Κ. Αρβανίτης στη ROSA: Επικίνδυνη η «Ορμπανοποίηση», του μεγάλου κόμματος της Ελληνικής Δεξιάς
Για τον κίνδυνο της «Ορμπανοποίησης», του μεγάλου κόμματος της Ελληνικής Δεξιάς, τις καταστροφικές επιλογές του Μητσοτάκη στο προσφυγικό και τη μονοφωνία στα ΜΜΕ μίλησε μεταξύ άλλων ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Αρβανίτης σε συνέντευξη στη ROSA.
Όσον αφορά το προσφυγικό, ο κ. Αρβανίτης υπογράμμισε: «Η σκληρή αλήθεια είναι ότι η εικόνα της Ελλάδας γκριζάρει επικίνδυνα στο προσφυγικό, και οι προοδευτικές ομάδες κατανοούν πολύ καλά και τις καταστροφικές επιλογές της Δεξιάς του Μητσοτάκη, αλλά και το βρώμικο παιχνίδι του Ερντογάν».
Παράλληλα, μίλησε για την άνοδο της άκρας δεξιάς πανευρωπαϊκά, τονίζοντας ότι στην Ελλάδα παρατηρείται ένα επίσης ζοφερό φαινόμενο. «Στην Ελλάδα μπορεί η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής να κατέρρευσε εκλογικά, έχουμε όμως ένα φαινόμενο, που θα μου επιτρέψετε να θεωρώ πολύ επικίνδυνο και διαβρωτικό: την «Ορμπανοποίηση», του μεγάλου κόμματος της Ελληνικής Δεξιάς!», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Ποια είναι η αντίδραση των ευρωομάδων του προοδευτικού μπλοκ για το προσφυγικό ζήτημα στη χώρα μας; Θα μπορούσε να ασκηθεί μεγαλύτερη πίεση στην ελληνική κυβέρνηση από την Αριστερά, τους Σοσιαλιστές και τους Πράσινους, ώστε να αναδειχθούν με μεγαλύτερη ένταση τα αρνητικά της πολιτικής της ΝΔ στο μείζον αυτό θέμα;
Την περασμένη πενταετία η Ελλάδα κατάφερε να βρεθεί στην διεθνή πρωτοπορία. Με δυσανάλογα μικρή βοήθεια από την υπόλοιπη Ευρώπη κατάφερε να επιδείξει πρωτοφανή αλληλεγγύη, γίναμε θετικό σημείο αναφοράς και στην περιοχή μας και παγκόσμια. Όλα αυτά μέχρι το περασμένο καλοκαίρι: η πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα έφερε στην εξουσία τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη με φιλελεύθερο προσωπείο σε μια σειρά ζητήματα, αλλά ανοιχτά ακραίο δεξιό πολιτικό λόγο στο Προσφυγικό. Ένα κλασικό Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα, αντί για τη συνήθη μετριοπάθεια των συντηρητικών κομμάτων υιοθέτησε όλη την ξενοφοβική ατζέντα της ακροδεξιάς, έσπειρε μίσος στην ελληνική κοινωνία και με πρακτικές ακροδεξιού λαϊκισμού μεγαλοποίησε υπαρκτές αδυναμίες χτίζοντας πολιτικό κεφάλαιο πάνω σε κατατρεγμένους ανθρώπους. Αυτή η αλλαγή μας φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ξέρετε, εμείς δεν έχουμε εκλεγεί για να κάνουμε αντιπολίτευση στην Κυβέρνηση από τις Βρυξέλλες ή το Στρασβούργο. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση που φέρνει σιγά σιγά τη χώρα εκτός Ευρωπαϊκής νομιμότητας, και οι πολιτικές ομάδες που αναφέρετε δεν μπορούν να παραμείνουν θεατές. Μας δυσκολεύει πάρα πολύ η ακραία δεξιά δήθεν «αποτρεπτική» πολιτική Μητσοτάκη. Όταν μαζί με τους συναδέλφους μου στη LIBE κατακεραυνώναμε με αυστηρότητα το κουρέλιασμα του κράτους Δικαίου στην Ουγγαρία ή την Πολωνία, ας πούμε, μας ήταν πολύ δύσκολο να πείσουμε τους συναδέλφους μας ότι, στο κάδρο των ευθυνών για το προσφυγικό, η Ευρώπη πρέπει να τραβήξει το αυτί στην Τουρκία του Ερντογάν. Μάλιστα, πριν από λίγες μέρες και ενόψει ενός ακόμη αντιπροσφυγικού κυβερνητικού Αρμαγεδδώνα (εξώσεις από διαμερίσματα-δομές, μαζικές απορρίψεις αιτημάτων για άσυλο κλπ), είχαμε μια ακόμη επιστολή από τρεις ομάδες προς τους αρμόδιους Επιτρόπους, όπου εκφράζονται σοβαρές ανησυχίες τόσο για τα αποτελέσματα όλων αυτών των πολιτικών, όσο και για την συμβατότητά τους με την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία!
