
Την προσωπική του εμπειρία από το άθλημα της πυγμαχίας μοιράστηκε με αφορμή τον τραγικό θάνατο του 16χρονου πυγμάχου Βασίλη Τόπαλου, ο συνδικαλιστής της ΕΛ.ΑΣ. Σταύρος Μπαλάσκας που αποκάλυψε πως ήταν και ο ίδιος πυγμάχος κι αναγκάστηκε να σταματήσει.
«Εγώ ήμουν πυγμάχος από το 1983 έως το 1985, τότε που δεν φοράγαμε κάσκα και κάναμε μισή ώρα βαράκια, τότε που ήταν βάρβαρα. Είναι ένα δυναμικό άθλημα η πυγμαχία που τρως αμέτρητες γροθιές στο κεφάλι. Αυτό ενέχει και κινδύνους και γι αυτό έχουμε περιστατικά που έχουν σκοτωθεί πυγμάχοι. Ακόμα και ο Μοχάμεντ Αλι τελείωσε με προβλήματα επειδή έτρωγε μπουνιές στο κεφάλι. Είναι ένα άθλημα που ενέχει πάρα πολλούς κινδύνους. Η πυγμαχία, το μποξ είναι μπουνιές. Όταν πας να βγάλεις τον αντίπαλο νοκ άουτ σημαίνει ότι θα του δώσεις μπουνιές και θα χάσει τις αισθήσεις του. Πας για να τον τελειώσεις. Προσφέρει τεράστια δυναμικότητα.», δήλωσε ο Σ. Μπαλάσκας μιλώντας στον ΣΚΑΙ.
«Θυμάμαι παράτησα την πυγμαχία, με έκοψε άτσαλα ο μακαρίτης ο πατέρας μου γιατί έφαγα πολύ ξύλο από έναν Καρασαβίδη ΑΕΚτζή στο γήπεδο του Πλάτωνα. Με έκανε κουδούνι στο ξύλο, με έκανε τούμπανο στο ξύλο και έκανα να ξεπρηστώ 15 ημέρες. Θέλω να σας πω πως αυτό το παιδάκι ήταν πυγμάχος. Έκανε το πιο δυνατό άθλημα στον κόσμο. Μιλάμε για αθλήματα σκληρά και δυναμικά. Εγώ έχω φτιάξει τη μύτη μου γιατί έσπασε τέσσερις φορές. Το άθλημα προχώρησε, μπήκε η κάσκα στις προπονήσεις αλλά οι μπουνιές στο κεφάλι είναι μπουνιές στο κεφάλι», ανέφερε.