200 χρόνια: Παρέλαση με τους ήρωες της πανδημίας

Διακόσια χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και προφανώς είναι αδιανόητο να συγκεντρωθούν σε μερικές αράδες όλες οι σκέψεις που απορρέουν από αυτό το γεγονός.

Τα μηνύματα είναι πολλά, οι αδυναμίες του ελληνικού κράτους τρανταχτές, με την πολιτική ηγεσία να μην μπορεί να αποφύγει τις στερεοτυπικές προσεγγίσεις, τις κιτς εκδηλώσεις και την επιφανειακή διαχείριση των συμβολισμών μιας τέτοιας ημέρας. Φουστανέλες, άρματα, φτωχές αναπαραστάσεις, με τον κόσμο σε απόσταση, με χιλιάδες αστυνομικούς στους δρόμους, σαν να πρόκειται για κάποιον εορτασμό μιας ολιγαρχίας που θέλει να είναι μακριά από τους υπηκόους της, αλλά να αποζητά διεθνώς βλέμματα επιδοκιμασίας σαν φτωχός συγγενής ή πρώην αποικία.

Μια φιέστα κενή περιεχομένου και συμβολισμών, χωρίς κοινωνικές αναφορές και όσμωση με τους πολίτες, τον ακαδημαϊκό χώρο, την νεολαία, τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου. Μια αναμενόμενη εικόνα που κανείς δεν θα θυμάται με συγκίνηση και θαυμασμό μετά από χρόνια.

Αυτή τη χρόνια θα ήταν όμορφο, πατριωτικό και συγκινητικό να παρελάσουν όλοι όσοι βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά της πανδημίας. Οι γιατροί, οι νοσηλευτές, οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα των νοσοκομείων. Αλλά και οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ, οι ντελιβεράδες και οι κούριερ, οι εργαζόμενοι στα απορριμματοφόρα, όλοι οι συμπολίτες μας που μας φρόντισαν με τον τρόπο τους και με τις δυνάμεις τους ο καθένας και η καθεμία, για να συντηρηθεί η κοινωνία και να καλυφθούν οι ανάγκες της.

Όλοι τους θα έπρεπε να παρελάσουν και να είμαστε εμείς δίπλα τους, στο πλάι να τους να χειροκροτάμε και να βλέπουμε την Πολιτεία να τους επιβραβεύει. Να τους πούμε όλοι μας ένα μεγάλο «ευχαριστώ».

Οι παρελάσεις βέβαια δεν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρουν. Αλλού βρίσκονται οι αξιακοί κώδικες, όχι σε εκδηλώσεις στα χακί, με εθνικιστικό χρώμα. Δεν θέλουμε μια κοινωνία φοβική, με ρατσισμό και μίσος, αλλά μια κοινωνία ανοιχτή και δημιουργική. Ας είναι αυτό το μήνυμα από τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης: Να μιλήσουμε πραγματικά για αυτά που μας ενώνουν και να «χτίσουμε» το δικό μας αφήγημα. Για να ζήσουμε καλύτερα σε έναν τόπο που αγαπάμε, να φτιάξουμε να βιώσιμο μέλλον για τους πολίτες αυτής της γης.