Το όνειρο του εμμονικού Γκουαρδιόλα, η εμμονή του ονειρικού Πεπ

“Η κατάκτηση του Champions League είναι όνειρο ή εμμονή για εσάς;” Αυτή ήταν η ερώτηση προς τον Γκουαρδιόλα στη συνέντευξη Τύπου την Παρασκευή, γράφει ο Θέμης Καίσαρης στο sport24.gr

“Όνειρο, οπωσδήποτε όνειρο, όμως για να πετύχεις πράγματα, πρέπει να έχεις τη σωστή δόση εμμονής, επιθυμίας”, απάντησε ο Πεπ, για να προσθέσει: “Η εμμονή είναι θετική λέξη”.

Ο Γκουαρδιόλα γνωρίζει καλά τι λέγεται και τι γράφεται για εκείνον. Και τα καλά και τα άσχημα, τις ταμπέλες κάθε είδους. Ιδιοφυϊα, εμμονικός, θρύλος, απατεώνας. Φρόντισε να την πετάξει την ατάκα πριν τον τελικό, το άφησε εκεί να υπάρχει, πριν καν ξεκινήσει η μάχη του τελικού: “Η εμμονή είναι θετική λέξη”.

Η Σίτι είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία της, νίκησε 1-0 την Ίντερ στον τελικό με γκολ του Ρόδρι. Η Σίτι έκανε το τρεμπλ, δεύτερη αγγλική ομάδα που το πετυχαίνει μετά τον θρυλική Γιουνάιτεντ του 1999.

Οι θορυβώδεις γείτονες πλέον τα έχουν πάρει όλα. Δεν έχουν όσα έχει η Γιουνάιτεντ, αλλά τα έχουν όλα: πρωταθλήματα, νταμπλ, το Champions League, το τρεμπλ.

Και ο Γκουαρδιόλα δεν έχει απλώς στα χέρια του το 3ο Champions League της καριέρας του, αλλά πλέον μπορεί να λέει ότι είναι ο μοναδικός προπονητής που έχει πετύχει τρεμπλ δύο φορές.

Pep “This Champions League already gives meaning to the five Premier Leagues that we won.

But it is also true that we need to go home, disconnect more than a little and knowing all of us, when the adrenaline starts again, we will plug in again." pic.twitter.com/a13lZgt5Vw

— The Pep (@GuardiolaTweets) June 12, 2023

Αυτά που έφταιγαν από το 2011 μέχρι σήμερα

Πέρασαν 12 χρόνια από την τελευταία φορά ο Πεπ πήρε το Champions League, από το 2011 και το Μπαρτσελόνα – Γιουνάιτεντ.

Από εκείνη την κατάκτηση μέχρι την χθεσινή, κάθε σεζόν που ο Ισπανός δεν έπαιρνε το Champions League τα κλισέ έδιναν και έπαιρναν. “Πληρώνει πάντα τα πειράματα και πρέπει να τα κόψει, να αφήσει τις εμμονές, δεν γίνεται χωρίς κλασικό σέντερ-φορ, συνέχεια τα ίδια λάθη στην άμυνα, οι ομάδες του δεν αμύνονται καλά στην περιοχή”.

Πότε έφταιγε το ένα, πότε το άλλο, πότε όλα μαζί και πάντα αυτός. Ο Γκουαρδιόλα, που με αυτά που κάνει δεν βοηθάει την Μπάγερν και τη Σίτι να πάρουν το Champions League, γι’αυτό άλλωστε και δεν το πήρε ποτέ από το 2011 και μετά, ποτέ χωρίς τον Μέσι και τους υπόλοιπους.

Η Σίτι το πήρε επιτέλους, οπότε σίγουρα ο Γκουαρδιόλα θα άφησε πίσω τις εμμονές του, θα σταμάτησε τα πειράματα. Σωστά;

Για να τα δούμε ένα-ένα.