Η σκληρή αλήθεια είναι ότι η εικόνα της Ελλάδας γκριζάρει επικίνδυνα στο προσφυγικό, και οι προοδευτικές ομάδες κατανοούν πολύ καλά και τις καταστροφικές επιλογές της Δεξιάς του Μητσοτάκη, αλλά και το βρώμικο παιχνίδι του Ερντογάν.
ΕΕ και Ευρωζώνη εισέρχονται σε φάση πρωτοφανούς ύφεσης. Εκτιμάτε ότι θα βγούμε γρήγορα από αυτή την κατάσταση και η ευρωπαϊκή οικονομία θα ανακάμψει, όπως προβλέπει ΔΝΤ, ή υπάρχει κίνδυνος στασιμότητας και ενός νέου κύκλου λιτότητας, ειδικά για τις πιο αδύναμες οικονομίες, όπως η ελληνική για παράδειγμα;
Φυσικά και υπάρχει κίνδυνος, και ο κίνδυνος είναι ανάλογος του ύψους του νέου χρέους που η όποια ρύθμιση θα φορτώσει στις καθημαγμένες από την κρίση του Ευρώ (ναι, αυτήν που κάποιοι προσπάθησαν να περάσουν στην Ευρωπαϊκή Κοινή Γνώμη ως δήθεν «Ελληνική Κρίση») οικονομίες. Ο Ευρωπαϊκός Νότος μόλις τώρα συνέρχεται σιγά σιγά από την κρίση και ο νέος υφεσιακός κύκλος που ανοίγει μετά την πανδημία πρέπει να κλείσει γρήγορα και χωρίς – θα το ξαναπώ, είναι μείζον- νέο χρέος. Όχι μόνο για την Ελλάδα, για όλες τις χώρες που μόλις είχαμε αρχίσει να συνερχόμαστε.
Για την Ελλάδα όμως υπάρχει και ένας επιπλέον επιβαρυντικός παράγοντας: η Κυβέρνηση επέλεξε για την οικονομία λογική «ανοσίας της αγέλης» χτυπώντας τον κόσμο της εργασίας κι αφήνοντας εκτεθειμένους τους μικρομεσαίους. Ο ΣΥΡΙΖΑ επεξεργάστηκε ένα ολοκληρωμένο πλέγμα προτάσεων στο οποίο η κυβέρνηση απαντά με εξυπνακισμούς για «λεφτόδεντρα» για να αποφύγει την ουσία της συζήτησης και για τα δικά της μέτρα, αλλά και για τις κοστολογημένες προτάσεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Πως αξιολογείτε το νέο “πακέτο” μέτρων για τη στήριξη των Ευρωπαϊκών Οικονομιών ; Η Ε.Ε. βαδίζει στο σωστό μονοπάτι ή όχι;
Βαδίζουμε σε ένα μονοπάτι που για πρώτη φορά επιχειρεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, της έμπρακτης αλληλεγγύης, μέσω της ομολογοποίησης ενός -μικρού, έστω- μέρους του χρέους. Και αυτό θεωρώ ότι είναι θετικό, όπως θεωρώ ότι δεν είναι ώρα για επικοινωνιακά πανηγύρια. Χρειάζεται πολλή δουλειά για να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα, πολλή μελέτη των όρων με τους οποίους θα δοθεί η βοήθεια, πόσο θα είναι τα δάνεια και πόσο οι χορηγίες, αν τα ποσά θα είναι αυτά ή μικρότερα και πολύ υπομονή για τη δύσκολη διαπραγμάτευση που θα γίνει για όλα αυτά στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, μια διαδικασία που δεν αποκλείεται να ακυρώσει στην ουσία τα όποια θετικά στοιχεία έχει η πρόταση που παρουσίασε η κυρία βον ντερ Λάιεν, μια πρόταση που βρίσκεται λίγα βήματα πιο μπροστά ακόμη κι από τις δειλές προτάσεις που είχε υιοθετήσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Επιμένω όμως, ας κάνουμε υπομονή ώσπου να δούμε το τελικό αποτέλεσμα. Η Ενωμένη Ευρώπη μας έχει εκπλήξει πολλές φορές και θετικά και αρνητικά…
