«Η ραπ δεν είναι για τα δικαστήρια»: Πρωτοβουλία Αμερικανών καλλιτεχνών απέναντι στον συστημικό ρατσισμό προς τη ραπ μουσική

Θα μπορούσαμε να δούμε το επόμενο διάστημα μια αλλαγή στους ισχύοντες νόμους σχετικά με το στιχουργικό περιεχόμενο τραγουδιών της χιπ-χοπ και της ραπ μουσικής και πως αυτό χρησιμοποιείται σε δικαστικές υποθέσεις, καθώς μια νέα επιστολή προτρέπει τη διοίκηση της Νέας Υόρκης να επανεξετάσει πτυχές του νομικού της συστήματος.

Ο Jay Z, ο Meek Mill, η Kelly Rowland και ο Killer Mike, μεταξύ πολλών άλλων Αμερικανών καλλιτεχνών, υπογράφουν επιστολή με την οποία ζητούν να στηριχθεί μια νομοθετική αλλαγή που προτάθηκε για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 2020.

Οι γερουσιαστές Brad Hoylman και Jamaal Bailey συνέταξαν μαζί τη νομοθετική πρόταση με τίτλο «Rap Music on Trial» το 2021, με στόχο την κατάργηση της χρήσης στίχων ραπ μουσικής ως αποδεικτικών στοιχείων στις δίκες. Οι δύο γερουσιαστές υποστηρίζουν ότι η χρήση στίχων είναι ενδεικτική του συστηματικού ρατσισμού προς το συγκεκριμένο είδος μουσικής και ότι καταπατά την ελευθερία του λόγου, χρησιμοποιώντας ως νομικό όπλο στιχουργικό περιεχόμενο που προορίζεται να έχει μόνο ψυχαγωγικό χαρακτήρα και σκοπό.

Οι καλλιτέχνες ελπίζουν ότι οι αλλαγές στη Νέα Υόρκη θα επηρεάσουν και θα επιφέρουν αλλαγές και σε άλλες πολιτείες των ΗΠΑ, αλλά και διεθνώς. Το Ηνωμένο Βασίλειο χρησιμοποιεί επίσης στίχους της ραπ μουσικής ως «αποδεικτικά στοιχεία κακού χαρακτήρα», απαγορεύοντας σε ορισμένους καλλιτέχνες να κατονομάζουν συγκεκριμένα μέρη ή πρόσωπα.

Ο Guardian αναφέρει ως παράδειγμα τον καλλιτέχνη Unknow T, ο οποίος δικάστηκε παλαιότερα με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας, αλλά αθωώθηκε το 2020. Οι εισαγγελείς προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν στίχους τραγουδιών του ως αποδεικτικά στοιχεία, χωρίς αποτέλεσμα, με πολλές οργανώσεις και συλλογικότητες να αναδεικνύουν το συστημικό ρατσισμό και τα φυλετικά στερεότυπα κατά των μαύρων καλλιτεχνών ως κυρίαρχο ζήτημα της δημόσιας ατζέντας που χρειάζεται προοδευτική αντιμετώπιση και μεταρρύθμιση.

Ο γερουσιαστής Bailey πρόσθεσε επίσης ότι «η αποδοχή της τέχνης ως ποινικού αποδεικτικού στοιχείου εξυπηρετεί μόνο τη διάβρωση αυτού του θεμελιώδους δικαιώματος» της ελεύθερης έκφρασης και περιορίζει τους καλλιτέχνες από το να μπορούν να συζητούν, να διερευνούν και να δουλεύουν πάνω σε θέματα που μπορεί να είναι επιθετικά ή βίαια.

Η απόδοση εγκληματικότητας στη μουσική είναι επίσης εγγενώς μειωτική και αγνοεί την κουλτούρα που περιβάλλει ορισμένα είδη και εξειδικευμένες μουσικές κατηγορίες. Είναι ιδιαίτερα προβληματικό όταν συμβαίνει ξεκάθαρα στο πλαίσιο του χιπ-χοπ και όχι σε άλλα είδη μουσικής, καθώς είναι απίθανο να δει κανείς ποτέ έναν καλλιτέχνη της ποπ ή της πανκ κατηγορούμενο ή στη φυλακή επειδή τραγουδάει για τη χρήση ναρκωτικών, για παράδειγμα.

Βλέποντας τόσα πολλά σημαντικά ονόματα της μουσικής βιομηχανίας να υπογράφουν αυτή τη νέα επιστολή, θα μπορούσαμε να δούμε νομοθετική αλλαγή αρκετά σύντομα. Αρκεί να υπάρξει θέληση και από τους Δημοκρατικούς και από τους Ρεπουμπλικάνους.