Ιστορίες χωρίς φωνή: «Κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας»

Αυτήν την εβδομάδα, ο δημοσιογράφος Πέτρος Κατσάκος γράφει στη στήλη του «Ιστορίες Χωρίς Φωνή» στην Αυγή, για τις αιματοβαμμένες παραλίες στον Β. Ατλαντικό και το φρικιαστικό «έθιμο σφαγής φαλαινών.

Στην πρώτη πράξη του Άμλετ, ο Σαίξπηρ βάζει στο στόμα του αξιωματικού Μάρκελλου τον περιβόητη φράση: «Υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας» αναφερόμενος στην απάτη, τη διαφθορά και το κακό. Αυτό το βαθύ κακό που αιώνες τώρα μολύνει μια μικρή κουκίδα στον Ατλαντικό Ωκεανό. Ένα κακό που η σάπια δυσωδία που συνεχίζει να αναδύεται από τις αιματοβαμμένες παραλίες αυτής της απομακρυσμένης νησιωτικής συστάδας στον Βόρειο Ατλαντικό υπονομεύει την ηθική νομιμότητα ολόκληρου του δανικού έθνους που ανέχεται και καλύπτει ένα φρικιαστικό έγκλημα κατά της ίδιας της φύσης.

Ο λόγος για τις Νήσους Φερόες και το Grindadrap. Αυτή την παράλογη σφαγή ζώων που αποτελεί τον ανεξίτηλο λεκέ ενός ολόκληρου κράτους καθώς Grindadrap μεταφρασμένο από την αρχαία γλώσσα των Σκανδιναβών σημαίνει “δολοφονία φαλαινών”. Εκεί όπου από το 1584 έως και σήμερα κάθε καλοκαίρι, οι εικόνες του αιματηρού κυνηγιού γίνονται πρωτοσέλιδα σε όλο τον κόσμο και προκαλούν οργή στους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των ζώων. Οργή που δεν έχει καταφέρει ακόμα να βάλει τέλος στην ανθρώπινη βαρβαρότητα που οι υπερασπιστές της επιμένουν να την αποκαλούν έθιμο, παράδοση και πράξη επιβίωσης για τους κάποτε απομονωμένους κατοίκους των Φερόες που αποθήκευαν το κρέας και το λίπος των σκοτωμένων ψαριών για να τραφούν έναν ολόκληρο χρόνο σε έναν τόπο που ελάχιστα προϊόντα μπορούσαν να αγοράσουν ή να καλλιεργήσουν.

Μόνο που αυτά τα δεδομένα αποτελούν προ πολλού παρελθόν και οι κάτοικοι των Νήσων Φερόες δεν στερούνται το παραμικρό καταναλωτικό αγαθό και μόνο απομονωμένοι δεν είναι από το βασίλειο της Δανίας του οποίου και αποτελούν “συνιστώσα χώρα”. Το 2011 ομάδα επιστημόνων έστειλε επιστολή στην τοπική κυβέρνηση εφιστώντας την προσοχή στους κινδύνους που εμπεριέχει η κατανάλωση του κρέατος των θαλάσσιων θηλαστικών στο οποίο έχει διαπιστωθεί υψηλή περιεκτικότητα υδράργυρου. Η σύσταση αυτή έχει επιδεικτικά αγνοηθεί τόσο από τις αρχές όσο και από τους κατοίκους των νησιών αφού η μαζική δολοφονία των ζώων ουδεμία σχέση έχει πλέον με την διατροφή του πληθυσμού και απλώς διαιωνίζεται για να ικανοποιεί τα άγρια ένστικτα μιας ομάδας κατά τα άλλα φιλήσυχων και ειρηνικών ανθρώπων.

Κολυμπούν σε μια θάλασσα από το αίμα τους

Είναι κάποια πρώιμα καλοκαιρινά πρωινά που στα νησιά Φερόες δεν λειτουργεί τίποτα και όλα θυμίζουν γιορτή και εθνική αργία. Οι δημόσιες υπηρεσίες κλειστές και τα σχολεία άδεια από παιδιά. Εξάλλου οι μικροί κάτοικοι των νησιών έχουν κι αυτοί την τιμητική τους στην γιορτή του Grindadrap καθώς το έθιμο θέλει τους μικρούς απογόνους των Βίκινγκ να παίρνουν μέρος στην σφαγή επιφορτισμένοι να βγάζουν με μαχαίρια τα μάτια από τα νεκρά δελφίνια που οι γονείς τους έχουν μόλις σκοτώσει στην ακτή. Μια ακτή κόκκινη από το αίμα. Μια ακτή που μυρίζει θάνατο. Εκεί που αφού τα μηχανοκίνητα σκάφη περικυκλώνουν τα δελφίνια και μεθοδικά τα οδηγούν στα αβαθή νερά του κόλπου. Εκεί που οι διψασμένοι για αίμα θηρευτές με μαχαίρια, καμάκια ακόμη και με τρυπάνια θα ξεκινήσουν την “ανώδυνη” – όπως υποστηρίζουν – μαζική θανάτωση των άτυχων θηλαστικών. Μια γιορτή όπως της έχουν βαφτίσει που δεν είναι τίποτα άλλα παρά ένα μακάβριο φρικιαστικό πογκρόμ σφαγής, ακρωτηριασμού και καταστροφής της θαλάσσιας ζωής.

Της άγριας αυτής σφαγής θα ακολουθήσει η ακόμη πιο άγρια και μεσαιωνικών καταβολών βαρβαρότητα με τα κομμένα και χωρίς μάτια κεφάλια των δελφινιών να κρέμονται επιδεικτικά από τεράστια μεταλλικά αγκίστρια που κοσμούν κεντρικά σημεία των οικισμών. Εικόνες που o Πολ Γουότσον, ιδρυτής της οργάνωσης Sea Shepherd, έχει δηλώσει πως χαρακτηρίζουν την ανελέητη, δολοφονική, κακόβουλη και τερατώδη πραγματικότητα αυτής της επαίσχυντα σαδιστικής και αποκρουστικής κουλτούρας των σύγχρονων φαλαινοθήρων στις Νήσους Φερόες.

Info: Στο Grindadrap του 2021 θανατώθηκαν τουλάχιστον 1.500 δελφίνια, αριθμός που προκάλεσε διεθνή κατακραυγή για το αιματοβαμμένο έθιμο των Νήσων Φερόες. Μετά από απειλές χωρών όπως η Μ. Βρετανία για ενδεχόμενες εμπορικές κυρώσεις αν η σφαγή δεν περιοριστεί, η τοπική κυβέρνηση δεσμεύθηκε ότι ο αριθμός των δελφινιών που θα θανατώνονται ετησίως δεν θα ξεπερνά τα 500, γεγονός που χαρακτηρίσθηκε ως μια πρώτη νίκη του διεθνούς κινήματος που υποστηρίζει τον τερματισμό της περιττής και αλόγιστης αυτής “παράδοσης”.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αυγή, 8/7/2023