Για ποιο λόγο το «ακαταδίωκτο» στην επιτροπή για τα Τέμπη;

Είναι, νομίζουμε, ένα λογικό ερώτημα που βγαίνει από τα χείλη πολλών, πάρα πολλών. Κι από τα μηνύματα που έχουμε λάβει εδώ στη ROSA, αλλά κι από όσα μαθαίνουμε, ακούμε και διαβάζουμε από το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον.

Για ποιο λόγο τα μέλη της επιτροπής Γεραπετρίτη, που ερευνά τι ακριβώς συνέβη στα Τέμπη με το τραγικό δυστύχημα, θα πρέπει να απολαμβάνουν νομικής ασυλίας απέναντι σε όσα αποτυπωθούν στο τελικό πόρισμα; Γιατί η κυβέρνηση, η κυβερνητική επιτροπή, έχει ανάγκη από τέτοιες απόλυτες νομικές δικλείδες ασφαλείας για να έργο που κάνει «ανεξάρτητα» κι «αμερόληπτα»;

Μήπως η επιτροπή Γεραπετρίτη «κατασκευάστηκε» από το Μαξίμου προκειμένου να καλύψει τις όποιες ευθύνες αξιωματούχων της διά της μεθόδου των συμψηφισμών, της αναδρομής σε περασμένες δεκαετίες και της ανάθεσης σε επιλεγμένους «ειδικούς» να αποφανθούν για τα αίτια του δυστυχήματος; Είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς άλλη εξήγηση από αυτή και να μην πάει αυτόματο το μυαλό του στο πονηρό, σε δεύτερες σκέψεις, σε προβληματισμό για το τι τελικά θα φέρει ως πόρισμα η συγκεκριμένη επιτροπή.

Κάθε είδους νομοθετημένο ακαταδίωκτο προσβάλλει την ίδια τη λειτουργία της εκτελεστικής εξουσίας και βάζει εμπόδια στον ανεξάρτητο ρόλο της δικαιοσύνης και στο έργο που οφείλει να κάνει. Ό,τι έγινε δηλαδή με την επιτροπή για την πανδημία, όπου και εκείνη χαίρει γενναιόδωρης ασυλίας, όπως έγινε με την ασυλία των στελεχών της ΕΥΠ, έτσι και τώρα γινόμαστε θεατές στο ίδιο έργο. Παρακολουθούμε σε ζωντανή μετάδοση την απορρύθμιση του κράτους δικαίου, τη δύναμη που θέλει να ασκήσει η κυβέρνηση πάνω στη δικαιοσύνη, μαζί με την ανησυχητική σιωπή της πλειοψηφίας των ΜΜΕ που δεν αναδεικνύουν το μείζον αυτό θεσμικό ζήτημα.

Βούρκος. Βούρκος βαθύς.