Η γυναικοκτονία στα Γλυκά Νερά και ο πολιτισμικός πόλεμος της ΝΔ

Η αποκάλυψη του δολοφόνου της Καρολάιν άλλαξε δραματικά το αφήγημα πολλών φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ, που από τις αναλύσεις περί εγκληματικότητας και «αλλοδαπών δολοφόνων», έφτασαν στο σημείο να υποβαθμίσουν το έγκλημα και να αναζητήσουν μια σειρά από κατασκευασμένα ελαφρυντικά. Ένα παράξενο «ξέπλυμα» του πιλότου, με το ενδιαφέρον να περνά στην πλευρά του θύτη, όχι του θύματος.

Την ίδια στιγμή φαίνεται ότι ο πολιτικός προϊστάμενος του υπουργείου ΠΡΟ.ΠΟ κ. Χρυσοχοΐδης έχει περιθωριοποιηθεί από την ηγεσία ή κύκλους της ΕΛΑΣ και βρίσκεται διαρκώς εκτεθειμένος, όπως συνέβη και στην Επιτροπή LIBE του Ευρωκοινοβουλίου, όπου δεν μπορούσε να δώσει πειστικές απαντήσεις για τα μεγάλα προβλήματα στην ελευθεροτυπία, τη δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ, αλλά και τα συμβόλαια θανάτου κατά δημοσιογράφων και συγκεκριμένα για την υπόθεση του Κώστα Βαξεβάνη.

Η δυσκολία να ανταποκριθεί ο κ. Χρυσοχοΐδης στις ερωτήσεις και να είναι πειστικός γεννά επιμέρους ερωτηματικά, που πάνε πέρα από τις αρμοδιότητές του και αφορούν πλέον τον τρόπο και την κουλτούρα ηγεσίας της ΝΔ, αλλά και πιθανές πιέσεις που δέχεται ο πυρήνας Μαξίμου από συντεχνιακά συμφέροντα. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι υπόθεση Λιγνάδη και το τρόπος με τον οποίο, απέναντι σε κάθε κόστος, η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός και η κα Μενδώνη προσωπικά στήριξαν τον πρώην καλλιτεχνικό διευθυντή του εθνικού θεάτρου.

Η χρονική αποκάλυψη της δολοφονίας της Κάρολαιν συμπίπτει επίσης με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη για το 8ωρο. Η αποκάλυψη του γυναικοκτόνου άργησε επιδεικτικά, καλύπτοντας την επικαιρότητα την κατάλληλη στιγμή. Η Αριστερά και οι προοδευτικές δυνάμεις «παγιδεύτηκαν» σε αυτό και το νομοσχέδιο ξεχάστηκε, η πολιτική ατζέντα μετατοπίστηκε, το μομέντουμ χάθηκε – μέχρι να ξαναβρεθεί βέβαια.

Οι μεγάλες πολιτικές μάχες κερδίζονται ιστορικά σε δύο βασικά επίπεδα: το πρώτο είναι οι εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες και το δεύτερο είναι οι αγώνες στην πολιτισμική σφαίρα. Η κυβέρνηση, άθελά της ή όχι, έχει ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και στα δύο επίπεδα και θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανταποκριθεί και να αντιμετωπίσει και τα δύο αποτελεσματικά. Η φθορά του κυσ΄βερνώντος κόμματος θα αυξάνεται από εδώ και πέρα και όλα εκείνα για τα οποία εκλέχτηκε τον Ιούλιο του 2019 θα αρχίζουν να «σβήνουν» στη συνείδηση μεγάλου τμήματος της κοινωνίας. Η μεγάλη απάτη του 2019 θα σκάσει με πάταγο, ακόμα κι εάν το οικονομικό επιτελείο επιχειρεί επικοινωνιακά με το Ταμείο Ανάκαμψης να «χρυσώσει το χάπι».