Ελένη Κωστοπούλου: «Είμαι περήφανη για τον Ζακ, ήταν ένας μικρός ήρωας»
«Θέλω αυτό που μας οφείλει το ελληνικό κράτος, η πολιτεία και η δικαιοσύνη. Την τιμωρία των ενόχων που δεν την έχουμε δει, πέρα από τον κατ’οίκον περιορισμό»
«Η ελληνική δικαιοσύνη αφού είδε τα βίντεο, άκουσε τις μαρτυρίες, διαπίστωσε την έλλειψη δαχτυλικών αποτυπωμάτων από το κατάστημα όπου φάνηκε ότι δεν μπήκε για να κλέψει αλλά άλλος ήταν ο λόγος και αφού είδε την έλλειψη τοξικών ουσιών στο αίμα του, αφού είδε ότι αυτά τα άτομα που τον κακοποίησαν επέφεραν τον θάνατό του, μετά από όλα αυτά, όλα τα άτομα που βασάνισαν και τελικά δολοφόνησαν τον Ζακ είναι σπίτια τους, αυτό πως ακούγεται; Ακούγεται σαν δικαιοσύνη;» αναρωτήθηκε η μητέρα του αδικοχαμένου Ζακ.
«Αυτό δεν είναι ρατσισμός; Να σκοτώνεις κάποιον και μετά να του προσάπτεις ένα σωρό επίθετα, να τον βρίζεις και να μη σέβεσαι τον ίδιο και την οικογένειά του. Αυτό είναι ένα καθαρά ρατσιστικό έγκλημα», συνέχισε, αναφερόμενη στην στάση του κατηγορούμενου μεσίτη.
Σχετικά με τη δίκη
«Θέλω αυτό που μας οφείλει το ελληνικό κράτος, η πολιτεία και η δικαιοσύνη. Την τιμωρία των ενόχων που δεν την έχουμε δει, πέρα από τον κατ’οίκον περιορισμό. Δε νομίζω ότι η ηλικία απαλλάσσει τον ένοχο. Περιμένω να δω την Δικαιοσύνη. Το λιγότερο οι ποινές – αν και δεν είναι ισάξιες του εγκλήματος – να παραμείνουν ίδιες. Θα κάνω κι εγώ ένα βήμα πίσω γιατί είμαι άνθρωπος που νοιώθω σεβασμό για όλους τους ανθρώπους. Θέλω να μπει φυλακή και ο δεύτερος κατηγορούμενος να εκτίσει την ποινή του. Οσο για τους αστυνομικούς ήξερα ότι δε θα γίνει έρευνα και θα αποσιωπηθούν στοιχεία. Εδώ απαλλάσσονται από άλλα εγκλήματα. Εχουμε όμως αποταθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και πιστεύουμε ότι από εκεί θα έχουμε ένα αίσιο αποτέλεσμα».
«Είναι χρέος κάθε ελεύθερου και δημοκρατικού ανθρώπου να το κάνει αυτό. Πρέπει να αντιδρούμε και να κάνουμε αντίλογο. Δεν πρέπει να αφήνουμε να βγαίνουν αυτά από το στόμα τους και να τα ακούνε πολλά αυτιά. Αυτό γίνεται και στα σχολεία μας. … Όλα αυτά οδηγούν στη βία και στον ρατσισμό και πολύ μεγάλο ρόλο ΄παίζει η Δικαιοσύνη γιατί όταν φτάνουν αυτά εκεί, το αποτέλεσμα είναι η ατιμωρησία. Διάβαζα τα μηνύματα που έστειλαν ανώτατοι δικαστικοί της χώρας μας, αλλά εγώ στο δικαστήριο και σε άλλες δίκες δεν τα είδα. Δηλαδή η δικαιοσύνη με καθυστέρηση, προχειρότητα και αδιαφορία δεν είναι δικαιοσύνη. Ποιο σεβασμό έχουμε δει εμείς και άλλες οικογένειες θυμάτων, από τη Δικαιοσύνη; Εγώ προσωπικά δεν το έχω δει».
Ο κόσμος της αλληλεγγύης
«Αν υπάρχει καλή πλευρά της ιστορίας, αυτή είναι. Είμαστε μια οικογένεια που δεν ήταν πολύ ενεργή κοινωνικά και πολιτικά. Γνωρίσαμε τον κόσμο της αλληλεγγύης, άνθρωποι που νοιάζονται ενεργά για τους άλλους, παίρνοντας μέρος σε πορείες κλπ. Και γνωρίσαμε και φίλους και γνωστούς του Ζαχαρία και αυτό που με κάνει να νοιώθω καλά, είναι ότι περιγράφουν πόσο καλός άνθρωπος ήταν. Εμείς ξέρουμε τι παιδί είχαμε. Ευαίσθητος, καλός με όλους, μεγαλώνοντας ακολούθησε τον δρόμο τον δικό του όχι μόνο για τον εαυτό του. Άνοιξε τον εαυτό του και έδειξε ό,τι είναι σε όλο τον κόσμο. Είμαι περήφανη γιατί ήταν ένας μικρός ήρωας και η κοινωνία πήρε από αυτόν. Και αυτή την ανταποδίδουν σε εμάς».
«Είναι σπουδαία η παρακαταθήκη. Εύχομαι ότι θα βγουν παιδιά που θα παλέψουν έστω για τα δικά τους δικαιώματα, αν όχι για όλων. Αυτό το κομμάτι χαρτί που το λέμε Ελληνικό Σύνταγμα, είναι ο τέλειος κόσμος. Στην Ελλάδα όμως δεν έχω ακούσει συχνά να αναφερθεί το Σύνταγμα. Έχω δει να διαπιστώνεται ότι αυτό που περνάει η κυβέρνηση είναι αντισυνταγματικό και όμως να περνάει. Υπάρχουν πολλά παράθυρα που οι ισχυροί και οι πλούσιοι τα εκμεταλλεύονται και ο αδύναμος και ο φτωχός χάνει, μόνο και μόνο γιατί δεν είναι ισχυρός. Αλλά όλοι είμαστε διαφορετικοί. Ό,τι κάνουμε δεν το κάνουμε μόνο για τον Ζαχαρία. Το κάνουμε για όλους τους ανθρώπους που μπορεί να βρεθούν στην ίδια θέση».
