Το «κορίτσι της ναπάλμ», σύμβολο της φρίκης του πολέμου του Βιετνάμ έλαβε την τελευταία θεραπεία εγκαυμάτων
Η Phuc, που απεικονίστηκε το 1972 να τρέχει από επίθεση ναπάλμ κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, έλαβε τελική θεραπεία με λέιζερ στο Μαϊάμι
Η Phan Thi Kim Phuc, η φωτογραφία της οποίας έγινε σύμβολο της φρίκης του πολέμου του Βιετνάμ, έκανε την τελευταία της θεραπεία στο δέρμα με έναν ειδικό για εγκαύματα, 50 χρόνια μετά το χτύπημα του χωριού της από ναπάλμ.
Η Phuc φωτογραφήθηκε σε ηλικία εννέα ετών καθώς έτρεχε, χωρίς ρούχα και ουρλιάζοντας από την αγωνία της, μετά τη ρίψη ναπάλμ από επιθετικό αεροσκάφος Skyraider του Νοτίου Βιετνάμ. Ο Nick Ut, ο φωτογράφος που απαθανάτισε την εικόνα τον Ιούνιο του 1972, την οδήγησε μακριά για να βρει ιατρική περίθαλψη, σύμφωνα με τον Guardian.
Η Phuc πέρασε περισσότερο από ένα χρόνο στο νοσοκομείο για να αναρρώσει από τα τραύματά της και έχει ζήσει με συνεχή πόνο και περιορισμένη κινητικότητα. Αυτή την εβδομάδα υποβλήθηκε στον 12ο και τελευταίο γύρο θεραπείας με λέιζερ στο Miami Dermatology and Laser Institute, ανέφερε το NBC 6 South Florida.
Στο Μαϊάμι συνάντησε επίσης τον Ut, ο οποίος τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ για την εικόνα, την οποία τράβηξε σε ηλικία 21 ετών, και στον οποίο πιστώνει ότι της έσωσε τη ζωή.
Είπε ότι επιθυμεί όλοι να μπορούν «να ζουν με αγάπη, ελπίδα και συγχώρεση, και αν όλοι μπορούν να μάθουν να ζουν έτσι, δεν χρειαζόμαστε καθόλου τον πόλεμο».
Η Phuc έχει περιγράψει ότι μισούσε τη φωτογραφία και ότι ένιωθε άσχημη και ντροπιασμένη που απεικονιζόταν γυμνή. Τα ρούχα της είχαν καεί από το σώμα της. Τα χρόνια μετά την επίθεση, ένιωθε αυτοκτονική καθώς ζούσε με ψυχικά τραύματα και βασανιστικό σωματικό πόνο.
Μετακόμισε στον Καναδά τη δεκαετία του 1990 και στη συνέχεια ίδρυσε το Kim Foundation International, το οποίο προσφέρει ιατρική βοήθεια, συμπεριλαμβανομένης της ψυχολογικής υποστήριξης, σε παιδιά που έχουν πληγεί από τον πόλεμο.
Σε συνέντευξή της στο CBC τον περασμένο μήνα, δήλωσε: «Δεν είμαι πλέον θύμα του πολέμου. Είμαι επιζήσασα. Αισθάνομαι ότι πριν από 50 χρόνια ήμουν θύμα πολέμου, αλλά 50 χρόνια αργότερα, ήμουν φίλη, βοηθός, μητέρα, γιαγιά και επιζήσασα που καλούσε για ειρήνη».
