Αργεντινή: Ξανά στους δρόμους οι πολίτες ενάντια σε Μιλέι, φτώχεια και fake news

Mε μαζικές διαδηλώσεις και απεργίες αντιπαρατίθενται στην Αργεντινή στις οικονομικές πολιτικές της κυβέρνησης του Χαβιέρ Μιλέι που επαίρεται για ένα πλασματικό πλεόνασμα, αναβάλλοντας από τη μία πληρωμές και γονατίζοντας από την άλλη τον πληθυσμό με τις περικοπές σε συνθήκες πληθωρισμού-ρεκόρ.

Χθες τα πανεπιστήμια βρέθηκαν στο πόδι, με ακαδημαϊκούς, καθηγητές, ερευνητές, διοικητικό προσωπικό και φοιτητές να κατακλύζουν το Μπουένος Αϊρες, αλλά και δεκάδες άλλες πόλεις, για την υπεράσπιση του δημόσιου πανεπιστημιακού και επιστημονικού συστήματος της χώρας απέναντι στον προϋπολογισμό λιτότητας της κυβέρνησης Μιλέι. Αλλά και στις μετωπικές επιθέσεις που δέχονται στο πλαίσιο του «πολιτιστικού πολέμου», που έχει ανοίξει ο ακροδεξιός οικονομολόγος και πρώην τηλεπερσόνα, θεωρώντας -όπως οι απανταχού ομοϊδεάτες του- πως οι δημόσιοι εκπαιδευτικοί θεσμοί τελούν υπό την «ιδεολογική κατήχηση» της Αριστεράς.

Αντ’ αυτού, όπως κατήγγειλε το Εθνικό Διαπανεπιστημιακό Συμβούλιο (CIN) και σημειώνει η efsyn.gr, η δημόσια εκπαίδευση τελεί υπό τη μέγκενη των περικοπών της χρηματοδότησης με πανεπιστήμια υπό κατάρρευση, ερευνητικά εργαστήρια κλειστά και το διδακτικό προσωπικό να έχει χάσει το 36% των αποδοχών του σε αγοραστική δύναμη σε αυτούς τους τέσσερις μήνες. Η δε αύξηση του προϋπολογισμού των πανεπιστημίων κατά 70%, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση θεωρώντας το θέμα «λήξαν» και τις κινητοποιήσεις «άνευ νοήματος», δεν αντιστοιχεί ούτε στο ένα τέταρτο του πραγματικού πληθωρισμού τον τελευταίο χρόνο.

Οι πρώτες εκτιμήσεις για την πανεπιστημιακή πορεία, που ξεκίνησε χθες το βράδυ ώρα Ελλάδας, έκαναν λόγο για μια από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις των τελευταίων ετών, στις οποίες συμμετείχαν επίσης η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών (CGT) και οι δύο τάσεις του Κέντρου Εργατών Αργεντινής (CTA) και πολιτικοί φορείς όπως η Ριζοσπαστική Ενωση Πολιτών (UCR), το Μέτωπο της Αριστεράς και τμήματα του περονισμού.

Αλλά η ανησυχία ήταν έκδηλη, έπειτα από τις δηλώσεις της υπουργού Ασφαλείας Πατρίσια Μπούλριτς ότι έχει ενεργοποιήσει το Πρωτόκολλο Δημόσιας Τάξης, το οποίο η Διεθνής Αμνηστία έχει καταγγείλει πως προσφέρει σε αστυνομία και δυνάμεις ασφαλείας εξουσίες που δεν σέβονται τα διεθνή επίπεδα για τη χρήση βίας. «Πιστεύουμε πως σε αυτήν την πορεία μπορεί να υπάρξει πρόκληση, κατεβαίνει η CGT, βγαίνει [στους δρόμους] όλη η Αριστερά. Αυτή είναι η βάση όσων κάνουν πορείες» προειδοποίησε η υπουργός, που ακολουθώντας κατά γράμμα τον Μιλέι αποδίδει σε πολιτικά κίνητρα κι όχι στις συνέπειες κυβερνητικών πολιτικών τις κινητοποιήσεις που αρχίζουν και πολλαπλασιάζονται.

Η Ένωση Εργαζόμενων στο Δημόσιο έχει κηρύξει απεργία για τις 30 Απριλίου, ενάντια στην επιδείνωση των συνθηκών ζωής τους, τις απολύσεις (11.000 σε αυτό το τετράμηνο) και την εργασιακή επισφάλεια που σημαίνει η ανανέωση για μόλις τρεις μήνες των συμβάσεων χιλιάδων εργαζόμενων, ενώ η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών προκήρυξε απεργία και πανεθνικές κινητοποιήσεις για τις 9 Μαΐου.

