Εκατοντάδες δολοφονίες ανθρώπων που αγωνίζονταν για κλιματική δικαιοσύνη

Η οργάνωση Global Witness κατέγραψε σε έρευνά της 227 δολοφονίες ανθρώπων που αγωνίζονταν για την προστασία του  περιβάλλοντος, σημειώνοντας ότι η κλιματική κρίση και η περιβαλλοντική υποβάθμιση αποτελούν πολλαπλασιαστές απειλών με επιπτώσεις στην ασφάλεια των ανθρώπων και την κοινωνικοπολιτική σταθερότητα.

Διεξάγεται ένας πόλεμος, ένας παγκόσμιος πόλεμος, με πολλές τοπικές συγκρούσεις. Από τα νησιωτικά συμπλέγματα στον Ειρηνικό Ωκεανό μέχρι τον Αμαζόνιο κι από την Ανταρκτική μέχρι τα βάθη της κεντρικής Αφρικής, μαίνεται ένας σκληρός πόλεμος, ένας πόλεμος που πολλές φορές φαίνεται ότι εξελίσσεται στα μετόπισθεν της κοινωνικής πραγματικότητας, αλλά στην ουσία βρίσκεται στο προσκήνιο, σε κάθε ήπειρο, σε κάθε γεωγραφική γειτονιά.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, στις 6 Νοεμβρίου, αρχηγοί κρατών, υπουργοί, διαπραγματευτές, ακτιβιστές για το κλίμα, δήμαρχοι, εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών και διευθύνοντες σύμβουλοι επιχειρήσεων θα συναντηθούν στην αιγυπτιακή παράκτια πόλη Sharm el-Sheikh για τη μεγαλύτερη στην κόσμο ετήσια συγκέντρωση για την κλιματική κρίση. Η φετινή συνάντηση, η COP27, δεν θυμίζει σε τίποτα την περσινή στην Γλασκώβη, καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει επιδεινώσει τις παγκόσμια γεωπολιτική ανασφάλεια. Δεν ίδρωσε το αυτί των πολιτικών ηγετών για τον πόλεμο και την ανθρωπιστική κρίση που μαίνεται στην Υεμένη εδώ και χρόνια, ούτε για τις διώξεις των Ροχίγκια στην Μυανμάρ ή των ιθαγενών του Αμαζονίου για τον απλούστατο λόγο ότι αυτές οι μάχες κι αυτά τα γεγονότα, αυτές οι γενοκτονίες δεν γίνονται σε ευρωπαϊκό έδαφος, σε έδαφος του (ρατσιστικά απιοκαλούμενου από δυτικά ΜΜΕ και διανοούμενους) «Πρώτου Κόσμου», αλλά κάπου αλλού, μακριά από εμάς. Ο πήχης των προσδοκιών για τη σύνοδο είναι χαμηλός, λες και η παγκόσμια κοινότητα πέτυχε τους στόχους που τέθηκαν πέρυσι στη Γλασκώβη, λες και προχωρήσαμε μπροστά στην εφαρμογή ενός βιώσιμου, εναλλακτικού οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου, που επιτέλους ενσωματώνει την πλειοψηφία και τις ανάγκες του παγκόσμιου πληθυσμού και όχι τα συμφέρομντα των λίγων.

Κουράστηκε η παγκόσμια ελίτ να παλεύει για την κλιματική κρίση και τις βαθιές συνέπειές της, γιατί συνεχίζει να πιστεύει ότι αυτή η κρίση αφορά μόνο τις περιφέρειες. Ή ότι μπορεί να λυθεί μόνο με αναπροσανατολισμό των επενδύσεων χωρίς να αλλάξει το σημερινό, εγκληματικό σύστημα που δεν διανέμει και δεν παράγει πλούτο για τους πολλούς. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, της UNEP, του World Meteorological Organization και της ΕΕ, οι συνέπειες της κλιματικής κρίσης επιδεινώθηκαν το τελευταίο 12μηνο, αλλά αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί τους decision-makers στην Ουάσινγκτον, τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και το Πεκίνο. Ο κίνδυνος υπερθέρμανσης του πλανήτη αυξήθηκε. Η αύξηση των παγκόσμιων εκπομπών CO2 αυξήθηκε. Η συχνότητα ακραίων καιρικών φαινομένων, όπως οι καύσωνες, οι ξηρασίες, οι πλημμύρες, οι χειμερινές καταιγίδες, οι τυφώνες και οι εκτεταμένες δασικές πυρκαγιές, αυξήθηκε.

Ο πιο σημαντικός παράγοντας για αυτή την αρνητική εξέλιξη είναι τα ορυκτά καύσιμα, που ευθύνονται για πάνω από το 75% του συνόλου των αερίων θερμοκηπίου. Ωστόσο, με πρόσχημα τον πόλεμο στην Ουκρανία, τα σχέδια των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Ρωσίας και της Κίνας, θα οδηγήσουν στην παραγωγή περίπου 240% περισσότερου άνθρακα, 57% περισσότερου πετρελαίου και 71% περισσότερου φυσικού αερίου, οδηγώντας όχι μόνο στην απομάκρυση από τον στόχο του περιορισμού της υπερθέρμανσης του πλανήτη στον 1,5 βαθμό Κελσίου, αλλά στην όξυνση των ακραίων καιρικών φαινομένων και στην ανάπτυξη τους σε όλο και περισσότερες περιφέρειες του πλανήτη. Αποτέλεσμα: Να αυξάνονται οι κλιματικοί πρόσφυγες και οι εσωτερικά εκτοπισμένοι και καμία χώρα στην ΕΕ, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, να μην είναι προετοιμασμένη γι’αυτή την νέα εξέλιξη κι αυτό το νέο κύμα προσφύγων.

Για ακόμη μία φορά, οι παγκόσμιοι πολιτικοί ηγέτες, κυρίως εκείνοι των κρατών με τη μεγαλύτερη επιρροή, αδιαφορούν για το μέλλον και τις προκλήσεις των παγκόσμιων κοινωνιών, που καλούνται να πληρώσουν το τίμημα των εγκληματικών λαθών και να γίνουν βορά στο πρόσκαιρο κέδρος συγκεκριμένων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων.