Γ. Στεφανάκης (ΚΚΕ) στη ROSA: Οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη να ζουν σύμφωνα με τις σύγχρονες δυνατότητες της εποχής μας

Μάγειρας, διανομέας, πρόεδρος του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού – Τουρισμού και Ξενοδοχείων Ν. Αττικής, και υποψήφιος Ευρωβουλευτής με το ΚΚΕ στις εκλογές της 9ης Ιουνίου, ο Γιώργος Στεφανάκης μίλησε στη ROSA για τις συνθήκες επισφάλειας που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες εργαζόμενοι και τι τελικά μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο για τον κόσμο της εργασίας.

«Οι εργαζόμενοι της χώρας μας έχουν ανάγκη να ζουν σύμφωνα με τις σύγχρονες δυνατότητες που προσφέρει η εποχή μας με τη μεγάλη ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, δηλαδή να έχουν σταθερή εργασία, αξιοπρεπές εισόδημα, σύγχρονες κοινωνικές υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας, δημόσια δωρεάν παιδεία, πρόσβαση στον πολιτισμό και τον αθλητισμό για όλους» τονίζει.

Περιγράφει την σκληρή πραγματικότητα με την οποία βρίσκονται αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι στην χώρα μας και τι μπορεί να αλλάξει εφόσον άνθρωποι σαν εκείνον βρεθούν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Όπως μάς λέει, στο ευρωψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, δεν θα βρούμε «λομπίστες, σελέμπριτις, καριερίστες».

Θα βρούμε πολλούς εργαζόμενους σαν εκείνον: «Ανθρώπους από διαφορετικούς χώρους, από τα κινήματα των αγροτών, των γυναικών, των γραμμάτων και των τεχνών, του αθλητισμού, που όμως όλοι τους έχουν ένα κοινό: Δεν έχουν δεσμεύσεις απέναντι στους επιχειρηματικούς ομίλους και βρίσκονται μπροστά στους αγώνες για όσα έχει ανάγκη ο λαός μας, για να έχει δουλειά, εισόδημα, στέγη, μόρφωση, υγεία, για να σταματήσει η εμπλοκή της χώρας μας στους δύο πολέμους που εξελίσσονται στην περιοχή και που μας βάζει σε μεγάλες περιπέτειες».

 

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη:

Είστε μάγειρας, διανομέας, πρόεδρος του ΔΣ του Συνδικάτου Επισιτισμού-Τουρισμού -Ξενοδοχείων Ν. Αττικής. Δεν έχουμε συνηθίσει τέτοια επαγγέλματα σε κέντρα λήψης αποφάσεων όπως το Ευρωκοινοβούλιο. Νιώθετε ότι αυτό σας δίνει προβάδισμα ή όχι έναντι άλλων υποψηφίων που μπορεί να έχουν μεγαλύτερη απόσταση από τους πολίτες;

Στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ συμμετέχουν εργαζόμενοι, όπως εγώ, όπως ο Μάρκος Μπεκρής που είναι λιμενεργάτης και Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, ο Γιάννης Τασιούλας που είναι Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, ο Παναγιώτης Πολίτης, πρόεδρος του σωματείου της ΛΑΡΚΟ που δίνει έναν τιτάνιο αγώνα για να μη κλείσει το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής σιδηρονικελίου στην Ευρώπη. Επίσης θα βρείτε ανθρώπους από διαφορετικούς χώρους, από τα κινήματα των αγροτών, των γυναικών, των γραμμάτων και των τεχνών, του αθλητισμού, που όμως όλοι τους έχουν ένα κοινό: Δεν έχουν δεσμεύσεις απέναντι στους επιχειρηματικούς ομίλους και βρίσκονται μπροστά στους αγώνες για όσα έχει ανάγκη ο λαός μας, για να έχει δουλειά, εισόδημα, στέγη, μόρφωση, υγεία, για να σταματήσει η εμπλοκή της χώρας μας στους δύο πολέμους που εξελίσσονται στην περιοχή και που μας βάζει σε μεγάλες περιπέτειες.

Στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ δεν θα βρείτε λομπίστες, σελέμπριτις, καριερίστες, που με μεγάλη ευκολία μεταπηδούν από ένα κόμμα στο άλλο. Βέβαια αυτό έχει την εξήγησή του, αφού σε μεγάλο ποσοστό όλα τα άλλα κόμματα στην Ευρωβουλή ψηφίζουν το ίδιο, συνδιαμορφώνουν τις αντιλαϊκές αποφάσεις, τις κοινοτικές οδηγίες και κατευθύνσεις που μετά έρχονται προς ψήφιση στην ελληνική βουλή και γίνονται αντιλαϊκοί νόμοι, πάλι στις περισσότερες περιπτώσεις με τη ψήφο όλων των άλλων κομμάτων και καθορίζουν το πώς εργαζόμαστε, το πώς ζούμε.

Αυτή την Κυριακή μπορούμε να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα καταδίκης της ΕΕ και της κυβέρνησης της ΝΔ, να της κόψουμε τη φόρα, να μην μπορεί την επόμενη μέρα των εκλογών να πει ότι έχει λευκή επιταγή να συνεχίσει να κάνει τα ίδια και χειρότερα. Όμως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν κυβερνάει μόνο με το 41%, αλλά στηρίζεται και από τη συναινετική αντιπολίτευση που ασκούν όλα τα άλλα κόμματα. Άλλωστε την ίδια  αντιλαϊκή πολιτική έχουν εφαρμόσει όλοι τους από κυβερνητικές θέσεις, και ο ΣΥΡΙΖΑ, και το ΠΑΣΟΚ, και ο Βελόπουλος που ήταν βουλευτής του ΛΑΟΣ και συγκυβέρνησε με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ψηφίζοντας μάλιστα το πρώτο μνημόνιο, και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ νο 2, η λεγόμενη Νέα Αριστερά, που τα πιο προβεβλημένα στελέχη της ήταν πρωτοκλασάτοι υπουργοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ του τρίτου μνημονίου, των ματωμένων πλεονασμάτων, του αντεργατικού νόμου Αχτσιόγλου, δηλαδή του νόμου που ο Άδωνις Γεωργιάδης της ΝΔ, σύμφωνα με δηλώσεις του, πήγε τρέχοντας να τον ψηφίσει στη βουλή, και τόσων άλλων, για τα οποία υπερηφανεύονται ακόμα και σήμερα. Όλοι μαζί στηρίζουν αυτή την πολιτική, γι’ αυτό και αποτελούν μέρος του προβλήματος που μας έχει φτάσει ως εδώ και όχι της λύσης του.

Οι διανομείς τα τελευταία χρόνια μετά την πανδημία, έδωσαν έναν τεράστιο αγώνα για κατοχύρωση εργασιακών δικαιωμάτων, έχοντας στο πλευρό τους μεγάλη μερίδα της κοινωνίας. Θα μπορούσε να επεκταθεί αυτός ο αγώνας σε κάθε χώρο δουλειάς;

Οι διανομείς έχουμε δώσει μεγάλους αγώνες και μέσα στην πανδημία και βεβαίως μετά και συνεχίζουμε και σήμερα. Να θυμίσουμε ότι ήταν οι ήρωες της πανδημίας, μαζί με τους γιατρούς στα νοσοκομεία, τους εργαζόμενους στα σούπερ μάρκετ και τις αποθήκες, και συνεχίζουν να είναι οι πραγματικοί ήρωες, γιατί μοχθούν καθημερινά, με το κεφάλι ψηλά, για να ζήσουν τις οικογένειες τους.

Η πείρα μας δείχνει ότι κάθε αγώνας, σε ένα χώρο δουλειάς, σε ένα κλάδο, δίνει θάρρος και σε έναν άλλον χώρο να βγει και αυτός μπροστά και να διεκδικήσει με τα αιτήματά του, πολλά βέβαια είναι κοινά, γιατί πάνω κάτω τα προβλήματα είναι ίδια, και βέβαια η αλληλεγγύη του κόσμου είναι απαραίτητο στοιχείο για να στηριχτεί ένας αγώνας, ώστε να είναι νικηφόρος, να αποσπάσει έστω και κάποιες πολύτιμες ανάσες ανακούφισης υπέρ των εργαζομένων.