Και φυσικά, να έχουμε το νου μας στο τί θα γίνουν τα (όποια…) ευρω-κονδύλια στην Ελλάδα, πώς η Δεξιά θα τα μοιράσει, σε ποια συμφέροντα και με ποιους όρους. Ξέρετε πολύ καλά πως στην Ελλάδα έχουμε συσσωρευμένη εμπειρία δεκαετιών από σπατάλες, κακοδιαχείριση, και κάθε είδους αναποτελεσματική διαχείριση ευρωπαϊκών πόρων. Ε, το τελευταίο που, χρειάζεται η χώρα είναι μια επανάληψη της αθλιότητας που είχαμε ζήσει όταν η λέξη ΕΣΠΑ είχε γίνει συνώνυμη της ρεμούλας, και η Δεξιά του κυρίου Μητσοτάκη δεν μας αφήνει να ελπίζουμε και πολύ…
Πολλές διεθνείς έρευνες κατατάσσουν την Ελλάδα σε πολύ χαμηλές θέσεις και σε ευρωπαϊκό και σε παγκόσμιο επίπεδο αναφορικά με την ελευθεροτυπία και τον πλουραλισμό στην ενημέρωση. Σήμερα επικρατεί μονοφωνία, ενώ τα ρεπορτάζ πλαισιώνονται με παρόμοιο τρόπο από την συντριπτική πλειονότητα των mainstream Μέσων. Με δεδομένη τη μεγάλη εμπειρία σας στο χώρο της δημοσιογραφίας, πώς θα μπορούσε να βελτιωθεί αυτή η κατάσταση και ποιες ενέργειες θα μπορούσε να αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπισή της;
Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε φάση ανασύνταξης των μιντιακών του δυνάμεων καθώς έχει υποστεί και υφίσταται καθημερινά τις συνέπειες της πνιγηρής κατάστασης στην Ενημέρωση που πολύ σωστά περιγράφετε. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν είναι μια αόρατη ομάδα ειδικών της πολιτικής, ο ΣΥΡΙΖΑ είμαστε όλοι εμείς που ψηφίζουμε, ελπίζουμε, θυμώνουμε. Και δεν θα πω κάτι νέο, αλλά όλοι εμείς, όσο μπορεί ο καθένας πρέπει να στηρίξουμε τα μέσα μας, καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του. Δεν είναι όμως μόνο τα κομματικά μέσα, είναι και μια σειρά μικρές αλλά δυναμικές προσπάθειες όπως η δική σας, είναι μέσα που βρίσκονται κοντά στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να είναι κομματικά, αλλά και πολλά μέσα στην Ελληνική Περιφέρεια που αντιστέκονται, έχουν κι αυτά σημαντικό αριθμό εργαζομένων, χρειάζονται στήριξη και είναι κρίσιμο να υπάρχουν. Όχι για τον ΣΥΡΙΖΑ ή οποιοδήποτε άλλο κόμμα, αλλά για τον πλουραλισμό στην Ενημέρωση, για την ίδια τη δημοκρατία.
Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ξέρετε ζυμώνονται πολλές ιδέες που κάποια στιγμή υλοποιούνται έστω και με τους αργούς γραφειοκρατικούς ρυθμούς της ΕΕ. Σ’ αυτήν τη φάση ακριβώς βρισκόμαστε τώρα, καθώς υπάρχει ένας προβληματισμός για μια πανευρωπαϊκή πρωτοβουλία ελέγχου των όρων με τους οποίους ασκείται το λειτούργημα της Ενημέρωσης, κάτι σαν Πανευρωπαϊκή Εποπτική Αρχή που θα παρακολουθεί και -κατά το δυνατόν- θα εξουδετερώνει τα εμπόδια στην ελεύθερη ενημέρωση που επιχειρούν να ορθώσουν κατά καιρούς διάφορες κυβερνήσεις. Είναι στα σπάργανα ακόμη, αλλά η συζήτηση έχει ξεκινήσει: η προβληματική Ενημέρωση απλώνεται σαν γάγγραινα στην Ευρώπη και απειλεί όχι μόνο τη Δημοκρατία, αλλά μελλοντικά και την ίδια την υπόστασή της ΕΕ.
