κατάφερα».

Η πίεση του γόνατος του αστυνομικού στο κεφάλι του και η έλλειψη οξυγόνου καθώς ο κόσμος μαζευόταν γύρω του έκαναν τον Μοχάμαντ να μην μπορεί να αναπνεύσει. «Ήταν μια πολύ δύσκολη και τρομακτική στιγμή», προσθέτει στο rosa.gr. «Οι άνθρωποι γύρω μου ούρλιαζαν, έπαθα ασφυξία και το πρόσωπό μου ένιωθα ότι θα σκάσει». Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι η εμπειρία του, όσα έζησε, δεν αποτελούν εξαίρεση αλλά τον κανόνα. «Αυτό συμβαίνει στην Ιερουσαλήμ», εξηγεί. «Υπάρχουν εκατοντάδες συμπατριώτες μου σε όλη την Παλαιστίνη που έχουν υποστεί ακόμη περισσότερη βία, έχουν τραυματιστεί σοβαρά, έχουν κρατηθεί για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Αμέτρητοι συμπατριώτες μου έχει υποστεί απερίγραπτη σωματική και ψυχολογική βία».

Πολλοί Παλαιστίνιοι σαν τον Μοχάμαντ βιώνουν ακραία αστυνομική καταστολή και πρακτικές που θυμίζουν Τζόρτζ Φλόιντ. Οι κινητοποιήσεις κατά των ισραηλινών εποικισμών και της έξωσης οικογενειών Παλαιστίνιων συνεχίζονται. / AP Photo / Mahmoud Illean

«Βλέπω τον ακτιβισμό μας ως έναν τρόπο να επιβιώσουμε και να ζήσουμε σε αυτή την πόλη»

Τα γεγονότα στο Σεΐκχ Τζάρα αποτέλεσαν την αφετηρία για την εξέγερση του Μαΐου 2021 στην Παλαιστίνη, γνωστή στα αραβικά ως «Habbet Ayyar», που σημαίνει «εξέγερση του Μαΐου». Το Σεΐκχ Τζάρα εκτιμάται ότι αποτέλεσε τον καταλύτη για την κινητοποίηση των Παλαιστινίων σε όλη τη Δυτική Όχθη, τη Γιάφα και άλλες πόλεις. Οι Παλαιστίνιοι στην Ανατολική Ιερουσαλήμ βρίσκονται αντιμέτωποι με πολιτικές διακρίσεων και μέτρα που αποσκοπούν στον εκτοπισμό τους. Σύμφωνα με το ερευνητικό κέντρο BADIL, οι πολιτικές εποικισμού  οδηγούν στη δημιουργία ενός βίαιου περιβάλλοντος και πράξεων που καταπατούν θεμελιώδη δικαιώματα και προσβάλλουντο διεθνές δίκαιο. Ορισμένα από αυτά τα μέτρα περιλαμβάνουν την αφαίρεση της υπηκοότητας, την κατεδάφιση παλαιστινιακών σπιτιών, την άρνηση έκδοσης οικοδομικών αδειών, τις συλλήψεις και άλλες μορφές καταπίεσης.«Βλέπω τον ακτιβισμό μας ως έναν τρόπο να επιβιώσουμε και να ζήσουμε σε αυτή την πόλη», προσθέτει ο Μοχάμαντ, καθώς μας μιλά με ένταση ανακαλώντας στη μνήμη του όσα έζησε πέρυσι. «Δεν μπορούμε να ανεχθούμε τον εποικισμό, είναι μια πολιτική που μας διώχνει από τη γη μας και μας αφανίζει».

Υπάρχουν πολλές μορφές ακτιβισμού που προσπαθούν να ασκήσουν οι Παλαιστίνιοι στην Ιερουσαλήμ, όπως η συμμετοχή σε διαδηλώσεις, η σταθερή παραμονή στο τέμενος Αλ Ακσά και η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για να ενημερώσουν τον κόσμο για την κατάσταση στην πόλη και τα παλαιστινιακά εδάφη. Όλες οι μορφές αντιμετωπίζονται με καταστολή από τις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ.

«Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να φέρουμε τα διεθνή βλέμματα σε εμάς και να μπλοκάρουμε κάποιες αποφάσεις»

Η Μόνα Νταγιέ, μια 26χρονη ζωγράφος και υπάλληλος σε μανάβικο που ζει στην Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ, είναι μάρτυρας της ισραηλινής επιθετικότητας στη γειτονιά της σε όλη της τη ζωή. Όταν ενηλικιώθηκε άρχισε να καταγράφει όσα έβλεπε γύρω της έχοντας στην κατοχή της πλούσιο υλικό από τις δράσεις των δυνάμεων ασφαλείας. Όταν ήταν 18 ετών τράβηξε φωτογραφίες από τη λεγόμενη «Πορεία της Σημαίας» (Flag March), την ετήσια πορεία υπερεθνικιστών εποίκων κοντά στην Πύλη της Δαμασκού . Η αστυνομία έσπασε τη φωτογραφική της μηχανή και την ξυλοκόπησε βάναυσα. «Με έσπρωξαν στο έδαφος και με κλώτσησαν», θυμάται η Μόνα. «Στη συνέχεια με πήγαν στο αστυνομικό τμήμα, όπου με ανέκριναν, με χτύπησαν, μου φώναζαν και με ταπείνωσαν με κάθε δυνατό τρόπο» τονίζει στο rosa.gr. Ένα χρόνο αργότερα καταδικάστηκε σε τρεις μήνες κοινωνικής εργασίας, ωστόσο η ίδια δεν πτοήθηκε και βρέθηκε στο Σεΐκχ Τζάρα στο πλευρό των φίλων και των συμπολιτών της. «Παρ’ όλη τη βία και τις επιθέσεις που αντιμετωπίζαμε», συνεχίζει η Μόνα, «πήγαινα εκεί σχεδόν κάθε μέρα για να υποστηρίξω τους φίλους μου και να καταγράψω τι συνέβαινε. Συνεχίζουμε τον αγώνα για ελευθερία κάθε μέρα. Δεν σταματάμε. Δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να σταματήσουμε γιατί αυτή είναι η γη μας».

Όταν οι δημοσιογράφοι δεν έχουν πρόσβαση σε ορισμένες περιοχές ή πέφτουν θύματα της ένοπλης καταστολής, όπως στην περίπτωση της Σιρίν Αμπού Ακλέ του Al Jazeera, οι κάτοικοι αναλαμβάνουν το ρόλο της διάχυσης της είδησης. Έτσι έκανε και η Μόνα. / AP Photo / Maya Alleruzzo

Ο Μοχάμαντ, η Μόνα και άλλοι νέοι Παλαιστίνιοι που βρέθηκαν στο Σεΐκχ Τζάρα ένιωσαν την αίσθηση του ανήκειν και υποστήριζαν ο ένας τον άλλον. «Φτιάξαμε μια φωτιά και συγκεντρωθήκαμε γύρω της», μας λέει η Μόνα. «Δημιουργήσαμε μια ζεστή ατμόσφαιρα, και ακόμη και όταν η αστυνομία απέκλεισε την περιοχή, πηδάγαμε από στέγη σε στέγη στη γειτονιά».

Πολλοί Παλαιστίνιοι στην Ιερουσαλήμ έχουν χρησιμοποιήσει τις σελίδες τους στα social media για να ενημερώνουν τον κόσμο. Όταν οι δημοσιογράφοι δεν έχουν πρόσβαση σε ορισμένες περιοχές ή πέφτουν θύματα της ένοπλης καταστολής, όπως στην περίπτωση της Σιρίν Αμπού Ακλέ του Al Jazeera, οι κάτοικοι αναλαμβάνουν το ρόλο της διάχυσης της είδησης. «Παρά τους συνεχείς, παράνομους εποικισμούς, παρά τις πολιτικές διώξεων και εκτοπισμού μας, εμείς θα συνεχίζουμε να δείχνουμε αντοχή και ανθεκτικότητα απέναντι στο μίσος των πολιτικών και των ενόπλων δυνάμεων. Γνωρίζουμε ότι σημαντικό μέρος των Ισραηλινών πολιτών δεν αποδέχονται αυτές τις πολιτικές, ωστόσο πρέπει να το εκφράσουν πιο δυναμικά και πειστικά. Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να φέρουμε τα διεθνή βλέμματα σε εμάς ώστε να επιβραδύνουμε κάποιες αποφάσεις, αλλά θέλουμε τη στήριξη πολιτών από όλο τον κόσμο. Από τον κόσμο που καταλαβαίνει και νιώθει το δίκαιο αίτημά μας για ειρήνη και ελευθερία» σημειώνει η Μόνα κλείνοντας τη συνομιλία μας.