Η ομοφοβία αποτελεί μέρος της πολιτικής ατζέντας της ευρωπαϊκής δεξιάς κι ακροδεξιάς
ΛΟΑΤΚΙ

Η ομοφοβία αποτελεί μέρος της πολιτικής ατζέντας της ευρωπαϊκής δεξιάς κι ακροδεξιάς

SHARE THIS

Τον περασμένο Φεβρουάριο στο σιδηροδρομικό σταθμό της Ρώμης ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων ανδρών δέχθηκε ρατσιστική επίθεση επειδή απλώς κυκλοφορούσε στο δρόμο. Πρόκειται για ένα από τα πολλά περιστατικά βίας κατά των ΛΟΑΤΚΙ+ που έχουν καταγραφεί στη γείτονα χρόνο τον τελευταίο χρόνο, με ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας να ανησυχεί και να ζητά από τα προοδευτικά πολιτικά κόμματα να αναλάβουν δράση και να ενισχύσουν τη νομοθεσία κατά ρατσιστικών κι ομοφοβικών πράξεων.

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι το Δημοκρατικό Κόμμα και το Κίνημα των Πέντε Αστέρων κινητοποιήθηκαν νομοθετικά και παρουσιάσαν στην ιταλική Γερουσία σχετικό νομοσχέδιο, η δεξιά και η ακροδεξιά, σε αγαστή συνεργασία, μπλόκαραν την υιοθέτηση του νομοσχεδίου που προέβλεπε αυστηρότερες διατάξεις για ομοφοβικές ενέργειες κι εγκλήματα. Μαζί με την δεξιά και την ακροδεξιά συντάχθηκαν και οι πιο συντηρητικοί κύκλοι τις ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας στο Βατικανό, «κλείνοντας το μάτι» σε όσους επιμένουν να θέλουν την ιταλική κοινωνία εγκλωβισμένη σε νοοτροπίες και τοξικά πατριαρχικά στερεότυπα του σκοτεινού παρελθόντος.

Πόλεμος αξιών κι αρχών

Η ιστορία όμως της Ιταλίας δεν είναι μοναδική, αλλά αποτελεί κομμάτι μιας ευρύτερης προσπάθειας υποχώρησης των δικαιωμάτων της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+ κι ενδυνάμωσης των ομοφοβικών αντανακλαστικών στην Ευρώπη. Πρόκειται περισσότερο για έναν νέο πολιτισμικό πόλεμο και πόλεμο αξιών μεταξύ των δυνάμεων της οπισθοδρόμησης και του κοινωνικού μίσους από την μία, και των δυνάμεων της προόδου, της κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας από την άλλη. Στην ήπειρο όπου τέθηκαν οι βάσεις για τη νομιμοποίηση των γάμων μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, η τοξική αντιπαράθεση για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ επεκτείνεται σε πολλά κράτη-μέλη της ΕΕ.

Ιταλοί γερουσιαστές της ακροδεξιάς λίγο πριν την καταψήφιση του νόμου για την καταπολέμηση της ομοφοβίας, φορώντας λευκά μαντίλια που παραπέμπουν σε άλλες επικίνδυνες εποχές.

Πριν τη Ρώμη και την Ιταλία, τα «σκήπτρα» κρατούσε η Βουδαπέστη και η Βαρσοβία, όπου αμφότερες οι πολιτικές ηγεσίες σε Ουγγαρία και Πολωνία έχουν εκφράσει την πρόθεσή τους να απαγορεύσουν τις παρελάσεις υπερηφάνειας και να συνεχίσουν να υιοθετούν μέτρα που οξύνουν τον κοινωνικό ρατσισμό και τροφοδοτούν ομοφοβικά φαινόμενα. Στη Γαλλία, ο Ερίκ Ζεμούρ, που φιλοδοξεί να εκφράσει το ακροδεξιό μπλοκ και να περιθωριοποιήσει την Λεπέν, τόνισε ότι ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου είναι «παρωδία».

Η σύγκρουση που αναπτύσσεται δεν θα αφήσει ανεπηρέαστες κι άλλες χώρες, κυρίως όπου ισχυροποιούνται ακροδεξιές δυνάμεις, όπως στην Ισπανία για παράδειγμα, με το Vox να έχει στον πυρήνα της ατζέντας του την ισοπέδωση κάθε νομοσχεδίου που συνδέεται με τη στήριξη και θωράκιση των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Πρόκειται για μια βαθιά πολιτική κι ιδεολογική μάχη, μια μάχη συνολικά για τα ανθρώπινα δικαιώματα που θα ενταθεί το επόμενο διάστημα και θα αποτελέσει κυρίαρχο πυλώνα της στρατηγικής των συντηρητικών δυνάμεων, όπως βλέπουμε να συμβαίνει και στην Ελλάδα με το κυβερνών κόμμα να έχει στις τάξεις του πρόσωπα με σκληρά οπισθοδρομικές και ομοφοβικές απόψεις.

Exit mobile version