Γιατί δεν σταματούν οι ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Γάζα;
Oφείλουμε να καταδικάζουμε τη βία, το πόλεμο και το θάνατο ανθρώπων, αλλά πρέπει επίσης και να γνωρίζουμε τι τα προκαλεί και, κυρίως, γιατί δεν σταματούν.
Έχουν περάσει πάνω από οκτώ μήνες από την ημέρα που οι ισραηλινές δυνάμεις επιτέθηκαν στη Γάζα κι ανέπτυξαν τη στρατιωτική τους δράση στην ευρύτερη περιοχή. Χιλιάδες νεκροί, δράμα, οργή, αδιέξοδο σε μια σύγκρουση που κρατά από το 1948 και τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ.
Η πλειοψηφία των θυμάτων είναι άμαχοι, όπως συμβαίνει σε όλους τους πολέμους παγκοσμίως. Ο ΟΗΕ μιλάει για “ανθρωπιστική κρίση”, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων μιλούν για την ανάγκη κατάπαυσης του πυρός, φοιτητές και σπουδαστές σε όλο τον κόσμο κινητοποιούνται και πιέζουν τα ακαδημαϊκά ιδρύματα στα οποία φοιτούν να πάρουν ανοιχτά θέση ή να διακόψουν κάθε σχέση που μπορεί να έχουν με το Ισραήλ ή με εταιρίες ισραηλινών συμφερόντων.
Τίποτα από όλα τα παραπάνω δεν θα εμποδίσει την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Ισραήλ από τη συνέχιση των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Η ηγεσία Νετανιάχου παλεύει για την πολιτική της επιβίωση, τα αραβικά κράτη τηρούν μια στάση είτε ουδέτερη, είτε απόστασης, οι γεωπολιτικές ισορροπίες στην περιοχή είναι ευαίσθητες, τα κράτη-μέλη της ΕΕ, πέρα από σποραδικές δηλώσεις και πληθωρικές ατάκες, δεν κάνουν τίποτα απολύτως για κατάπαυση του πυρός, για να φέρουν τις δύο πλευρές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Το ίδιο ισχύει και για την ηγεσία στην Ουάσιγκτον.
Στα μέσα του περασμένου Απριλίου τα στοιχεία έλεγαν ότι τουλάχιστον 33.899 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί και 76.664 έχουν τραυματιστεί από ισραηλινά πλήγματα στη Λωρίδα της Γάζας από την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης τον Οκτώβριο του 2023. Μιλάμε δηλαδή για έναν αριθμό που, αν επαληθεύεται, ξεπερνά τις 100.000 θυμάτων και τραυματισμένων. Ένας αριθμός εξαιρετικά υψηλός, ένας αριθμός που δείχνει την έκταση και τις βαθιές συνέπειες του πολέμου.
Δεν θα γράψουμε ούτε θα πούμε αυτονόητα πράγματα εδώ, ότι ο πόλεμος πρέπει να σταματήσει, ότι η ειρήνη πρέπει να επιστρέψει στην περιοχή κλπ. Αυτά είναι δεδομένο ότι τα πιστεύει και τα θέλει ο δημοκρατικός κόσμος, κάθε δημοκράτης πολίτης. Αυτό που είναι κρίσιμο να κατανοήσουμε είναι γιατί συνεχίζεται με τέτοια ένταση ο πόλεμος, γιατί κανείς δεν πιέζει για τερματισμό των ισραηλινών επιθέσεων, εκτός και εντός Ισραήλ, γιατί έχουμε αυτή την κατάσταση που έχουμε σήμερα.
Πάνω στα παραπάνω τα ερωτήματα πρέπει να δουλέψουμε συλλογικά, αλλά και ατομικά, να κατανοήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει στην περιοχή, πόσο σύνθετο είναι το πλέγμα των διεθνών σχέσεων και της γεωπολιτικής, να διαβάσουμε, να δούμε ντοκιμαντέρ και ταινίες, να αξιοποιήσουμε με δύο λίγα τα εργαλεία της γνώσης, τη διαθέσιμη βιβλιογραφία για το Παλαιστινιακό, τις σχέσεις με το Ισραήλ, τη σχέση του Ισραήλ με τον υπόλοιπο κόσμο και vice versa, όπως και τι ακριβώς συμβαίνει στην ισραηλινή κοινωνία, όχι μόνο αυτούς τους μήνες, αλλά συνολικά όλες αυτές τις δεκαετίες.
Ας διαβάσουμε κι ας μάθουμε λίγο παραπάνω για όσα συμβαίνουν στην Ανατολική Μεσόγειο. Γιατί ναι μεν οφείλουμε να καταδικάζουμε τη βία, το πόλεμο και το θάνατο ανθρώπων, αλλά πρέπει επίσης και να γνωρίζουμε τι τα προκαλεί και, κυρίως, γιατί δεν σταματούν, όσες κινητοποιήσεις κι αν γίνουν, με όποια συχνότητα κι αν πραγματοποιούνται σε παγκόσμια κλίμακα.
