Ρόι Κιν: Ο απόλυτος αρχηγός μέσα στο γήπεδο
Στο νέο επεισόδιο του podcast της ROSA «Πελότα Λίμπρε» μιλάμε για τον μεγάλο Ιρλανδό παίκτη, την ψυχολογία του μέσα στο γήπεδο, της μάχης με τον Πατρίκ Βιεϊρά, το χτύπημα στον Άλφ-Ίνγκε Χάαλαντ, πατέρα του Έρλινγκ Χάαλαντ, το μεγάλο παιχνίδι στο Τορίνο το 1999 απέναντι στη Γιουβέντους πριν το τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και εκείνο το αλησμόνητο τρεμπλ.
Για πολλούς, οι εικόνες του Ρόι Μόρις Κιν που αντέχουν στο χρόνο είναι εκείνες μπροστά από έναν διαιτητή να φωνάζει σχεδόν απειλητικά πάνω από αντιπάλους παίκτες που σφαδάζουν στο έδαφος. Εικόνες που ταιριάζουν τόσο πολύ στον χαρακτήρα που έχει δημιουργηθεί με τον καιρό, ενός οργισμένου ειδώλου, σαν ένας άλλος Ρόμπερτ ντε Νίρο στον αγωνιστικό χώρο.
Ακόμη και όταν έκανε βόλτες με το αγαπημένο του λαμπραντόρ, τον Τριγκς, μετά από μεγάλα, γεμάτα ένταση ματς, τα ΜΜΕ μετέδιδαν διαρκώς την ένταση ενός σκυθρωπού προσώπου και όχι ενός εσωστρεφούς οικογενειάρχη που απλώς επιθυμούσε μια στιγμή ηρεμίας στις σκέψεις του. Συχνά περπατούσε δίπλα-δίπλα με τον σκύλο του στο δρόμο προς το τοπικό γήπεδο του γκολφ και περιπλανιόταν στους δρόμους και τις γειτονιές του Μάντσεστερ, εκεί που έκανε τζόκινγκ ο Ράιαν Γκιγκς τα πρωινά αναζητώντας μια κουβέντα με τους μαγαζάτορες που ετοίμαζαν την πραμάτεια τους για να την πωλήσουν.
Ένας γεννημένος νικητής, αδίστακτα αποφασισμένος κι απαλλαγμένος από τους αντιπερισπασμούς των διασημοτήτων, ένας τύπος με σχεδόν ασκητική συνέπεια ιδιώτευσης, που κάθε φορά που έμπαινε στον αγωνιστικό χώρο είχε αυτή την ικανότητα να τροφοδοτεί με ενέργεια τους συμπαίκτες του και την κερκίδα.
Η διαφορά μεταξύ πραγματικότητας κι αντίληψης δεν είναι αυτή που φαίνεται να επηρεάζει τον Ιρλανδό μέσο, αρκεί να του επιτρέπει να συνεχίσει με αυτό που κάνει καλύτερα. Λίγα χρόνια αφότου είχε αψηφήσει τον προπονητή του Mick McCarthy αποχωρώντας από το κέντρο προετοιμασίας της εθνικής ομάδας της Ιρλανδίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 κάπου σε ένα νησί του Ειρηνικού, ο Κιν παρακολουθούσε ένα κωμικό μιούζικαλ με το όνομα «I, Keano» που είχε γραφτεί για εκείνον και παιζόταν στα θέατρα του Δουβλίνου.
Το σόου ήταν μια επανάληψη του τρόπου με τον οποίο ο αρχηγός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε εγκαταλείψει την εθνική ομάδα της χώρας του ασκώντας σκληρή κριτική στον προπονητή και την ομοσπονδία για την προετοιμασία, με τον McCarthy να τον αφήνει εκτός αποστολής και τον Κιν να τον «στολίζει» με ουκ ολίγα κοσμητικά επίθετα, αμφισβητώντας τις ικανότητές του ως προπονητή, αποχωρώντας τελικά από την αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. «Έχω κάποιες αρχές κι αξίες που δεν εγκαταλείπω. Ο τρόπος που προετοιμάστηκε η ομάδα ήταν απαράδεκτος. Δεν είχαμε εξοπλισμό, δεν είχαμε τίποτα. Έτσι δεν μπορείς να παίξεις ποδόσφαιρο» είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στους Irish Times και στον βρετανικό Independent.
Πολλοί επικριτές του έχουν χαρακτηρίσει αυτή τη προσέγγιση ως αποτυχημένη κι αντιπαραγωγική, ωστόσο η ένταση στην επιδίωξη της τελειότητας ήταν αναμφίβολα αυτό που οδήγησε τον Κιν και τους συμπαίκτες του να διεκδικούν διαρκώς το καλύτερο. «Ήταν η έντασή μου εστία σκληρής κριτικής; Ενδεχομένως να ήταν, ενδεχομένως να μην υπάρχει καμία αμφιβολία γι ‘αυτό. Αλλά αυτό είναι μέρος του DNA μου, δεν έχει νόημα να πεις ότι πρέπει να κάνεις πίσω σε αυτό αν πραγματικά το πιστεύεις» είχε δηλώσει.