H ακροδεξιά συνεχίζει να ενδυναμώνεται σε πολλά κράτη-μέλη της ΕΕ και στην Ελλάδα βλέπουμε τη δημιουργία νέου κόμματος από πρώην στέλεχος της Χρυσής Αυγής. Την ίδια στιγμή η αριστερά και οι προοδευτικές δυνάμεις αδυνατούν να περάσουν το μήνυμά τους στις κοινωνίες, όπως αποτυπώνεται και από τα εκλογικά αποτελέσματα. Που πάει η κατάσταση κ. Αρβανίτη;
Το πρόβλημα με την Ακροδεξιά είναι διπλό: από τη μία ενδυναμώνεται , όπως σωστά επισημαίνετε, από την άλλη κανονικοποιείται, γίνεται mainstream που λένε και οι νεότεροι, γίνεται κανονικότητα και ο λόγος της απενοχοποιείται. Στην Ελλάδα μπορεί η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής να κατέρρευσε εκλογικά, έχουμε όμως ένα φαινόμενο, που θα μου επιτρέψετε να θεωρώ πολύ επικίνδυνο και διαβρωτικό: την «Ορμπανοποίηση», του μεγάλου κόμματος της Ελληνικής Δεξιάς! Δηλαδή δεν μετακόμισαν μόνιμα οι ψηφοφόροι σε κάποιο λαμπερό παραμάγαζο που ξερνά ψευτοπατριωτισμό και μισαλλοδοξία, αλλά ο πάλαι ποτέ κυρίαρχος φορέας της Χριστιανοδημοκρατίας στη χώρα μας, το κυβερνόν κόμμα, εκφέρει πια έναν λόγο που θυμίζει όλο και περισσότερο Όρμπαν και Σαλβίνι και αυτό βεβαίως δεν έγινε σήμερα, αλλά είχε ξεκινήσει από την περίοδο Σαμαρά. Και φυσικά η Δεξιά δεν γίνεται ακραία μόνο στη χώρα μας, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Απέναντι σ’ αυτήν την απειλή ο προοδευτικός κόσμος πρέπει να τολμήσει περισσότερο, να μιλήσει ανοιχτά για το προσφυγικό-μεταναστευτικό και να αντιπαρατεθεί στο ακροδεξιό σκοτάδι, όμως όχι μόνο ιδεολογικά, στην ανθρωπιστική διάσταση του ζητήματος, αλλά και πρακτικά, με λύσεις, αλλά και τα δεδομένα εκείνα που θα γκρεμίζουν το αφήγημα μίσους που έχτισε ο αντίπαλος.
Ποια είναι τα 3 κεντρικά ζητήματα που αναδείξατε στο Ευρωκοινοβούλιο μέχρι σήμερα;
Δύο πολύ σημαντικά ζητήματα έχω καταφέρει να θέσω με την στήριξη των συνεργατών μου στην Επιτροπή EMPL, θέματα για το μέλλον της Εργασίας: Προσπαθούμε να ξεκινήσουμε τη συζήτηση για έναν πανευρωπαϊκό μηχανισμό κατώτατου μισθού, κάτι που με τις ανισότητες που υπάρχουν σήμερα φαίνεται σχεδόν αδύνατο, αλλά -πιστέψτε με- δεν είναι, ενώ λίγο πριν από την πανδημία βάλαμε μπροστά τη δουλειά για το θέμα της τεχνητής νοημοσύνης. Δεν είχε πολύ θερμή υποδοχή αυτό, αλλά μετά ήρθε η πανδημία, η εργασία έγινε τηλε-εργασία και μια σειρά προβληματικές που είχαν θεωρηθεί πρόωρες, έγιναν ξαφνικά… επίκαιρες. Έχω επιμείνει ιδιαίτερα στο Προσφυγικό, και ειδικά στο θέμα των Αγνοουμένων της προσφυγικής κρίσης, των χαμένων νεκρών που οι δικοί τους δεν ξέρουν που βρίσκονται για να τους κλάψουν. Είναι ένα θέμα που αγγίζει τη συλλογική μας μνήμη στην Ελλάδα. Είμαστε μια χώρα που την πρόσφατη ιστορία της έχουν σημαδέψει αλλεπάλληλες τραγωδίες με χαμένους νεκρούς, ανθρώπους που εντοπίστηκαν δεκαετίες αργότερα, και όχι όλοι τους…
Άλλο ένα κεντρικό ζήτημα που αναδείξαμε ήταν η σκοτεινή κυβερνητική παρέμβαση στην Επιτροπή Ανταγωνισμού με την καθαίρεση Θάνου, μια υπόθεση που όσο κι αν δείχνει να σχετίζεται με τη λειτουργία της Αγοράς, υποκρύπτει ένα μείζον ζήτημα Δημοκρατίας, καθώς όλοι ξέρουμε πως στόχος ήταν η έρευνα για τη Διανομή του Τύπου.
Το σίγουρο είναι πως στα επόμενα τέσσερα χρόνια έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας!