Παραδείγματα θα βρούμε και πιο πρόσφατα, όπως με τους εργάτες της ΛΑΡΚΟ που ο αγώνας τους έχει σηκώσει στο πόδι όλη τη Λάρυμνα, τις γύρω περιοχές και συγκλονίζει όλη τη χώρα. Στα πετρέλαια Καβάλας, στους αγώνες των αγροτών, των φοιτητών, που στις 28 Φλεβάρη, τη μαύρη επέτειο από το προδιαγεγραμμένο έγκλημα των Τεμπών, ενώθηκαν με τους εργαζομένους σε ένα μεγάλο απεργιακό ποτάμι που πλημμύρισε όλη τη χώρα, κόντρα στους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, των εκπροσώπων του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή, που δεν έβρισκαν τον λόγο να κηρύξουν απεργία, δίνοντας χέρι βοηθείας στην επιχειρούμενη συγκάλυψη του εγκλήματος από την κυβέρνηση! Αλλά και σήμερα, αυτή τη στιγμή, εξελίσσεται ένας μεγάλος αγώνας, των εργαζομένων στα έργα της γραμμής 4 του ΜΕΤΡΟ, με την απεργία τους να βαστάει εδώ και πολλές μέρες, όπως και οι μεταλλωρύχοι στην Ελληνική Χρυσός.

Σε όλον αυτόν τον κόσμο που βρέθηκε και βρίσκεται στον δρόμο εμείς του λέμε να πάει στην κάλπη και να ψηφίσει με τον ίδιο τρόπο που αγωνίζεται, γιατί και η ψήφος είναι ένα όπλο που μπορείς να το χρησιμοποιήσεις λάθος και να πυροβολήσεις τα πόδια σου, ψηφίζοντας το ίδιο με τα αφεντικά σου ή να σημαδέψεις σωστά.  Εμείς καλούμε τη καθεμία και τον καθένα από εμάς, με καθαρό μυαλό και με το χέρι στη καρδιά, να κάνει αυτό που σκέφτεται: Να στηρίξει το ΚΚΕ για να  φτάσει  όσο γίνεται πιο ψηλά  και έτσι να κοντύνει τη ΝΔ, να δώσει χαστούκι στην αλαζονεία του Μητσοτάκη, να μην εγκλωβιστεί σε νέες αυταπάτες, στις ίδιες δοκιμασμένες παλιές συνταγές.

Λόγω της φύσης της δουλειάς σας, ξέρετε πολύ καλά την επισφάλεια, τις δυσκολίες και την αγωνία των εργαζομένων. Ποια θα είναι η δική σας προτεραιότητα αν εκλεγείτε;

Ξέρετε είναι τόσα πολλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς με τις εργασιακές σχέσεις-λάστιχο, αλλά και οι νέοι, οι γυναίκες, η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, που δεν μπορείς εύκολα να τα βάλεις στο ζύγι. Αφήστε που όλα μαζί περιπλέκονται. Γιατί την ίδια ώρα που τελειώνει ο μισθός στις 15 του μήνα και μετά σκέφτεσαι ακόμα και τι θα βάλεις πάνω στο τραπέζι, 3000 παιδιά περιμένουν στη λίστα αναμονής να χειρουργηθούν λόγω της υποχρηματοδότησης και της υποστελέχωσης των παιδιατρικών δημόσιων νοσοκομείων. Την ώρα που φοβάσαι να μη σου βγάλουν το σπίτι σε πλειστηριασμό και στο πάρουν τα κοράκια των funds, το χάνεις σε μια πλημμύρα, το βλέπεις να καίγεται λόγω της ανυπαρξίας μέτρων προστασίας του λαού απέναντι στις φυσικές καταστροφές από ένα κράτος εχθρικό, που αποθεώνει την ατομική ευθύνη και μετράει τα πάντα, ακόμα και την ανθρώπινη ζωή, με το ζύγι του κόστους- οφέλους.

Μάλιστα, την ίδια στιγμή τα λεφτά δίνονται με τη σέσουλα, 500 εκατομμύρια ευρώ κάθε μέρα, για να συμμετέχει η ελληνική φρεγάτα “Ύδρα” στον πόλεμο στην Ερυθρά Θάλασσα, βάζοντας τη ζωή του πληρώματος σε κίνδυνο, ώστε να κάνει η ελληνική κυβέρνηση «πλάτες» στο κράτος δολοφόνο του Ισραήλ που σφαγιάζει τον Παλαιστινιακό λαό και να προστατεύει τα συμφέροντα των εφοπλιστών. Το ζήτημα είναι, λοιπόν, να αγωνιστούμε για όλα, γιατί όλα αυτά τα προβλήματα έχουν την ίδια ρίζα, που δεν είναι άλλη από την πολιτική που θυσιάζει τις ανάγκες των πολλών για τα κέρδη των λίγων.