Εμμονές και πειράματα τέλος;

Ε, όχι δα. Ο Γουόκερ έμεινε στον πάγκο και η Σίτι έπαιξε με τρεις στόπερ πίσω και τον Στόουνς απόλυτο υβρίδιο: δεξί μπακ, μετά κεντρικό χαφ, μετά στον χώρο που κινούνται τα οκτάρια.

Ο Άγγλος έκανε ένα ακόμα φανταστικό ματς, σε μια εκπληκτική σεζόν, σε έναν τόσο απαιτητικό ρόλο, δείχνοντας πόσο σπουδαίο είξναι το ποδοσφαιρικό του πακέτο.

Ο Στόουνς είχε 6/6 πετυχημένες ντρίμπλες στον τελικό και ο τελευταίος παίκτης με περισσότερες ντρίμπλες σε τελικό CHL ήταν το Μέσι με 10 το 2015.

Αν η Σίτι έχανε το τρόπαιο, η απουσία του Γουόκερ από την ενδεκάδα και ο ρόλος του Στόουνς θα ήταν τα πρώτα που θα έφταιγαν. “Μα με τον Στόουνς να κάνει το δεκάρι, τι τρέλες είναι αυτές”.

Κομμένα τα λάθη στην άμυνα;

Ε όχι δα. Ο Έντερσον έκανε λάθος στο πρώτο ημίχρονο, σκόρπισε λίγο τρόμο όταν έδωσε στον Μπαρέλα την ευκαιρία να σημαδέψει από μακριά την κενή εστία.

Στο 2ο ημίχρονο ο Ακαντζί με τον Έντερσον τα έκαναν μαντάρα, ο Λαουτάρο πάτησε περιοχή. Ο Πεπ γονάτισε και παρακολούθησε έντρομος τη συνέχεια, ακριβώς όπως έκανε φέτος στο Άνφιλντ, όταν ο Σαλάχ έφυγε μόνος του μετά από λάθος.

Ο Αιγύπτιος το έβαλε και η Σίτι έχασε, ενώ χθες ο Μαρτίνες ήταν πλάγια, άργησε, δεν γύρισε προς τους συμπαίκτες του, ο Έντερσον το έβγαλε.

Αν η Ίντερ είχε σκοράρει σ’αυτή τη φάση, το τροπάριο θα ήταν γνωστό. “Αυτά παθαίνεις όταν έχεις εμμονή με τις πάσες των αμυντικών”.

Αμύνθηκαν καλά στην περιοχή;

Ε όχι δα. Το ακριβώς ανάποδο. Πανικός κι ομίχλη μπροστά από την εστία μετά το 1-0. Η Σίτι ήταν πίσω, δεν άφησε χώρους, οι παίκτες της γέμισαν την περιοχή.

Μόνο που δεν πήγε πολύ καλά αυτά. Μεγάλη τύχη στις δύο σερί κεφαλιές του Ντιμάρκο, με την πρώτη στο δοκάρι και την δεύτερη να βρίσκει πάνω στον Λουκάκου, με τον Έντερσον εξουδετερωμένο.

Ο Βραζιλιάνος έβγαλε εκπληκτικά την κεφαλιά που πήρε από κοντά, σχεδόν ανενόχλητος ο Λουκάκου.

Αν η Ίντερ είχε σκοράρει, το play στην κασέτα θα ήταν έτοιμο. “Μα δεν θυμάσαι τι έγινε πέρυσι με την Ρεάλ, που ήταν έτοιμοι να προκριθούν και αποκλείστηκαν γιατί δεν ξέρουν να αμυνθούν στις σέντρες, αυτά παθαίνεις αν σε νοιάζει μόνο η επίθεση και οι αμυντικοί σου ξέρουν μόνο να βγάζουν την μπάλα μπροστά”.

Το πήραν γιατί είχαν τον Χάλαντ;

Ε όχι δα. Προφανώς ο Νορβηγός ήταν εξωπραγματικός, φανταστικός και όλα όσα περιμέναμε να δούμε από την ημέρα που αποκτήθηκε από την Σίτι.

