Δραματική έκκληση ηλικιωμένης: «Μη με διώξετε από το νοσοκομείο, δεν έχω που να πάω»
«Μη με διώξετε, δεν θέλω να φύγω από εδώ, δεν έχω που να πάω…», εκλιπαρεί το προσωπικό του Γενικού Νοσοκομείου Βόλου.
Με δραματικό τρόπο αποδεικνύει την έλλειψη κοινωνικών δομών πρόνοιας για την υποστήριξη των ευάλωτων συνανθρώπων μας, η περίπτωση μίας μοναχικής ηλικιωμένης στην Μαγνησία, η οποία εκλιπαρεί τους γιατρούς στο Αχιλλοπούλειο να μην της δώσουν εξιτήριο καθώς δεν έχει που να πάει.
«Μη με διώξετε, δεν θέλω να φύγω από εδώ, δεν έχω που να πάω…», παρακαλάει το προσωπικό του Γενικού Νοσοκομείου Βόλου η ηλικιωμένη γυναίκα.
Σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ η ηλικιωμένη αντιμετώπιζε πρόβλημα υγείας και χρειάστηκε να νοσηλευτεί σε κλινική. Έγινε καλά, δεν ασθενεί πλέον, όμως μολονότι έχει κλείσει δύο μήνες στο Νοσοκομείο Βόλου δε θέλει να πάρει εξιτήριο. Όταν οι γιατροί της εξήγησαν πως θα πρέπει να επιστρέψει σπίτι της, διότι η μεγάλη παραμονή στο νοσοκομείο δεν ενδείκνυται, εκείνη το απέρριψε.
Όπως αποκάλυψε ζει μόνη της και δεν έχει κανέναν δίπλα της για μία ώρα ανάγκης, όπως εκμυστηρεύτηκε στους θεράποντες γιατρούς.
Το προσωπικό της κλινικής επικοινώνησε και ενημέρωσε τη διοίκηση σχετικά, ενώ επίσης ενημερώθηκαν οι κοινωνικές υπηρεσίες του νοσοκομείου, για να αναζητήσουν λύση.
Σύμφωνα με το ίδιο Μέσο, για την συγκεκριμένη περίπτωση έχει ενημερωθεί η Εισαγγελία Βόλου, αλλά και οι κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου Βόλου.
Οι παραπάνω υπηρεσίες συνεργάζονται προκειμένου να αναζητήσουν αν υπάρχουν συγγενής. Στο πλαίσιο αυτό ερευνάται αν ευσταθεί η πληροφορία που ή ίδια η ηλικιωμένη έδωσε πως έχει έναν γιο, με τον οποίο όμως δεν έχει σχέσεις εδώ και πολλά χρόνια.
Δυστυχώς όμως, η περίπτωσή της δεν είναι η μοναδική. Όπως σημειώνεται, κατά καιρούς στο Αχιλλοπούλειο καταγράφονται αρκετά περιστατικά ηλικιωμένων που παραμένουν στο νοσοκομείο χωρίς να ασθενούν, διότι δεν έχουν που να πάνε και στο σπίτι τους νιώθουν αβοήθητοι και ανήμποροι να εξυπηρετηθούν.
Δομές για να μπορούν να φιλοξενούν τέτοιες περιπτώσεις δεν υπάρχουν, ενώ ακόμη και για να μεταφερθούν σε χώρους όπως τα γηροκομεία, οι γραφειοκρατικές διαδικασίες είναι χρονοβόρες αφενός και αφετέρου προϋπόθεση είναι να έχουν ασφάλιση.
Σε περίπτωση που πρόκειται για άτομα ανασφάλιστα, όπως πολλοί άστεγοι που βρίσκουν καταφύγιο στο νοσοκομείο, τότε τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Την ίδια στιγμή από την πλευρά του Νοσοκομείου δεν υπάρχει εσαεί η δυνατότητα να επιτρέπεται η παραμονή στις κλινικές ανθρώπων που δεν ασθενούν κι έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος.
Το νοσοκομείο Βόλου και οι κοινωνικές του υπηρεσίες κάθε φορά που προκύπτει ζήτημα προσπαθούνε να βρούνε προνοιακή μονάδα, όμως ορθώνονται τείχη, καθώς δεν υπάρχουν διαθέσιμες κλίνες.
