Φυλακές Κέρκυρας: Συγκλονίζει το γράμμα κρατούμενου για τις «αποθήκες της ντροπής της κοινωνίας»
«Όταν από μικρός μεγαλώσεις σε ασταθές οικογενειακό περιβάλλον πηδάς τον τοίχο προς το άγνωστο. Όταν δεν ενδιαφέρεσαι για τα παιδιά θα τα πάρει κάτι άλλο, η ανάγκη τους ν’ ανήκουν κάπου. Τότε τα δέχεται το περιθώριο, τα ναρκωτικά και η παραβατικότητα», συγκλονίζει με το κείμενό του ο κρατούμενος.
Γροθιά στο στομάχι το κείμενο του Βαγγέλη, ενός ανθρώπου που βρίσκεται κρατούμενος στις φυλακές Κέρκυρας, ο οποίος από δώδεκα ετών βρέθηκε κλειδωμένος «στις αποθήκες της ντροπής της κοινωνίας».
Ο Βαγγέλης φοιτά ως μαθητής στο σχολείο των φυλακών και μέσα από αυτό το γράμμα του θέλησε να μιλήσει, εκθέτοντας τα προσωπικά του βιώματα με τέχνη και λακωνικότητα, για την παιδική παραμέληση, τη νεανική παραβατικότητα και τη ζωή του ανθρώπων που βρίσκονται εγλωβισμένοι στο περιθώριο.
Το κείμενο γράφτηκε στα πλαίσια μιας απλής άσκησης μορφοποίησης κειμένου, όπως ζητήθηκε στους μαθητές από τον δάσκαλο πληροφορικής των φυλακών και έφτασε σε εμάς μέσα από την ομάδα του Facebook «Φίλοι Σχολείου Φυλακών Κέρκυρας» .
Αναλυτικά το γράμμα
«ΜΑΧΗΤΗΣ ΣΕ ΔΥΟ ΠΕΔΙΑ.
Η ζωή στο περιθώριο είναι δύσκολη αλλά είναι ταυτόχρονα και τέχνη.
Είμαι ένας από αυτούς που για πάνω από 40 χρόνια περνώ τα σύνορα μεταξύ περιθωρίου και κοινωνίας. Οι λόγοι που ακροβατώ σε αυτό το τεντωμένο σχοινί ανάμεσα στους δύο κόσμους πάνε πολλά χρόνια πίσω στο παρελθόν. Τα παιδιά, όπως και τα λυκόπουλα, είναι ενστικτωδώς περίεργα για όλα γύρω τους. Πολλοί από τους μεγάλους δεν βρίσκουν τον τρόπο και την υπομονή να διαχειριστούν αυτή την φυσιολογική συμπεριφορά των παιδιών. Έτσι εφαρμόζουν τον φόβο, την βία και την ανασφάλεια σ’ αυτά τα αγνά και τρυφερά πλάσματα.
Αυτά τα συναισθήματα δημιουργούν έντονο θυμό, καχυποψία, και ανασφάλεια στον εξερευνητικό τους χαρακτήρα. Ένας ακροβάτης για να μάθει να περάσει το σχοινί θα πέσει άπειρες φορές, αλλά δεν πρέπει να έχει ανασφάλεια και φόβο για να γίνει καλός ακροβάτης τής Ζωής.
Το περιθώριο δεν ήταν επιλογή μου αλλά υπαρξιακή ανάγκη. Όταν από μικρός μεγαλώσεις σε ασταθές οικογενειακό περιβάλλον πηδάς τον τοίχο προς το άγνωστο. Όταν δεν ενδιαφέρεσαι για τα παιδιά θα τα πάρει κάτι άλλο, η ανάγκη του ν’ ανήκουν κάπου. Τότε τα δέχεται το περιθώριο, τα ναρκωτικά και η παραβατικότητα.
Στο περιθώριο δένεσαι αμέσως με άτομα που συνήθως έχουν τα ίδια βιώματα, είσαι σε μία καινούργια αγέλη εξόριστων Λύκων. Ξεκινάς ομαδικά να κάνεις επιδρομές, πρέπει να τρέφεσαι, να έχεις ρούχα, παίρνεις ναρκωτικά να ξεχνάς τον θυμό, τον πόνο, γίνεσαι κλέφτης χωρίς να το συνειδητοποιείς ότι είναι κακό. Αυτομάτως γίνεσαι εχθρός της κοινωνίας. Τελικά βρίσκεσαι σε δύο εμπόλεμες ζώνες και είσαι μόλις δώδεκα ετών. Κάποια στιγμή θα βρεθείς αντιμέτωπος με τον νόμο και σε κλειδώνουν στης αποθήκες της ντροπής της κοινωνίας. Ο θυμός σου αυξάνεται. Το μυαλό σου κάνει σχέδια πως θα πηδήξεις τον τοίχο, να βρεθείς πάλι εκεί που ανήκεις”.
Βαγγέλης, 11/5/23, Εργαστήριο πληροφορικής, Σχολείο Φυλακών Κέρκυρας».
