Δηλαδή τώρα με το «σόου Γεραπετρίτη» το τρένο είναι ασφαλές;
Η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει κάνει τέχνη της το «δούλεμα». Ανεξαρτήτως της σοβαρότητας του θέματος, κυβερνητικά στελέχη φαίνεται να μην πιάνουν ή να αδιαφορούν για τον παλμό της κοινωνίας.
Μετά από κάτι παραπάνω από ένα μήνα από το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, χωρίς κανένα «πόρισμα» από την αρμόδια κυβερνητική επιτροπή, ο κ. Γεραπετρίτης εμφανίστηκε σήμερα σε ένα θλιβερό επικοινωνιακό σόυ για να δείξει ότι το σιδηροδρομικό δίκτυο είναι ασφαλές.
Η αλήθεια είναι όμως ότι το δίκτυο δεν είναι ασφαλές, τα δρομολόγια επανεκκινούν με σημαντική καθυστέρηση, το πρόγραμμα δρομολογίων είναι μικρότερο από αυτό που είχε ανακοινωθεί την περασμένη εβδομάδα, καθώς δεν δόθηκαν στους μηχανοδηγούς της Hellenic Train οι απαραίτητες διασφαλίσεις που ζητούσαν και έθεταν ως αναγκαία προϋπόθεση για την ασφαλή επανεκκίνηση των δρομολογίων.
Δηλαδή, με δύο λόγια, δεν έχει προχωρήσει κανένα από αιτήματα των εργαζομένων που οδήγησαν στη θανατηφόρα σύγκρουση της 28ης Φεβρουαρίου. Κανείς δεν κατάλαβε λοιπόν τι ακριβώς έκανε ο κ. Γεραπετρίτης σήμερα, επιβιβαζόμενος στο τρένο 882, για το δρομολόγιο Αθήνα – Καλαμπάκα, στο πρώτο βαγόνι δίπλα από τον μηχανοδηγό.
Η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει κάνει τέχνη της το «δούλεμα». Ανεξαρτήτως της σοβαρότητας του θέματος, κυβερνητικά στελέχη φαίνεται να μην πιάνουν ή να αδιαφορούν για τον παλμό της κοινωνίας. Στην προκειμένη περίπτωση, η παρουσία του κ. Γεραπετρίτη «έξυσε» κι άλλο τις πληγές των συγγενών και φίλων των θυμάτων βρισκόμενος σε ένα τρένο που η κυβέρνησή του επέλεξε, συνειδητά, να απαξιώσει. Κατά συνέπεια, αφού απαξιώνεται ο σιδηρόδρομος, προς τι ο λόγος για το σημερινό σόου, που ούτε καλά προετοιμάστηκε, ούτε αποτυπώνει κάποια βελτίωση του δικτύου; Ακόμα και στο πεδίο των εντυπώσεων και των δημοσκοπήσεων, τέτοιες κινήσεις, σε αυτή τη συγκυρία, δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα.
Τα μεσάνυχτα της 28ης Φεβρουαρίου ο θεσσαλικός κάμπος συνδέθηκε με τη μεγαλύτερη σιδηροδρομική τραγωδία που έχει γνωρίσει ο τόπος. Το τρένο, το φθηνό τρένο, έγινε συνώνυμο του θανάτου. Οι περισσότεροι από εκείνους που έχασαν τη ζωή τους ήταν φοιτητές, νέα σε ηλικία παιδιά. Μία γενιά που σημαδεύτηκε από αυτό το τραγικό γεγονός, που θα συνδεθεί ιστορικά με αυτό που έγινε στα Τέμπη.
Έχει διανυθεί μεγάλη απόσταση έως το σημερινό σκηνικό ντροπής που κάνει τον κόσμο να κατεβαίνει στους δρόμους. Το σοκαριστικό είναι ότι για χρόνια χρησιμοποιούσαμε το τρένο παίζοντας κορώνα-γράμματα τη ζωή μας. Και τώρα το λέμε με την ασφάλεια ότι βρισκόμαστε έξω από το τρένο, ότι δεν «έκατσε» σε δική μας διαδρομή το δυστύχημα. Όμως, για σκεφτείτε, να ήμασταν μέσα στο τρένο, σε εκείνο το τρένο, να γινόταν ό,τι έγινε, και να έβγαινε μετά από ένα μήνα ο τάδε ή ο δείνα υπουργός και να έκανε αυτό που έκανε ο κ. Γεραπετρίτης, για να μας δείξει ότι όλα βαίνουν καλώς, ενώ δεν υπάρχουν ακόμη τα βασικά για την ασφάλεια του δικτύου, των εργαζόμενων και των επιβατών;
Ο εντοπισμός των αιτίων και η έγνοια του κράτους για τους πολίτες ώστε να μη διασαλεύεται το στοιχειώδες αίσθημα ασφάλειας, αυτονόητο σε μια προηγμένη χώρα, όπως το καθαρό νερό που τρέχει στις βρύσες των σπιτιών μας, είναι μία εξέλιξη που δεν ξέρουμε πώς θα έρθει κι αν έρθει. Δεν πρέπει όμως να ξεχάσουμε ό,τι έγινε στα Τέμπη, ποιοι ήταν πολιτικά υπεύθυνοι και πόσο σημαντικό είναι να μην μας πιάνουν κορόιδο πολιτικοί δρώντες που τους απασχολεί οτιδήποτε άλλο πέρα από την ασφάλεια και την ευημερία μας.
