Η αέρινη, εξωτική περπατησιά του Κάρλος Βαλντεράμα στο Μουντιάλ του ‘90
Στο νέο επεισόδιο του podcast της ROSA «Πελότα Λίμπρε» μιλάμε για τον Κάρλος Βαλντεράμα, τον «El Pibe» του ποδοσφαίρου της Κολομβίας, μίας μοναδικής, cult προσωπικότητας που κόσμησε τα ποδοσφαιρικά γήπεδα τις δεκαετίες του 1980 και 1990 με το στυλ και τις τεχνικές του αρετές.
Αν υπάρχει μια λέξη που να ταυτίζεται με τον Κάρλος Βαλντεράμα είναι το «toque». Το «άγγιγμα» στα ισπανικά, το άγγιγμα της μπάλας, μία κίνηση απαλή, ένα «τσίμπημα» που γεννήθηκε στη Λατινική Αμερική. Αυτή η πάσα με τη μία, πριν εμφανιστεί και κυριαρχήσει το τίκι-τάκα. Ήταν το χαρακτηριστικό στιλ ανάπτυξης του παιχνιδιού της μεγάλης ομάδας της Κολομβίας του Φρανσίσκο Ματουράνα στις αρχές της δεκαετίας του 1990, με κύριο εκφραστή τον Κάρλος Βαλντεράμα, τον «αρχηγό την φυλής», τον οργανωτή της μεσαίας γραμμής, που είχε τον δικό του τρόπο να «γκρεμίζει» τις αντίπαλες άμυνες με μια-δυο κινήσεις.
Ο Ουρουγουανός συγγραφέας Εδουάρδο Γκαλεάνο παρομοιάζει το toque με την milonga, ένα είδος μουσικής και χορού από την οικογένεια του τάνγκο που ακολουθεί περίπου τους ίδιους χορευτικούς κανόνες, με έντονα τα αφρικανικά χορευτικά στοιχεία. Αυτό το παιχνίδι είδαμε από τους Κολομβιανούς στα Μουντιάλ του ’90 και του ’94, με την ομάδα να χαρίζει κύματα συγκίνησης σε όλο τον ποδοσφαιρικό κόσμο.
Με τα μαλλιά του Noel Redding, το μουστάκι του Charles Bronson και μια σειρά από χάντρες και βραχιόλια στα χέρια, ο Βαλντεράμα έφτιαξε το αυλάκι μέσα στο οποίο κινήθηκε η ομάδα της Κολομβίας. Παρά τις αδιαμφισβήτητες τεχνικές του αρετές, σπάνια επεξεργαζόταν υπερβολικά τα φανταχτερά του σόλο, δίνοντας παραστάσεις με μια μετρονομική, θα λέγαμε, κομψότητα, βάζοντας δύο πινελιές εκεί που δεν το περιμένει κανείς.
Με τον Λόταρ Ματέους, μετά το παιχνίδι που μας έκανε όλους να ερωτευτούμε την εθνική ομάδα της Κολομβίας. / AP Photo
Αργή κίνηση, θωράκιση της μπάλας με τον τρόπο του Γκασκόιν, χωρίς ίχνος ιδιοτέλειας, με ρυθμική απλότητα, ζητά την μπάλα, τη φέρνει στα πόδια του και αναζητά να την «σπάσει» κάθετα στους επιθετικούς. Το ρεπερτόριό του ήταν πληθωρικό και εκλεκτικό, αλλά συνάμα ανεπιτήδευτο.
Έτσι έγινε και στο παιχνίδι με τη Γερμανία του Ματέους και του Κλίνσμαν, αυτή την καλοδουλεμένη ποδοσφαιρική «μηχανή», όταν συνεννοήθηκε άψογα με τον Ρινκόν για να ισοφαρίσει σε 1-1 η Κολομβία στις καθυστερήσεις του παιχνιδιού και να πάρει την πρόκριση για τους «16» του Μουντιάλ της Ιταλίας.
