Το φονικό πέρασμα προσφύγων και μεταναστών από το Μαρόκο στη Μελίγια

Μαροκινοί και υποσαχάριοι Αφρικανοί μετανάστες και πρόσφυγες προσπαθούν να φτάσουν κολυμπώντας στους ισπανικούς θύλακες Θέουτα και Μελίγια από τα γειτονικά μαροκινά λιμάνια. Όμως το πέρασμα ακόμη και εκατό μέτρων από την ακτή είναι επικίνδυνο.

Στις 30 Μαρτίου, δώδεκα άνδρες εντοπίστηκαν να τρέχουν στην παραλία της Μελίγια. Όλοι μετανάστες και πρόσφυγες, κολύμπησαν όλη τη νύχτα, πιθανώς από το κοντινό λιμάνι Μπένι Ανσάρ, στο Μαρόκο.

Σύμφωνα με τη συλλογικότητα «Adelante Melilla», οι άνθρωποι εντοπίστηκαν και συνοδεύτηκαν από την αστυνομία στο μοναδικό κέντρο υποδοχής μεταναστών στη Μελίγια, το Ceti.

Εδώ και αρκετά χρόνια άνθρωποι από τη Δυτική Αφρική την υποσαχάρια Αφρική ή το Μαρόκο προσπαθούν να εισέλθουν στη Μελίγια και τη Θέουτα, τους δύο ισπανικούς θύλακες σε μαροκινό έδαφος, για να ζητήσουν άσυλο ή με την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής.

Οι απόπειρες να διασχίσουν τους συρματοπλέγματα είναι συχνές. Κάθε εβδομάδα, δεκάδες άνθρωποι προσπαθούν να περάσουν πάνω από τα συρματοπλέγματα, τα οποία είναι αρκετά ψηλά, με τους περισσότερους να τραυματίζονται.

Τα επικίνδυνα ρεύματα της θάλασσας

Λιγότερα ωστόσο γράφονται και μαθαίνουμε για όσους προσπαθούν να φτάσουν κολυμπώντας στη Μελίγια και τη Θέουτα από τα γειτονικά μαροκινά λιμάνια. Η Μελίγια απέχει μόλις εκατό μέτρα από το λιμάνι Μπένι Ανσάρ, τους χωρίζει όμως ένας επικίνδυνος «κυματοθραύστης» που βυθίζεται στη θάλασσα για αρκετές δεκάδες μέτρα, καθιστώντας το πέρασμα λίγο μεγαλύτερο αλλά κάποιες φορές πιο εφικτό για τους πρόσφυγες και μετανάστες.

Ωστόσο, οι κίνδυνοι παραμένουν υψηλοί. «Ναι, υπάρχουν τραγωδίες, επειδή το κολύμπι στην περιοχή της Μελίγια είναι επικίνδυνο. Τα νερά είναι κρύα και υπάρχουν έντονα και παραπλανητικά θαλάσσια ρεύματα», δήλωσε στο InfoMigrants ο Mohammed Ben Issa, μέλος του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Μαρόκο. «Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το κολύμπι είναι ο ταχύτερος τρόπος, αλλά, πάνω απ’ όλα, είναι πολύ επικίνδυνο».

Σε ένα άρθρο του 2014 στην εφημερίδα «Le Figaro», ένας μετανάστης από το Καμερούν περιέγραψε πως το πέρασμα δεν ήταν εύκολο. «Αν δεν είσαι πολύ καλός κολυμβητής, είναι καλύτερα να έχεις σωσίβιο. Φεύγεις τη νύχτα, κολυμπάς στο σκοτάδι και μετά φτάνεις στην ακτή».

Οι διελεύσεις αυξήθηκαν μέσα στην πανδημία

Τις τελευταίες εβδομάδες τέσσερις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στα νερά της Μελίγια, με τα πτώματά τους να ξεβράζονται αργότερα στις παραλίες του θύλακα.

Σύμφωνα με τον Ali Zoubeidi, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Hassan I του Μαρόκου και ειδικό σε θέματα μετανάστευσης, οι κολυμβητικές διελεύσεις πολλαπλασιάστηκαν με την πανδημία του κοροναϊού. «Πριν την πανδημία, πολλοί μετανάστες που ήθελαν να εισέλθουν στη Θέουτα και τη Μελίγια κρύβονταν σε ρυμουλκούμενα φορτηγά και αυτοκίνητα που κατευθύνονταν προς τα εκεί. Αλλά με την επιδημία και το κλείσιμο των χερσαίων συνόρων οι άνθρωποι αναζήτησαν νέους τρόπους για να εισέλθουν στους θύλακες, όπως το κολύμπι».

Η αναρρίχηση των τριπλών συρματοπλεγμάτων έχει επίσης γίνει όλο και πιο περίπλοκη. «Οι έλεγχοι των Ισπανών και των Μαροκινών έχουν ενταθεί γύρω από τους δρόμους, γύρω από τη χερσαία περιοχή, γύρω από τους φράχτες» εξήγησε ο Zoubeidi. Η δε αναρρίχηση στα συρματοπλέγματα οδηγεί συχνά σε σοβαρούς τραυματισμούς: υπάρχουν πτώσεις, υπάρχουν βαθιά κοψίματα, υπάρχουν επίσης και χτυπήματα και βία από την ισπανική αστυνομία. Ορισμένοι μετανάστες προτιμούν λοιπόν να βγουν στη θάλασσα, παρακάμπτοντας τη συρμάτινη προβλήτα, για να προσπαθήσουν να φτάσουν στις παραλίες της Μελίγια.

«Αυτοί που διασχίζουν κολυμπώντας είναι επίσης εκείνοι που δεν μπορούν να πληρώσουν τους διακινητές για να διασχίσουν τη Μεσόγειο με φουσκωτό ή τζετ σκι. Το κολύμπι δεν κοστίζει τίποτα»δήλωσε ο Ben Issa, από το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Σύμφωνα με τον ίδιο, ο αριθμός όσων επιχειρούν να περάσουν από τα μαροκινά παράλια προς τους ισπανικούς θύλακες είναι δύσκολο να ποσοτικοποιηθεί: οι «επιτυχημένοι μετανάστες και πρόσφυγες», όσοι κατάφεραν και πέρασαν δηλαδή, συχνά δεν καταγράφονται, ωστόσο βάσει εκτιμήσεων αρκετές εκατοντάδες έχουν προσπαθήσει να κολυμπήσουν προς τους ισπανικούς θύλακες από τον Σεπτέμβριο του 2020.