Γυναίκες ηγούνται ακροδεξιών κομμάτων στην ΕΕ – Πως αντιδρά η Αριστερά;
Πως απαντούν σε αυτή την μεγάλη πρόκληση οι αριστερές δυνάμεις; Τι εργαλεία πολιτικής αξιοποιούν; Μεγάλη και δύσκολη συζήτηση.
Μια νέα γενιά γυναικών πολιτικών αναδύεται και ηγείται ακροδεξιών κινημάτων. Στην Ιταλία είναι η η Τζόρτζια Μελόνι του Fratelli d’Italia. Στη Γερμανία η Alice Weidel, επικεφαλής του AfD από το 2017. Και υπάρχει, φυσικά, και η παλαίμαχος πλέον πολιτικά Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία.
Το κόμμα των Φινλανδών πρόκειται να εκλέξει νέο ηγέτη τον Αύγουστο και η Riikka Purra, αντιπρόεδρος του κόμματος, δήλωσε ότι θέλει τη θέση. Είναι κοντά στον σημερινό ηγέτη Jussi Halla-aho, ο οποίος δήλωσε ότι δεν θα θέσει υποψηφιότητα για επανεκλογή. Όπως και η Μελόνι, η Purra υιοθετεί ακραία οπισθοδρομικές και ακροδεξιές θέσεις στο θέμα της μετανάστευσης, προβάλλοντας ένα κράμα νεοφιλελευθερισμού και λανθάνοντος κεϋνισιανισμού στην οικονομία, χωρίς να μιλούν καθόλου για την αναδιανομή του πλούτου και τις ανισότητες.
Η Purra θέλει μηδενική μετανάστευση στη Φινλανδία, με τη χώρα να μπλοκάρει την είσοδο στους πρόσφυγες και να απελαύνει όσες δεν έχουν ακόμη πάρει άσυλο. Ανέφερε ως παράδειγμα τους Δανούς σοσιαλδημοκράτες, που μόνο σοσιαλδημοκράτες δεν είναι, που ακολουθούν την ίδια πολιτική.
Η Purra είναι χορτοφάγος, η Weidel είναι λεσβία, και οι δύο μιλούν με φρέσκια γλώσσα χωρίς κουραστικά πολιτικά κλισέ, χωρίς τον γνωστό «ξύλινο λόγο», χαρακτηριστικά που τις έχουν κάνει αρκετά δημοφιλείς σε ένα ετερόκλητο ιδεολογικά, πλην νεανικό κοινό στις χώρες τους. Μπορούν και υπερβαίνουν τα παραδοσιακά όρια της ακροδεξιάς πολιτικής και αυτό είναι ένα νέο στοιχείο το οποίο οι προοδευτικές δυνάμεις καλούνται να διαχειριστούν.
Η Λεπέν από την άλλη είναι συντηρητική και ομοφοβική, όπως επίσης και η Pia Kjærsgaard, συνιδρύτρια του αντιμεταναστευτικού Λαϊκού Κόμματος της Δανίας. Για τις περισσότερες όμως η Λεπέν αποτελεί πρότυπο, καθώς κατάφερε να φτάσει στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών το 2017 στη Γαλλία, τη δεύτερη μεγαλύτερη χώρα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη. Αν δεν καταφέρει να μπει στο μέγαρο του Ελιζέ του χρόνου στις προεδρικές εκλογές, μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για την ανιψιά της Μαριόν Μαρεσάλ να αναδειχθεί ως ηγέτης της επόμενης πολιτικής γενιάς της ακροδεξιάς στη Γαλλία.
Βασικό χαρακτηριστικό των νέων ηγέτιδων της ακροδεξιάς είναι ότι σκέφτονται με όρους μετα-πολιτικής (post-politics), αποφεύγοντας να αναφερθούν στο δίπολο αριστερά-δεξιά, περνώντας τα μηνύματα και τις ιδέες τους με τρόπο όχι απαραίτητο πολιτικό. Το αναγνωρίζουν αυτό οι αριστερές δυνάμεις; Πως απαντούν σε αυτή την μεγάλη πρόκληση; Τι εργαλεία πολιτικής αξιοποιούν; Μεγάλη και δύσκολη συζήτηση.
