Γεμίσαμε αυτόκλητους «σερίφηδες»

Η βαρβαρότητα που διατρέχει την ελληνική πραγματικότητα πια, τείνει να γίνει μια νέα, φρικτή κανονικότητα που χωρίζει τις ζωές των ανθρώπων σε σημαντικές και μη σημαντικές.

Το συγκλονιστικό βίντεο που καταγράφει μέλη του πληρώματος του Blue Horizon να σπρώχνουν τον άνδρα που προσπαθεί να επιβιβαστεί στη θάλασσα και να βρίσκει τραγικό θάνατο, ενώ το πλοίο αναχωρεί για τον προορισμό του χωρίς να προσπαθεί κάποιος να σώσει τον άνδρα, αποτυπώνει την απόλυτη αποκτήνωση.

Σημειώνεται ότι οι αρχικές πληροφορίες έκαναν λόγο για νεκρό άνδρα που πνίγηκε στην προσπάθειά του να επιβιβαστεί στο πλοίο, ενώ μόνο αφότου έκαναν τον γύρο του διαδικτύου τα σοκαριστικά βίντεο από την τραγική στιγμή, έγινε σαφές ότι ο άτυχος άνδρας δεν έπεσε μόνος του στη θάλασσα αλλά τον απώθησαν βίαια τα μέλη του πληρώματος.

Τι θα συνέβαινε άραγε αν δεν υπήρχαν τα βίντεο ντοκουμέντα για να διαψεύσουν τις αρχικές πληροφορίες και τους ισχυρισμούς του πληρώματος;

Μια χώρα παραδομένη σε αυτόκλητες σερίφηδες

Όπως και να έχει πάντως, το πλοίο απέπλευσε κανονικά χωρίς να υπάρξει κάποια προσπάθεια διάσωσης του 36χρονου από το πλήρωμα.

Μάλιστα, το τραγικό γεγονός συμβαίνει λίγες μόλις ημέρες μετά τα βίντεο της ντροπής από τον φλεγόμενο Έβρο, όπου αυτόκλητοι κυνηγοί κεφαλών αιχμαλώτισαν ξεριζωμένους, καλώντας παράλληλα σε πογκρόμ εναντίον τους.

Κοινό χαρακτηριστικό αυτών των δύο τραγικών περιστατικών είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως σταυροφόρους για την τήρηση μιας δήθεν νομιμότητας που αξιολογεί και κρίνει τις ανθρώπινες ζωές. Εκμεταλλευόμενοι την εξουσία που έχουν λόγω της ιδιότητας ή της πλεονεκτικής θέσης τους, ισοπεδώνουν ή και αφαιρούν ζωές άλλων.

Οι ανθρώπινες ζωές στο «ζύγι» με τα εισιτήρια

«Νερό» στον «μύλο» όλων αυτών βέβαια, ρίχνουν όσοι μπαίνουν στην ανούσια και φαιδρή συζήτηση για το αν το θύμα είχε ή δεν είχε εισιτήριο. Η ηχηρή επισήμανση από μερίδα των ΜΜΕ και δημοσιολογούντων ότι ο 36χρονος άνδρας είχε τελικά εισιτήριο, πώς συμβάλλει στην καταδίκη αυτού του γεγονότος;

Αν δεν είχε δηλαδή εισιτήριο, θα άλλαζε το γεγονός ότι ένας άνδρας έχασε τόσο άδικα και τραγικά την ζωή του; Το γεγονός ότι κρίνεται τόσο αδήριτα αναγκαίο να τονιστεί ότι ο άνδρας τελικά φέρεται να είχε εισιτήριο, επικυρώνει την εικόνα μιας κοινωνίας που βυθίζεται στη σήψη.

Δεν πρόκειται για «παρενέργεια», αλλά για «σύμπτωμα» μίας κοινωνίας που ρέπει στον ατομικισμό, γαλουχημένης στον ανταγωνισμό, την αδιαφορία, τον κυνισμό, και τον ωχαδερφισμό και που τελικά βαδίζει προς την αποκτήνωση.

Οι ανθρώπινες ζωές δεν μπορούν να μπαίνουν στο «ζύγι» με εισιτήρια…