Οι νέοι σήμερα φαίνεται να οργανώνονται στα συνδικάτα και σε συλλογικά όργανα δυσκολότερα απ’ ότι παλιά. Είναι έτσι; Κι αν ναι, γιατί; Εκτιμάτε ότι μπορεί να αλλάξει αυτό;

Έχουμε τα πρόσφατα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών που ανέδειξαν για 3η συνεχόμενη χρονιά την Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας 1η δύναμη στις σχολές όλης της χώρας, αλλά και σημαντικών αρχαιρεσιών σε αρκετούς κλάδους, όπως του φαρμάκου, στον κλάδο των εκπαιδευτικών, των υγειονομικών κ.α. που δείχνουν ότι ενισχύεται η συμμετοχή των εργαζομένων στα σωματεία. Επίσης, το τελευταίο διάστημα ιδρύονται νέα σωματεία, όπως είναι το σωματείο των εργαζομένων στο εργοτάξιο του Ελληνικού, στη Τελεπερφόρμανς, που απασχολούν χιλιάδες εργαζόμενους, κυρίως νέους, και αλλού. Άρα, εκτιμάμε ότι κάτι αλλάζει, ότι  μέσα στους αγώνες, μέσα στις αρχαιρεσίες, μέσα από τις βουλευτικές και τις τοπικές εκλογές, όπου και εκεί τα ποσοστά του ΚΚΕ ενισχύθηκαν, έχει ήδη αρχίσει να διαμορφώνεται ένα ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής που μπορεί να δυναμώσει και άλλο, αυτή τη φορά με την υπερψήφιση του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου.

Τι έχουν ανάγκη περισσότερο οι εργαζόμενοι στην χώρα μας;

Οι εργαζόμενοι της χώρας μας έχουν ανάγκη να ζουν σύμφωνα με τις σύγχρονες δυνατότητες που προσφέρει η εποχή μας με τη μεγάλη ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, δηλαδή να έχουν σταθερή εργασία, αξιοπρεπές εισόδημα, σύγχρονες κοινωνικές υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας, δημόσια δωρεάν παιδεία, πρόσβαση στον πολιτισμό και τον αθλητισμό για όλους. Όμως αυτά λογαριάζονται ως κόστος για το κράτος για να κερδίζουν οι  επιχειρηματικοί όμιλοι. Γι’ αυτό οι εργαζόμενοι στην χώρα μας έχουν ανάγκη από ένα πιο δυνατό ΚΚΕ, γιατί έτσι μπορούμε να είμαστε πιο πολλοί και πιο δυνατοί και εκεί που παίρνονται οι αντιλαϊκές αποφάσεις, στο Ευρωκοινοβούλιο, για να τις αποκαλύπτουμε, να ενημερώνουμε το λαό και να έχει τη δική του φωνή, και κυρίως εκεί που ανατρέπονται, στους δρόμους του αγώνα.

Υπό ποιους όρους η ΕΕ θα μπορούσε να αποτελέσει σύμμαχο του εργατικού κινήματος;

Η ΕΕ είναι μια ένωση κρατών που φτιάχτηκε για να υπηρετεί τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους. Είναι η ΕΕ των μνημονίων, του Ταμείου Ανάκαμψης με τα προαπαιτούμενα του, που ματώνουν τους λαούς, της φοροληστείας, των πράσινων χαρατσιών που μας  βυθίζουν την ενεργειακή φτώχεια. Είναι η ΕΕ των ξεχειλωμένων ωραρίων, των  mini jobs, της εμπορευματοποίησης των πάντων. Αυτή η ΕΕ πρέπει να καταδικαστεί στις κάλπες, μαζί με τα κόμματα που τη στηρίζουν και να ενισχυθεί το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που αποκαλύπτει τον αντιλαϊκό της χαρακτήρα και μπαίνει μπροστά για να σπάσουμε τα δεσμά του συστήματος που αυτή υπηρετεί. Γι’ αυτό και η  αποχή από αυτές τις εκλογές δίνει «λευκή επιταγή»  να συνεχίσουν το αντιλαϊκό τους έργο, τελικά δείχνει ανοχή. Για όλους αυτούς τους λόγους αυτή την Κυριακή να γεμίσουμε τις κάλπες με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, για νέους πιο επιθετικούς αγώνες, για να δυναμώσει η προοπτική, για να ζήσουμε καλύτερα.