Η «Ελλαδίτσα» του Κυριάκου Μητσοτάκη
Mία χώρα με χίλια προβλήματα, με φαταούλες και μωροφιλόδοξους πολιτικούς διαχειριστές, απομονωμένη, χωρίς να ακούγεται, με μία κοινωνία βυθισμένη σε αδιέξοδα.
Αυτή η σύνοδος του ΝΑΤΟ μας έμαθε πολλά. Άνοιξε τα μάτια σε πολλούς συμπολίτες μας που νιώθουν κι αισθάνονται ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι «έμπειρη» και «ξέρει» από εξωτερική πολιτική. Δεν θα πούμε ακόμη μία φορά ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται σε κρίσιμο στάδιο, γιατί δεν βρίσκονται. Αντίθετα, όπως είχαμε γράψει πριν από κάποιες μέρες οι δύο κυβερνήσεις σε Αθήνα και Άγκυρα αναπτύσσουν ένα win-win game με οφέλη για λίγα επιχειρηματικά και πολιτικά συμφέροντα που άλλοτε φαίνονται κι άλλοτε δεν φαίνονται με γυμνό μάτι.
Στην προκειμένη περίπτωση, η Τουρκία κατοχύρωσε το «Turkaegean» κι έχει πλέον το ελεύθερο να αλλάξει την κοινή πεποίθηση των τουριστών ότι ο Αιγαίο είναι ελληνικό. Όσοι έχουμε επαφή με ανθρώπους στο εξωτερικό γνωρίζουμε καλά ότι η λέξη «Aegean» είναι συνδεδεμένη με την Ελλάδα, τα νησιά μας, τον ελληνικό ήλιο κ.ο.κ. Τώρα αυτό μπορεί να αλλάξει και να δούμε από τουρίστες μέχρι δημοσιογράφους να χρησιμοποιούν το «Turkaegean» και να παγιώνεται ασυνείδητα και συνειδητά στο μυαλό. Ακόμα και στο δικό μας μυαλό. Όπως, για παράδειγμα χθες, σε μία κουβέντα που είχα με έναν Βρετανό δημοσιογραφό και μου είπε «δηλαδή, τώρα θα το ξεκαθαρίζουμε όταν μιλάμε για το Αιγαίο; Θα λέμε το Greek Aegean κι όχι το Turkish Aegean ή το αντίθετο; That’s madness!».
Ο Ερντογάν κατάφερε επίσης να μιλήσει για το αίτημα για τον νέο όρο και στη σύνοδο του ΝΑΤΟ, πίσω από κλειστές πόρτες αλλά και μπροστά από ανοιχτές πόρτες, με τις Σουηδία και Φινλανδία να λένε «εβέτ» σε κάθε αίτημα του Τούρκου προέδρου προκειμένου να ενταχθούν στη συμμαχία. Τα οφέλη για την τουρκική πολιτικκλη κι επιχειρηματική ελίτ είναι πολλά, με την πλειοψηφία των ελληνικών ΜΜΕ να μιλούν για τον…«αστακό» Μητσοτάκη στη χθεσινή σύνοδο. Ωραίο το «αστακός», αλλά δεν πιάνει…
Η «Ελλαδίτσα» του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι μία χώρα με χίλια προβλήματα, με φαταούλες και μωροφιλόδοξους πολιτικούς διαχειριστές. Απομονωμένη, χωρίς να ακούγεται, με μία κοινωνία βυθισμένη σε αδιέξοδα. Αυτή είναι η κληρονομιά του πρωθυπουργού και των πολιτικών του που όσο βρίσκονται στο τιμόνι του τόπο το μόνο που κάνουν είναι να αυξάνουν τα ακίνητα και τα τα χρέη τους.