Όσο η πραγματικότητα διαψεύδει τον Μιλέι τόσο η ρητορική του γίνεται πιο επιθετική, εμπρηστική και προσβλητική, οι διακηρύξεις του πιο ακραίες και πληθαίνει η προσφυγή του σε fake news, μισές αλήθειες και επικοινωνιακά παιχνίδια. Την προηγουμένη αυτής της κινητοποίησης ο Χαβιέρ Μιλέι σε διάγγελμα προς τον λαό ανακοίνωσε την επίτευξη πλεονάσματος 0,2% του ΑΕΠ, μιλώντας για ένα «οικονομικό θαύμα που οφείλεται στο αλυσοπρίονο», σαν συνέπεια της μεγαλύτερης δημοσιονομικής προσαρμογής στην ιστορία της Αργεντινής. «Είναι απλά και καθαρά ο μεγαλύτερος άθλος σε παγκόσμιο επίπεδο», περηφανεύτηκε επικαλούμενος τις «δυνάμεις του ουρανού» της Παλαιάς Διαθήκης ως «εγγυήτριες» των μέτρων του που κατ’ αυτόν έχουν φέρει την αναχαίτιση του πληθωρισμού και την «έναρξη αποκατάστασης των μισθών και της αγοραστικής δύναμης» των Αργεντινών.

Ενα σενάριο ειδυλλιακής σαπουνόπερας που απέχει παρασάγγας από την αλήθεια. Αυτή είναι πως παρά τη διαφημιζόμενη «αναχαίτιση», ο ετήσιος πληθωρισμός από πέρσι τον Μάρτιο έχει εκτοξευτεί στο 287,9% (ο μεγαλύτερος στον κόσμο) και ήταν υψηλότερος και από τον φετινό Φεβρουάριο όταν είχε φτάσει το 276,2%.

Το τίμημα της προσαρμογής δεν το πληρώνουν «εκείνοι που ωφελήθηκαν από το μοντέλο της φτωχοποίησης που επέβαλε η διεφθαρμένη κάστα», όπως επανέλαβε στο διάγγελμά του, αλλά οι απλοί πολίτες που φτωχοποιούνται από τις πολιτικές του Μιλέι, έγραφε σε άρθρο του ο αναλυτής Ραούλ Ντελατόρε: σε ένα τετράμηνο μειώθηκε κατά μέσον όρο κατά 20% η αγοραστική δύναμη· η φτώχεια αυξήθηκε κατά οκτώ ποσοστιαίες μονάδες· οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις μείωσαν την παραγωγή τους κατά 30%· οι λιανικές πωλήσεις περιορίστηκαν κατά 28%· δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας χάθηκαν και στον ιδιωτικό τομέα, ανάμεσά τους και 10.000 στην οικοδομή και 8.000 στα μεταλλεία.

Όσο για τον «άθλο» του μικρού πλεονάσματος, δεν είναι αποτέλεσμα μόνο του παγώματος των συντάξεων, της περικοπής των δημοσίων δαπανών (ιδίως σε παιδεία και υγεία) και των κοινωνικών υπηρεσιών, αλλά και της αναστολής πληρωμών των κρατικών υποχρεώσεων, όπως είναι π.χ. τα δύο δισεκατομμύρια δολάρια του χρέους προς τις εταιρείες ενέργειας και αερίου που όφειλε να είχε αποδώσει.

Το «δεν υπάρχουν λεφτά» του Μιλέι και όλων των ακραία νεοφιλελεύθερων είναι απλά επιλεκτικό. Την περασμένη εβδομάδα ο Αργεντινός πρόεδρος υπέγραψε με τη Δανία σύμβαση αγοράς 24 αμερικανικών μαχητικών F-16 (ηλικίας 40 ετών) που θα στοιχίσουν στα δημόσια ταμεία 360 εκατ. δολάρια, απορρίπτοντας τα πολύ πιο σύγχρονα JF-17 που είχε προσφέρει η Κίνα. Ενα ακόμη δείγμα της στρατηγικής ευθυγράμμισής του με τις ΗΠΑ και της φιλοδοξίας του να γίνει ένας ακόμη «παγκόσμιος εταίρος» του ΝΑΤΟ, όπως επίσημα ζήτησε την περασμένη εβδομάδα ο υπουργός Αμυνας Λουίς Πέτρι, κατά τη συνάντησή του με τον αναπληρωτή γραμματέα του ΝΑΤΟ στρατηγό Μιρτσέα Γκεοάνα.

Τη Δευτέρα, ομάδα υπέρμαχων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανάμεσά τους ο βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης Αδόλφο Πέρες Εσκιβέλ και η Τάτι Αλμέιδα, από τις ηγέτιδες των Μητέρων της Πλατείας του Μάη, δημοσιοποίησε κείμενο προς συγκέντρωση υπογραφών, το οποίο κατέθεσε παράλληλα και στο Κογκρέσο με αίτημα για παραπομπή σε πολιτική δίκη του προέδρου Χαβιέρ Μιλέι για «κακή άσκηση των καθηκόντων του και πιθανή διάπραξη εγκλημάτων». Μια κίνηση που δεν φαίνεται να έχει ελπίδες να ευοδωθεί, αλλά μπορεί να επηρεάσει καταλυτικά το πολιτικό κλίμα αν καταφέρει να συγκεντρώσει μαζικά υπογραφές.