Πενήντα δύο γκολ σε 53 αγώνες, τρομάζεις και μόνο στη σκέψη για το ποια μπορεί να είναι η ακμή του Χάλαντ που είναι ακόμα 22. Εννοείται ότι βοήθησε τη Σίτι, αλλά μπορεί κάποιος να πει ότι αυτός ήταν το κλειδί για να πάρουν επιτέλους το Champions League;

Όχι, γιατί δεν χρειάστηκαν τα γκολ του στους δύο ημιτελικούς με την Ρεάλ, ούτε στον τελικό με την Ίντερ.

Αν σκόραρε, θα έπαιζε το “επιτέλους, ο Πεπ κατάλαβε ότι αυτή η διοργάνωση θέλει κλασικό φορ και άφησε τις βλακείες και τους κοντούς”.

Έγιναν όλα, αλλά τώρα το πήρε

Είναι υπέροχο πως ο Πεπ το πήρε επιτέλους και ταυτόχρονα δεν άλλαξε τίποτα απ’όσα υποτίθεται ότι έφταιγαν όταν δεν το έπαιρνε.

Το πήρε χωρίς γκολ από καθαρό, ογκώδη φορ, το πήρε παρότι έκανε πάλι πειράματα που μόνο αυτός κάνει, το πήρε παρότι έγιναν λάθη στην άμυνα, το πήρε παρότι δύο απλές σέντρες ήταν αρκετές για να υπάρξει πανικός μπροστά από την εστία του.

The Man City of Pep Guardiola — Monster Mentality #Pep #ReInventingTheGame pic.twitter.com/Mknyo7cpjh

— The Pep (@GuardiolaTweets) June 11, 2023

Ένα κέρμα στον αέρα

Έγιναν όλα αυτά που “έφταιγαν”, αλλά το πήρε. Γιατί; Γιατί όπως είπε και ο ίδιος στην κάμερα του BT Sport “φέτος ήταν γραμμένο στα αστέρια”. Γιατί αυτή η διοργάνωση είναι γαμ..να δύσκολη όπως είπε.

Τι έκανε μετά; Πέταξε ένα αόρατο κέρμα στον αέρα και κοίταξε προς τα πάνω. Κέρμα είναι το ρημάδι το Champions League, κέρμα. Μπορείς να τα κάνεις σωστά και να χάσεις, μπορείς να κάνεις τα ίδια λάθη με άλλες φορές, αλλά αυτή τη φορά να δικαιωθείς.

Κέρμα, γι’αυτό δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως πρίσμα για πάγια συμπεράσματα. Είναι πολλά τα κορώνα-γράμματα που πρέπει να κερδίσεις στα νοκ-άουτ για να φτάσεις να το σηκώσεις.

Στην κορυφή

Οπότε τι παίζει ρόλο; Παίζει ρόλο η εικόνα στο χορτάρι. Η κατάσταση των παικτών σου, ο τρόπος παιχνιδιού, οι αυτοματισμοί, η ομοιογένεια, οι ξεκάθαρες ιδέες, ο χαρακτήρας που απαιτείται για να προσπαθείς να τις επιβάλεις ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες.

Και το κουράγιο να συνεχίσεις. Η διάρκεια, η προσπάθεια να είσαι ξανά και ξανά στο τοπ επίπεδο.

Δώδεκα σεζόν πέρασαν από το 2011, από εκείνο το βράδυ στο Γουέμπλεϊ. Ο Φέργκιουσον έχει αποσυρθεί, ο Ρονάλντο πήγε στη μία άκρη της γης, ο Μέσι στην άλλη. Ο Φέρντιναντ του παίρνει συνέντευξη μετά το ματς, ο Τσάβι είναι πλέον προπονητής.

Όλα έχουν αλλάξει. Ο Γκουαρδιόλα όχι. Είναι εδώ, στην άκρη του πάγκου, ακόμα ελίτ, ακόμα με τις ιδέες και τις εμμονές του. Ακόμα πρωταθλητής Ευρώπης.