Σε ένα νέο πρότζεκτ με τον επί χρόνια στενό συνεργάτη της, Olivier Saillard, η ηθοποιός Τίλντα Σουίντον βυθίζεται στον κόσμο του θρυλικού Ιταλού σκηνοθέτη.
Η Σουίντον συνεργάζεται με τον επί χρόνια δημιουργικό συνεργάτη της Olivier Saillard για μια ξεχωριστή καλλιτεχνική παράσταση. Η παράσταση, με τίτλο Embodying Pasolini, είναι ένας εορτασμός της μόδας στον κινηματογράφο – πιο συγκεκριμένα, του έργου του σχεδιαστή κοστουμιών Danilo Donati, ο οποίος βοήθησε στο στυλ των ταινιών του θρυλικού Ιταλού σκηνοθέτη Πιερ Πάολο Πασολίνι.
Στην έκθεση, οι θεατές προσκαλούνται σε μια αναπαράσταση του ατελιέ κοστουμιών του Donati, έναν πολυσύχναστο χώρο εργασίας «όπου μια παράσταση γεννιέται και παίρνει μορφή». Στη συνέχεια, η Σουίντον δοκιμάζει 40 από τα πιο επιδραστικά κοστούμια του σχεδιαστή, τα οποία εμφανίζονται στις ταινίες του Πασολίνι, με την παράσταση να περιλαμβάνει πρωτότυπα σχέδια από το «Salò ή οι 120 μέρες των Σοδόμων», τα «Παραμύθια του Canterbury» και το «Άνθος των χιλίων και μιας νύχτας», μεταξύ άλλων. Επί σκηνής, η Σουίντον φοράει κάθε ένα από τα κοστούμια ξανά και ξανά, δανείζοντας το σώμα, τις σκέψεις και την εμπειρία της για να αφηγηθεί μια διαφορετική ιστορία με κάθε ρούχο.
Για τη Σουίντον, το έργο του Πασολίνι ήταν μια «φυσική επιλογή». Η ηθοποιός είναι θαυμάστρια του έργου του εδώ και δεκαετίες, αφού ανακάλυψε τις ταινίες και την ποίησή του όταν ήταν φοιτήτρια. «Η πρώτη ταινία που είδα ήταν το Love Meetings του Pasolini» λέει η Σουίντον στο περιοδικό AnOther. «Βρήκα την ταινία εξαιρετικά ρομαντική αλλά και πανκ». Μετά από αυτό, ξανασυνδέθηκε με το έργο του σκηνοθέτη μέσω του Derek Jarman, ο οποίος την ανάγκασε να παρακολουθήσει το «Ευαγγέλιο κατά Ματθαίον» ενώ γύριζε το «Caravaggio» το 1986. «Όταν το συνεργείο του Caravaggio ρώτησε αν ήταν δυνατόν να γυρίσουμε ένα κοντινό πλάνο για πολλή ώρα, θυμήθηκα τι έκανε ο Παζολίνι στο ‘The Gospel According to St. Matthew’ και είπα ναι. Σε εκείνη την περίπτωση, ο Παζολίνι ήταν σαν προστάτης άγιος, μια θεμελιώδης έμπνευση».
Μεγάλο μέρος της δύναμης των ταινιών του Παζολίνι έγκειται, προσθέτει, στα σχέδια κοστουμιών του Donati: «Έχουν ένα συντριπτικό χάρισμα. Όταν αγγίζεις το κοστούμι που φορούσε ο ίδιος ο Παζολίνι στα ‘Παραμύθια του Καντέρμπουρι’, αισθάνεσαι ακόμα τη δόνηση. Και όλοι νιώθουν κάτι ηλεκτρικό και επικίνδυνο όταν πρόκειται για τα κοστούμια του ‘Σάλο».
Ο ιστορικός μόδας Olivier Saillard έχει περάσει χρόνια δουλεύοντας πάνω σε παρόμοιες παραστάσεις, οι οποίες εξερευνούν την ποιητική κλίση της παράστασης. Ξεκίνησε να εργάζεται για το Embodying Pasolini με τη Σουνίντον τον περασμένο Ιανουάριο, δύο μήνες πριν από την πανδημία. Αν και διάβασε και παρακολούθησε μεγάλο μέρος του έργου του Παζολίνι εκ των προτέρων, τονίζει ότι η παράσταση αφορά πολύ περισσότερα από τα κοστούμια της ταινίας του.
«Δεν πρόκειται για βιογραφική ταινία», διευκρινίζει ο Saillard. «Η ιδέα είναι να αναλύσουμε τι μπορεί να δώσει, και τι δεν μπορεί να δώσει, ένα κοστούμι μετά από μια ταινία. Επιλέξαμε να κάνουμε μια έκθεση μέσω της παράστασης, προκειμένου να διατηρήσουμε μια απόσταση μεταξύ των κοστουμιών και της Τίλντα. Σε αυτή την παράσταση, είναι ένα είδος επιμελήτριας που μερικές φορές βρίσκεται πολύ κοντά στην ίδια. Άλλοτε γίνεται πραγματική επιμελήτρια, άλλοτε γίνεται περφόρμερ που προσπαθεί να δώσει λίγη ζωή σε αυτά τα κοστούμια. Το μόνο που κάναμε είναι να επιμεληθούμε έναν διάλογο μεταξύ της Τίλντας και των κοστουμιών».
Το Embodying Pasolini αποτελεί μέρος του φεστιβάλ ROMAISON της Ρώμης, ενός προγράμματος αφιερωμένου στη διερεύνηση της σχέσης μεταξύ κοστουμιών και μόδας.
